Read the Bible

¹ I znowu począł nauczać nad morzem. I zeszło się do niego mnóstwo ludu, tak iż musiał wstąpić do łodzi i usiąść w niej na morzu, a cały lud był na lądzie, nad brzegiem morza.² I nauczał ich wielu rzeczy w podobieństwach i tak mówił do nich w kazaniu swoim:³ Słuchajcie! Oto wyszedł siewca, aby siać.⁴ A gdy siał, padło jedno na drogę i przyleciało ptactwo, i zjadło je.⁵ Inne zaś padło na grunt skalisty, gdzie nie miało wiele ziemi i szybko wzeszło, gdyż gleba nie była głęboka.⁶ A gdy wzeszło słońce, zostało spieczone, a że nie miało korzenia, uschło.⁷ Inne znów padło między ciernie, a ciernie wyrosły i zadusiły je i owocu nie wydało.⁸ A inne padło na ziemię dobrą, wzeszło, wyrosło i wydało owoc trzydziestokrotny i sześdziesięciokrotny, i stokrotny.⁹ I mówił: Kto ma uszy ku słuchaniu, niechaj słucha.¹⁰ A gdy był na osobności, pytali go ci, którzy z nim byli razem z dwunastoma, o te podobieństwa.¹¹ I odpowiedział im: Powierzono wam tajemnicę Królestwa Bożego; tym zaś, którzy są zewnątrz, wszystko podaje się w podobieństwach,¹² Aby patrząc, widzieli, a nie ujrzeli; i słuchając słyszeli, a nie rozumieli, żeby się czasem nie nawrócili i nie dostąpili odpuszczenia.¹³ I rzekł im: Nie rozumiecie tego podobieństwa? Jakże więc zrozumiecie wszystkie inne podobieństwa?¹⁴ Siewca rozsiewa słowo.¹⁵ Tymi na drodze, gdzie jest rozsiane słowo, są ci, do których, gdy je usłyszeli, zaraz przychodzi szatan i wybiera słowo, zasiane w nich.¹⁶ Podobnie, zasianymi na gruncie skalistym są ci, którzy, skoro usłyszą słowo, zaraz je przyjmują z radością,¹⁷ Ale nie mają w sobie korzenia, lecz są niestali i gdy przychodzi ucisk lub prześladowanie dla słowa, wnet się gorszą.¹⁸ A innymi, zasianymi między ciernie, są ci, którzy usłyszeli słowo,¹⁹ Ale troski tego wieku i ułuda bogactw i pożądanie innych rzeczy owładają nimi i zaduszają słowo, tak iż plonu nie wydaje.²⁰ Owymi zaś, którzy są zasiani na dobrej ziemi, są ci, którzy słuchają słowa, przyjmują je i wydają owoc trzydziestokrotny i sześćdziesięciokrotny, i stokrotny.

²¹ I mówił im: Czyż przynoszą światło po to, aby je postawić pod korcem albo pod łóżkiem? Czyż nie po to, aby je postawić na świeczniku?²² Nie ma bowiem nic ukrytego, co by nie miało być ujawnione i nic nie pozostało utajone, co by nie wyszło na jaw.²³ Jeśli kto ma uszy ku słuchaniu, niechaj słucha!²⁴ I rzekł do nich: Baczcie na to, co słyszycie! Jaką miarą mierzycie, taką wam odmierzą, a nawet wam przydadzą.²⁵ Albowiem temu, który ma, będzie dodane, a temu, który nie ma, zostanie i to, co ma, odebrane.²⁶ I mówił: Tak jest z Królestwem Bożym, jak z nasieniem, które człowiek rzuca w ziemię.²⁷ A czy on śpi, czy wstaje w nocy i we dnie, nasienie kiełkuje i wzrasta; on zaś nie wie jak.²⁸ Bo ziemia sama z siebie owoc wydaje, najpierw trawę, potem kłos, potem pełne zboże w kłosie.²⁹ A gdy owoc dojrzeje, wnet się zapuszcza sierp, bo nadeszło żniwo.³⁰ I mówił: Do czego przyrównamy Królestwo Boże albo jakim podobieństwem je wyrazimy?³¹ Jest jak ziarno gorczyczne, które, gdy zostanie zasiane do ziemi, jest najmniejsze ze wszystkich nasion na ziemi.³² Ale gdy zostaje zasiane, wyrasta i staje się większe od wszystkich jarzyn, i wypuszcza tak wielkie gałęzie, że w jego cieniu mogą się gnieździć ptaki niebieskie.³³ I w wielu takich podobieństwach zwiastował im słowo stosownie do tego, jak mogli słuchać.³⁴ A bez podobieństwa nie mówił do nich. Na osobności zaś wykładał uczniom swoim wszystko.

³⁵ I rzekł do nich owego dnia, kiedy nastał wieczór: Przeprawmy się na drugą stronę.³⁶ Opuścili więc lud i wzięli go z sobą tak jak był, w łodzi, a inne łodzie towarzyszyły mu.³⁷ I zerwała się gwałtowna burza, a fale wdzierały się do łodzi, tak iż łódź już się wypełniała.³⁸ A on był w tylnej części łodzi i spał na wezgłowiu. Budzą go więc i mówią do niego: Nauczycielu, nic cię to nie obchodzi, że giniemy?³⁹ I obudziwszy się, zgromił wicher i rzekł do morza: Umilknij! Ucisz się! I ustał wicher i nastała wielka cisza.⁴⁰ I rzekł do nich: Czemu jesteście tacy bojaźliwi? Jakże to, jeszcze wiary nie macie?⁴¹ I zdjął ich strach wielki i mówili jeden do drugiego: Kim więc jest Ten, że i wiatr, i morze są mu posłuszne?