Read the Bible

¹ A pierwszego dnia tygodnia, wczesnym rankiem, przyszły do grobu, niosąc wonności, które przygotowały.² I zastały kamień odwalony od grobowca.³ A wszedłszy do środka, nie znalazły ciała Pana Jezusa.⁴ Gdy były z tego powodu zakłopotane, stało się, że oto dwaj mężowie przystąpili do nich w lśniących szatach.⁵ A gdy się zatrwożyły i schyliły twarze ku ziemi, oni rzekli do nich: Dlaczego szukacie żyjącego wśród umarłych?⁶ Nie ma go tu, ale wstał z martwych. Wspomnijcie, jak mówił wam, będąc jeszcze w Galilei,⁷ Że Syn Człowieczy musi być wydany w ręce grzesznych ludzi i musi być ukrzyżowany, a dnia trzeciego powstać.⁸ I wspomniały na jego słowa.⁹ I zawróciwszy od grobowca, doniosły o tym jedenastu i wszystkim pozostałym.¹⁰ A były to Maria Magdalena i Joanna, i Maria, matka Jakuba, i inne z nimi, które opowiedziały to apostołom.¹¹ Lecz słowa te wydały im się niczym baśnie, i nie dawali im wiary.¹² Piotr zaś, wstawszy, pobiegł do grobu i nachyliwszy się, ujrzał jedynie leżące prześcieradła, i odszedł do siebie, dziwiąc się temu, co się stało.

¹³ I oto tego samego dnia dwaj z nich szli do miasteczka zwanego Emaus, które było oddalone o sześćdziesiąt stadiów od Jerozolimy.¹⁴ I rozmawiali z sobą o tych wszystkich wydarzeniach.¹⁵ A gdy tak rozmawiali i nawzajem się pytali, sam Jezus, przybliżywszy się, szedł z nimi.¹⁶ Lecz oczy ich były zasłonięte, tak że go poznać nie mogli.¹⁷ I rzekł do nich: Cóż to za rozmowy, idąc, prowadzicie z sobą? I przystanęli przygnębieni.¹⁸ A odpowiadając jeden, imieniem Kleopas, rzekł do niego: Czyś Ty jedyny pątnik w Jerozolimie, który nie wie, co się w niej w tych dniach stało?¹⁹ Rzekł im: Co? Oni zaś odpowiedzieli mu: Z Jezusem Nazareńskim, który był mężem, prorokiem mocarnym w czynie i w słowie przed Bogiem i wszystkim ludem,²⁰ Jak arcykapłani i zwierzchnicy nasi wydali na niego wyrok śmierci i ukrzyżowali go.²¹ A myśmy się spodziewali, że On odkupi Izraela, lecz po tym wszystkim już dziś trzeci dzień, jak się to stało.²² Lecz i niektóre nasze niewiasty, które były wczesnym rankiem u grobu, wprawiły nas w zdumienie,²³ Bo nie znalazły jego ciała, przyszły mówiąc, że miały widzenie aniołów, powiadających, iż On żyje.²⁴ Toteż niektórzy z tych, którzy byli z nami, poszli do grobu i zastali to tak, jak mówiły niewiasty, lecz jego nie widzieli.²⁵ A On rzekł do nich: O głupi i gnuśnego serca, by uwierzyć we wszystko, co powiedzieli prorocy.²⁶ Czyż Chrystus nie musiał tego wycierpieć, by wejść do swojej chwały?²⁷ I począwszy od Mojżesza poprzez wszystkich proroków wykładał im, co o nim było napisane we wszystkich Pismach.²⁸ I zbliżyli się do miasteczka, do którego zdążali, a On okazywał, jakoby miał iść dalej.²⁹ I przymusili go, by został, mówiąc: Zostań z nami, gdyż ma się ku wieczorowi i dzień się już nachylił. I wstąpił, by zostać z nimi.³⁰ A gdy zasiadł z nimi przy stole, wziąwszy chleb, pobłogosławił i rozłamawszy, podawał im.³¹ Wtedy otworzyły się ich oczy i poznali go. Lecz On znikł sprzed ich oczu.³² I rzekli do siebie: Czyż serce nasze nie pałało w nas, gdy mówił do nas w drodze i Pisma przed nami otwierał?³³ I wstawszy tejże godziny, powrócili do Jerozolimy i znaleźli zgromadzonych jedenastu i tych, którzy z nimi byli,³⁴ Mówiących: Wstał Pan prawdziwie i ukazał się Szymonowi.³⁵ A oni też opowiedzieli o tym, co zaszło w drodze i jak go poznali po łamaniu chleba.

³⁶ A gdy to mówili, On sam stanął wśród nich i rzekł im: Pokój wam!³⁷ Wtedy zatrwożyli się i pełni lęku mniemali, że widzą ducha.³⁸ Lecz On rzekł im: Czemu jesteście zatrwożeni i czemu wątpliwości budzą się w waszych sercach?³⁹ Spójrzcie na ręce moje i nogi moje, że to Ja jestem. Dotknijcie mnie i popatrzcie: Wszak duch nie ma ciała ani kości, jak widzicie, że Ja mam.⁴⁰ A gdy to powiedział, pokazał im ręce i nogi.⁴¹ Lecz gdy oni jeszcze nie wierzyli z radości i dziwili się, rzekł im: Macie tu co do jedzenia?⁴² A oni podali mu kawałek ryby pieczonej i plaster miodu.⁴³ A On wziął i jadł przy nich.⁴⁴ Potem rzekł do nich: To są moje słowa, które mówiłem do was, będąc jeszcze z wami, że się musi spełnić wszystko, co jest napisane o mnie w zakonie Mojżesza i u proroków, i w Psalmach.⁴⁵ Wtedy otworzył im umysły, aby mogli zrozumieć Pisma.⁴⁶ I rzekł im: Jest napisane, że Chrystus miał cierpieć i trzeciego dnia zmartwychwstać⁴⁷ I że, począwszy od Jerozolimy, w imię jego ma być głoszone wszystkim narodom upamiętanie dla odpuszczenia grzechów.⁴⁸ Wy jesteście świadkami tego.⁴⁹ A oto Ja zsyłam na was obietnicę mojego Ojca. Wy zaś pozostańcie w mieście, aż zostaniecie przyobleczeni mocą z wysokości.

⁵⁰ I wywiódł ich aż do Betanii, a podniósłszy ręce swoje, błogosławił ich.⁵¹ I stało się, gdy ich błogosławił, że rozstał się z nimi.⁵² A oni wrócili do Jerozolimy z wielką radością.⁵³ I byli zawsze w świątyni, chwaląc Boga.