Read the Bible

¹ Potem było święto żydowskie i udał się Jezus do Jerozolimy.² A jest w Jerozolimie przy Owczej Bramie sadzawka, zwana po hebrajsku Betezda, mająca pięć krużganków.³ W nich leżało mnóstwo chorych, ślepych, chromych i wycieńczonych, którzy czekali na poruszenie wody.⁴ Od czasu do czasu zstępował bowiem anioł Pana do sadzawki i poruszał wodę. Kto więc po poruszeniu wody pierwszy do niej wstąpił, odzyskiwał zdrowie, jakąkolwiek chorobą był dotknięty.⁵ A był tam pewien człowiek, który chorował od trzydziestu ośmiu lat.⁶ I gdy Jezus ujrzał go leżącego, i poznał, że już od dłuższego czasu choruje, zapytał go: Chcesz być zdrowy?⁷ Odpowiedział mu chory: Panie, nie mam człowieka, który by mnie wrzucił do sadzawki, gdy woda się poruszy; zanim zaś ja sam dojdę, inny przede mną wchodzi.⁸ Rzecze mu Jezus: Wstań, weź łoże swoje i chodź.⁹ I zaraz ten człowiek odzyskał zdrowie, wziął łoże swoje i chodził. A właśnie tego dnia był sabat.¹⁰ Toteż mówili Żydzi do uzdrowionego: Dziś sabat, nie wolno ci nosić łoża.¹¹ On zaś odpowiedział im: Ten, który mnie uzdrowił, rzekł mi: Weź łoże swoje i chodź.¹² Pytali go: Cóż to za człowiek, co ci powiedział: Weź je i chodź?¹³ A uzdrowiony nie wiedział, kto to był, bo Jezus niepostrzeżenie oddalił się od tłumu, który był na tym miejscu.¹⁴ Później spotkał go Jezus w świątyni i rzekł do niego: Oto wyzdrowiałeś; już nigdy nie grzesz, aby ci się coś gorszego nie stało.¹⁵ Odszedł ten człowiek i powiedział Żydom, że to Jezus go uzdrowił.¹⁶ I dlatego Żydzi prześladowali Jezusa, że to uczynił w sabat.

¹⁷ A Jezus odpowiedział im: Mój Ojciec aż dotąd działa i Ja działam.¹⁸ Dlatego też Żydzi tym usilniej starali się o to, aby go zabić, bo nie tylko łamał sabat, lecz także Boga nazywał własnym Ojcem, i siebie czynił równym Bogu.¹⁹ Tedy Jezus odezwał się i rzekł im: Zaprawdę, zaprawdę, powiadam wam, nie może Syn sam od siebie nic czynić, tylko to, co widzi, że Ojciec czyni; co bowiem On czyni, to samo i Syn czyni.²⁰ Ojciec bowiem miłuje Syna i ukazuje mu wszystko, co sam czyni, i ukaże mu jeszcze większe dzieła niż te, abyście się dziwili.²¹ Albowiem jak Ojciec wzbudza z martwych i ożywia, tak i Syn ożywia tych, których chce.²² Bo i Ojciec nikogo nie sądzi, lecz wszelki sąd przekazał Synowi,²³ Aby wszyscy czcili Syna, jak czczą Ojca. Kto nie czci Syna, ten nie czci Ojca, który go posłał.²⁴ Zaprawdę, zaprawdę, powiadam wam, kto słucha słowa mego i wierzy temu, który mnie posłał, ma żywot wieczny i nie stanie przed sądem, lecz przeszedł ze śmierci do żywota.²⁵ Zaprawdę, zaprawdę, powiadam wam, zbliża się godzina, owszem już nadeszła, kiedy umarli usłyszą głos Syna Bożego i ci, co usłyszą, żyć będą.²⁶ Jak bowiem Ojciec ma żywot sam w sobie, tak dał i Synowi, by miał żywot sam w sobie.²⁷ I dał mu władzę sądzenia, bo jest Synem Człowieczym.²⁸ Nie dziwcie się temu, gdyż nadchodzi godzina, kiedy wszyscy w grobach usłyszą głos jego;²⁹ I wyjdą ci, co dobrze czynili, by powstać do życia; a inni, którzy źle czynili, by powstać na sąd.³⁰ Nie mogę sam z siebie nic uczynić. Jak słyszę, tak sądzę, a sąd mój jest sprawiedliwy, bo staram się pełnić nie moją wolę, lecz wolę tego, który mnie posłał.

³¹ Jeżelibym Ja wydawał o sobie świadectwo, świadectwo moje nie byłoby wiarogodne.³² Jest inny, który wydaje o mnie świadectwo, i wiem, że świadectwo, które On o mnie wydaje, jest wiarogodne.³³ Wy posłaliście posłańców do Jana, a on dał świadectwo prawdzie.³⁴ Ja zaś nie polegam na świadectwie ludzkim, ale to mówię, abyście byli zbawieni.³⁵ On był światłem gorejącym i świecącym, a wyście chętnie do czasu radowali się jego światłem.³⁶ Ja zaś mam świadectwo, które przewyższa świadectwo Jana; dzieła bowiem, które mi powierzył Ojciec, abym je wykonał, te właśnie dzieła, które czynię, świadczą o mnie, że Ojciec mnie posłał.³⁷ A sam Ojciec, który mnie posłał, wydał o mnie świadectwo. Ani głosu jego nigdy nie słyszeliście, ani postaci jego nie widzieliście,³⁸ Ani słowa jego nie zachowaliście w sobie, ponieważ nie wierzycie temu, którego On posłał.³⁹ Badacie Pisma, bo sądzicie, że macie w nich żywot wieczny; a one składają świadectwo o mnie;⁴⁰ Ale mimo to do mnie przyjść nie chcecie, aby mieć żywot.⁴¹ Nie przyjmuję chwały od ludzi,⁴² Ale poznałem was, że nie macie w sobie miłości Bożej.⁴³ Ja przyszedłem w imieniu Ojca mego, a wy mnie nie przyjmujecie; jeśli kto inny przyjdzie we własnym imieniu, tego przyjmiecie.⁴⁴ Jakże możecie wierzyć wy, którzy nawzajem od siebie przyjmujecie chwałę, a nie szukacie chwały pochodzącej od tego, który jedynie jest Bogiem?⁴⁵ Nie myślcie, że Ja was będę oskarżał przed Ojcem; oskarża was Mojżesz, w którym wy złożyliście nadzieję.⁴⁶ Gdybyście bowiem wierzyli Mojżeszowi, wierzylibyście i mnie. O mnie bowiem on napisał.⁴⁷ A jeśli jego pismom nie wierzycie, jakże uwierzycie moim słowom?