Read the Bible

¹ Czy życie człowieka nie jest twardą służbą na ziemi, a jego dni nie są jak dni najemnika?² Jak niewolnik, który pragnie cienia, i jak najemnik, który czeka swej zapłaty,³ Tak ja przez całe miesiące doznawałem niedoli, a noce męki były mi przeznaczone.⁴ Gdy się kładę, mówię: Kiedyż nastanie dzień, abym wstał? A gdy nastanie wieczór, leżę pełen niepokoju aż do świtu.⁵ Moje ciało przyoblekło robactwo i strup ziemisty, moja skóra pokryła się bliznami i znów ropieje.⁶ Moje dni są szybsze niż tkackie czółenko i przemijają bez nadziei.

⁷ Pomnij, że życie moje to tchnienie moje oko już nigdy nie ujrzy szczęścia.⁸ Już wkrótce nie ujrzy mnie oko tego, który mnie widzi, twoje oczy zwrócą się ku mnie, ale mnie nie będzie.⁹ Jak obłok się rozchodzi i znika, tak nie wraca ten, kto zstąpił do krainy umarłych.¹⁰ Nigdy już nie wróci do swego domu, a miejsce jego zamieszkania nie wie już nic o nim.¹¹ Dlatego też nie mogę dłużej powstrzymać ust swoich, będę mówił w utrapieniu mojego ducha, będę narzekał w goryczy mojej duszy.¹² Czyż jestem morzem lub potworem morskim, że straż ustawiasz dokoła mnie?¹³ Gdy pomyślę: Pocieszy mnie moje łoże, ulży narzekaniu memu moje posłanie,¹⁴ Wtedy straszysz mnie snami i trwożysz mnie widziadłami,¹⁵ Tak że wolałbym być uduszony i raczej ujrzeć śmierć niż moje boleści.¹⁶ Uprzykrzyło mi się życie, nie chcę żyć dłużej. Zaniechaj mnie, bo moje dni są tylko tchnieniem!

¹⁷ Czymże jest człowiek, że go tak bardzo cenisz i że nań zwracasz uwagę,¹⁸ Że go nawiedzasz każdego poranku i każdej chwili go doświadczasz?¹⁹ Kiedyż wreszcie odwrócisz wzrok ode mnie i zaniechasz mnie, abym przełknął moją ślinę?²⁰ Jeśli zgrzeszyłem, to jaką szkodę ci wyrządziłem, o stróżu ludzi? Czemu mnie wziąłeś na swój cel, tak że sam stałem się sobie ciężarem?²¹ Czemu nie odpuszczasz mojego przestępstwa i mojej winy nie przebaczasz? Bo teraz w prochu ziemi się położę, a gdy mnie będziesz szukał, nie będzie mnie.