Read the Bible

¹ Potem Job ciągnął dalej swoją rzecz, mówiąc:² Jako żyje Bóg, który mnie pozbawił prawa, i Wszechmocny, który moją duszę napoił goryczą,³ Zaiste, póki staje tchu we mnie i tchnienia Bożego w moich nozdrzach,⁴ Moje wargi nie będą mówiły niegodziwości i mój język nie będzie wypowiadał fałszu.⁵ Nie daj, Boże, bym wam przyznał słuszność! Mojej niewinności będę bronił aż do śmierci.⁶ Podtrzymuję moją sprawiedliwość i nie puszczę jej; moje sumienie nie potępia żadnego mojego dnia.

⁷ Niech tak się wiedzie mojemu wrogowi jak bezbożnikowi, a mojemu przeciwnikowi jak złoczyńcy!⁸ Bo jakąż nadzieję ma niegodziwiec, gdy skończy, gdy Bóg zażąda jego duszy?⁹ Czy usłyszy Bóg jego wołanie, gdy go nawiedzi niedola?¹⁰ Czy może spokojnie polegać na Wszechmocnym, wzywać Boga w każdym czasie?

¹¹ Pouczę was o działaniu Boga, nie zataję tego, co zamyśla Wszechmocny.¹² Wszak wy wszyscy widzieliście to, dlaczego więc pleciecie takie niedorzeczności?¹³ Taki los przeznacza Bóg człowiekowi bezbożnemu, takie jest dziedzictwo niegodziwców, które odbierają od Wszechmocnego!¹⁴ Gdy jego dzieci podrosną, pójdą pod miecz; a jego latorośle nie nasycą się chlebem.¹⁵ Ci, co pozostaną po nim, będą pochowani w czasie zarazy, a wdowy po nich nie będą ich opłakiwały.¹⁶ Choćby nagromadził srebra jak prochu, a przygotował kupę szat jak gliny,¹⁷ On je przygotuje, lecz przyodzieje je sprawiedliwy, a srebro posiądzie nabożny.¹⁸ Wybudował swój dom jak pająk niby chatkę, jaką postawił sobie stróż.¹⁹ Kładzie się na spoczynek jako bogaty, lecz tego już nie powtórzy; gdy otworzy oczy, nic już nie ma.²⁰ Strachy dosięgną go w dzień biały, a w nocy porwie go burza.²¹ Wiatr wschodni uniesie go i musi iść; porwie go z jego miejsca zamieszkania.²² Rzuca tym w niego bez litości i on musi szybko uciekać przed jego mocą.²³ Oklaskuje się jego upadek i wygwizduje się go z jego miejsca.