Read the Bible

¹ Obrzydło mi życie, toteż puszczę wodze mojej skardze i będę mówił w goryczy mojej duszy.² Powiem Bogu: Nie potępiaj mnie! Objaw mi, dlaczego ze mną spór wiedziesz!³ Czy masz z tego korzyść, że uciskasz, że gardzisz tworem swoich rąk, a użyczasz światła radzie bezbożnych?⁴ Czy masz oczy cielesne? Czy widzisz, jak ludzie widzą?⁵ Czy twoje dni są jak dni człowieka albo twoje lata jak lata ludzkie,⁶ Że szukasz mojej winy i dociekasz mojego grzechu?⁷ Chociaż wiesz, że jestem niewinny i nikt nie wyrwie mnie z twojej ręki?

⁸ Twoje ręce ukształtowały mnie misternie i uczyniły, a teraz odwróciłeś się, aby mnie zniszczyć.⁹ Pomnij, że uformowałeś mnie jak glinę i miałbyś mnie znowu w proch obrócić?¹⁰ Czy nie wylałeś mnie jak mleko i nie sprawiłeś, że stężałem jak ser?¹¹ Przyoblekłeś mnie skórą i ciałem i pospinałeś mnie kośćmi i ścięgnami.¹² Życiem i łaską obdarzyłeś mnie, a twoja opieka strzegła mego ducha.¹³ A chociaż skryłeś to w swoim sercu, wiem, że taka była twoja wola:

¹⁴ Pilnować mnie, czy grzeszę, i nie przepuścić mi winy.¹⁵ Gdybym naprawdę zgrzeszył - biada mi! A choćbym miał i słuszność, to i tak nie podnosiłbym głowy, syty hańby i pełen nędzy.¹⁶ A gdyby chciała się podnieść, polowałbyś na mnie jak lew, aby okazać nade mną straszliwą moc.¹⁷ Stawiałbyś coraz to nowych świadków przeciwko mnie, wzmagałbyś swoją zawziętość na mnie, prowadziłbyś nowe ataki przeciwko mnie.¹⁸ Dlaczego wywiodłeś mnie z łona matki? Bodajbym był skonał, nim mnie ujrzało oko!¹⁹ I byłbym, jakby mnie nie było - z łona matki zaniesiony wprost do grobu.²⁰ Pozostało mi niewiele dni, wkrótce one ustaną, odstąp ode mnie, abym nabrał trochę otuchy,²¹ Zanim odejdę tam, skąd już nie wrócę, do krainy mroków i śmiertelnych cieni,²² Do krainy, gdzie jest ponuro jak w nocy, do krainy cienia śmierci, gdzie wszystko jest czarne jak ciemna noc.