Read the Bible

¹ Pieśń pouczająca. Asafa. Boże, dlaczego odrzuciłeś nas na zawsze? Czemu płonie twój gniew przeciwko owcom twego pastwiska?² Wspomnij na swoje zgromadzenie, które dawno nabyłeś; na szczep twego dziedzictwa, który odkupiłeś; na górę Syjon, na której mieszkasz.³ Pospiesz na miejsce ciągłych spustoszeń; o, jak wróg zburzył wszystko w świątyni!⁴ Ryknęli twoi wrogowie pośrodku twego zgromadzenia, a na znak zatknęli swoje sztandary.⁵ Za sławnego uważano tego, który wznosił wysoko siekierę na gęste drzewo.⁶ A teraz już jego rzeźby rąbią siekierami i młotami.⁷ Oddali na pastwę ognia twoją świątynię i obaliwszy na ziemię, zbezcześcili przybytek twego imienia.⁸ Mówili w swym sercu: Zburzmy ich razem! Spalili wszystkie miejsca zgromadzeń Bożych na ziemi.⁹ Nie widzimy naszych znaków; już nie ma proroka i nikt spośród nas nie wie, jak długo to ma trwać.¹⁰ Jak długo, Boże, przeciwnik będzie urągać? Czy wróg będzie wiecznie bluźnił przeciwko twemu imieniu?¹¹ Dlaczego cofasz swoją rękę i swojej prawicy z zanadrza nie wyjmujesz?

¹² Przecież ty, Boże, jesteś moim Królem od dawna, ty dokonujesz zbawienia na ziemi.¹³ Ty swoją mocą rozdzieliłeś morze, zmiażdżyłeś głowy smoków w wodach.¹⁴ Ty skruszyłeś głowy Lewiatana, dałeś go na pokarm mieszkańcom pustyni.¹⁵ Ty rozszczepiłeś źródła i potoki, ty osuszyłeś potężne rzeki.¹⁶ Twój jest dzień, twoja i noc, ty ustanowiłeś światło i słońce.¹⁷ Ty wyznaczyłeś wszystkie granice ziemi, ty ustanowiłeś lato i zimę.

¹⁸ Pamiętaj o tym, że wróg zelżył ciebie, PANIE, a głupi lud urągał twemu imieniu.¹⁹ Nie wydawaj tej zgrai duszy twojej synogarlicy, nie zapominaj nigdy o stadku twoich ubogich.²⁰ Zważ na twoje przymierze, bo ciemne zakątki ziemi pełne są siedlisk przemocy.²¹ Niech uciśniony nie wraca ze wstydem, niech ubogi i potrzebujący chwali twoje imię.²² Powstań, Boże, broń swojej sprawy; pamiętaj o zniewadze, którą co dzień wyrządza ci głupiec.²³ Nie zapominaj krzyku twoich wrogów, wciąż rosnącej wrzawy tych, którzy powstają przeciwko tobie.