Read the Bible

¹ Błogosław, moja duszo, PANA. PANIE, mój Boże, jesteś bardzo wielki; odziałeś się w chwałę i majestat.² Okryłeś się światłością jak szatą, rozciągnąłeś niebiosa jak zasłonę.³ Zbudowałeś na wodach swoje komnaty, czynisz obłoki swym rydwanem, chodzisz na skrzydłach wiatru.⁴ Czynisz swoich aniołów duchami, swe sługi ogniem płonącym.⁵ Założyłeś fundamenty ziemi, tak że się nigdy nie zachwieje.⁶ Okryłeś ją głębią jak szatą, wody stanęły nad górami.⁷ Na twoje zgromienie rozbiegły się, a na głos twego grzmotu szybko pouciekały.⁸ Wzniosły się ponad góry, zniżyły się w doliny, na miejsce, które dla nich założyłeś.⁹ Wyznaczyłeś im granicę, aby jej nie przekroczyły ani nie powróciły, by okryć ziemię.

¹⁰ Wypuszczasz źródła po dolinach, aby płynęły między górami;¹¹ I napoiły wszystkie zwierzęta polne, dzikie osły gaszą w nich swoje pragnienie.¹² Przy nich mieszka ptactwo niebieskie i śpiewa pośród gałęzi.¹³ Nawadniasz góry ze swoich komnat, owocami twoich dzieł syci się ziemia.¹⁴ Sprawiasz, że rośnie trawa dla bydła i zioła na użytek człowieka, żeby dobywał chleb z ziemi;¹⁵ I wino, które rozwesela serce człowieka, i oliwę, od której rozjaśnia się twarz, i chleb, który krzepi serce ludzkie.¹⁶ Nasycone są drzewa PANA, cedry Libanu, które zasadził;¹⁷ Na których ptaki mają swe gniazda; jedliny, na których bocian ma swój dom.¹⁸ Wysokie góry są dla górskich kozłów, a skały są schronieniem dla królików.

¹⁹ Uczynił księżyc, aby odmierzał czas; słońce zna swój zachód.²⁰ Sprowadzasz ciemność i nastaje noc, w której wychodzą wszystkie zwierzęta leśne.²¹ Lwiątka ryczą za łupem i szukają swego pokarmu od Boga.²² Słońce wstaje, schodzą się razem i kładą się w swoich jamach.²³ Wtedy wychodzi człowiek do swojej roboty i do swojej pracy aż do wieczora.²⁴ O, jak liczne są twoje dzieła, PANIE! Wszystkie je uczyniłeś mądrze, ziemia jest pełna twego bogactwa.²⁵ Oto morze wielkie i szerokie, w nim niezliczone istoty pełzające, zwierzęta małe i wielkie.²⁶ Po nim pływają okręty i Lewiatan, którego stworzyłeś, aby w nim igrał.²⁷ Wszystko to czeka na ciebie, abyś dał im pokarm we właściwym czasie.²⁸ Gdy dajesz im, zbierają; gdy otwierasz swą rękę, sycą się dobrami.²⁹ Lecz gdy ukrywasz swe oblicze, trwożą się; gdy odbierasz im ducha, giną i obracają się w proch.³⁰ Gdy wysyłasz twego ducha, zostają stworzone i odnawiasz oblicze ziemi.

³¹ Niech chwała PANA trwa na wieki, niech się raduje PAN swymi dziełami.³² Patrzy na ziemię, a ona drży, dotyka gór, a dymią.³³ Będę śpiewał PANU, póki żyję; będę śpiewał memu Bogu, póki istnieję.³⁴ Moje rozmyślanie o nim wdzięczne będzie, rozraduję się w PANU.³⁵ Niech zostaną wytraceni z ziemi grzesznicy i niech nie będzie już niegodziwych! Błogosław, moja duszo, PANA. Alleluja.