Read the Bible

¹ A Jezus, odpowiadając, znowu mówił do nich w przypowieściach tymi słowy:² Królestwo niebieskie podobne jest do króla, który wyprawił wesele swemu synowi.³ I posłał swe sługi, aby wezwali zaproszonych na wesele, ale oni nie chcieli przyjść.⁴ Ponownie posłał inne sługi, mówiąc: Powiedzcie zaproszonym: Oto przygotowałem moją ucztę, zabito moje woły i tuczne zwierzęta i wszystko jest gotowe. Chodźcie na wesele.⁵ Lecz oni zlekceważyli to i odeszli, jeden na swoje pole, a inny do swego kupiectwa;⁶ A inni schwytali jego sługi, znieważyli ich i zabili.⁷ Gdy król to usłyszał, rozgniewał się, a posławszy swoje wojska, wytracił tych morderców i spalił ich miasto.⁸ Potem powiedział swoim sługom: Wesele wprawdzie jest gotowe, lecz zaproszeni nie byli godni.⁹ Idźcie więc na rozstaje dróg i zaproście na wesele wszystkich, których spotkacie.¹⁰ Wtedy słudzy ci wyszli na drogi i zgromadzili wszystkich, których spotkali, złych i dobrych. I sala weselna napełniła się gośćmi.¹¹ A gdy król wszedł, aby zobaczyć gości, ujrzał tam człowieka, który nie był ubrany w strój weselny.¹² I zapytał go: Przyjacielu, jak tu wszedłeś, nie mając stroju weselnego? A on zaniemówił.¹³ Wtedy król powiedział sługom: Zwiążcie mu nogi i ręce, weźcie go i wrzućcie do ciemności zewnętrznych. Tam będzie płacz i zgrzytanie zębów.¹⁴ Wielu jest bowiem wezwanych, lecz mało wybranych.

¹⁵ Wtedy faryzeusze odeszli i naradzali się, jak by go usidlić w mowie.¹⁶ I posłali do niego swoich uczniów wraz z herodianami, którzy powiedzieli: Nauczycielu, wiemy, że jesteś prawdziwy i drogi Bożej w prawdzie nauczasz, i nie zważasz na nikogo. Nie oglądasz się bowiem na osobę ludzką.¹⁷ Powiedz nam więc, jak ci się wydaje: Czy wolno płacić podatek cesarzowi, czy nie?¹⁸ Ale Jezus poznał ich niegodziwość i powiedział: Czemu wystawiacie mnie na próbę, obłudnicy?¹⁹ Pokażcie mi monetę podatkową. I podali mu grosz.²⁰ A on ich zapytał: Czyj to wizerunek i napis?²¹ Odpowiedzieli mu: Cesarza. Wtedy powiedział im: Oddajcie więc cesarzowi to, co należy do cesarza, a Bogu to, co należy do Boga.²² A gdy to usłyszeli, zdziwili się, zostawili go i odeszli.

²³ Tego dnia przyszli do niego saduceusze, którzy mówią, że nie ma zmartwychwstania, i pytali go:²⁴ Nauczycielu, Mojżesz powiedział: Jeśli ktoś umrze, nie mając dzieci, to jego brat ma ożenić się z jego żoną i wzbudzić potomstwo swemu bratu.²⁵ Było więc u nas siedmiu braci. Pierwszy ożenił się i umarł, a nie mając potomstwa, zostawił żonę swemu bratu.²⁶ Podobnie drugi i trzeci, aż do siódmego.²⁷ A w końcu po wszystkich umarła też ta kobieta.²⁸ Żoną którego z tych siedmiu będzie więc przy zmartwychwstaniu? Gdyż wszyscy ją mieli za żonę.²⁹ A Jezus im odpowiedział: Błądzicie, nie znając Pisma ani mocy Boga.³⁰ Przy zmartwychwstaniu bowiem ani nie będą się żenić, ani za mąż wychodzić, ale będą jak aniołowie Boga w niebie.³¹ A co do zmartwychwstania umarłych, czy nie czytaliście, co wam zostało powiedziane przez Boga:³² Ja jestem Bogiem Abrahama, Bogiem Izaaka i Bogiem Jakuba? Bóg nie jest Bogiem umarłych, ale żywych.³³ A tłumy, słysząc to, zdumiewały się jego nauką.

³⁴ Lecz gdy faryzeusze usłyszeli, że zamknął usta saduceuszom, zeszli się razem.³⁵ I jeden z nich, znawca prawa, wystawiając go na próbę, spytał:³⁶ Nauczycielu, które przykazanie w prawie jest największe?³⁷ A Jezus mu odpowiedział: Będziesz miłował Pana, swego Boga, całym swym sercem, całą swą duszą i całym swym umysłem.³⁸ To jest pierwsze i największe przykazanie.³⁹ A drugie jest do niego podobne: Będziesz miłował swego bliźniego jak samego siebie.⁴⁰ Na tych dwóch przykazaniach opiera się całe Prawo i Prorocy.

⁴¹ A gdy faryzeusze byli zebrani, Jezus ich zapytał:⁴² Co sądzicie o Chrystusie? Czyim jest synem? Odpowiedzieli mu: Dawida.⁴³ I powiedział im: Jakże więc Dawid w Duchu nazywa go Panem, mówiąc:⁴⁴ Powiedział Pan memu Panu: Siądź po mojej prawicy, aż położę twoich nieprzyjaciół jako podnóżek pod twoje stopy?⁴⁵ Jeśli więc Dawid nazywa go Panem, to jakże może być jego synem?⁴⁶ I nikt nie mógł mu odpowiedzieć ani słowa. Od tego też dnia nikt nie śmiał go więcej pytać.