Read the Bible

¹ Ponieważ wielu podjęło się sporządzić opis tych wydarzeń, co do których mamy zupełną pewność;² Tak jak nam je przekazali ci, którzy od początku byli naocznymi świadkami i sługami słowa;³ Postanowiłem i ja, który to wszystko od początku dokładnie wybadałem, opisać ci to po kolei, zacny Teofilu;⁴ Abyś nabrał pewności co do tego, czego cię nauczono.

⁵ Za dni Heroda, króla Judei, żył pewien kapłan imieniem Zachariasz, ze zmiany Abiasza. Miał on za żonę jedną z córek Aarona, której na imię było Elżbieta.⁶ Oboje byli sprawiedliwi w oczach Boga, postępując nienagannie według wszystkich przykazań i nakazów Pana.⁷ Nie mieli jednak dziecka, ponieważ Elżbieta była niepłodna, i oboje byli w podeszłym wieku.⁸ A gdy pełnił służbę kapłańską przed Bogiem w kolejności swojej zmiany;⁹ Zgodnie ze zwyczajem urzędu kapłańskiego padł na niego los, aby wejść do świątyni Pana i palić kadzidło.¹⁰ A cała rzesza ludzi modliła się na zewnątrz w czasie kadzenia.¹¹ Wtedy ukazał mu się anioł Pana stojący po prawej stronie ołtarza kadzenia.¹² I przeraził się Zachariasz na jego widok, i ogarnął go strach.¹³ Lecz anioł powiedział do niego: Nie bój się, Zachariaszu, bo twoja modlitwa została wysłuchana. Elżbieta, twoja żona, urodzi ci syna, któremu nadasz imię Jan.¹⁴ Będzie to dla ciebie radość i wesele; i wielu będzie się radować z jego narodzin.¹⁵ Będzie bowiem wielki w oczach Pana. Nie będzie pił wina ani mocnego napoju i zostanie napełniony Duchem Świętym już w łonie swojej matki.¹⁶ I wielu z synów Izraela nawróci do Pana, ich Boga.¹⁷ On bowiem pójdzie przed nim w duchu i mocy Eliasza, aby zwrócić serca ojców ku dzieciom, a opornych ku roztropności sprawiedliwych, aby przygotować Panu lud gotowy.¹⁸ I powiedział Zachariasz do anioła: Po czym to poznam? Bo ja jestem stary i moja żona jest w podeszłym wieku.¹⁹ A anioł mu odpowiedział: Ja jestem Gabriel, który stoi przed Bogiem. Zostałem posłany, aby mówić do ciebie i przynieść ci tę radosną nowinę.²⁰ I będziesz niemy, i nie będziesz mógł mówić aż do dnia, kiedy się to stanie, dlatego że nie uwierzyłeś moim słowom, które się wypełnią w swoim czasie.²¹ A ludzie czekali na Zachariasza i dziwili się, że tak długo przebywa w świątyni.²² Kiedy wyszedł, nie mógł do nich mówić. I zrozumieli, że miał widzenie w świątyni, bo dawał im znaki, i pozostał niemy.²³ A gdy skończyły się dni jego posługi, wrócił do swego domu.²⁴ Po tych dniach Elżbieta, jego żona, poczęła i ukrywała się przez pięć miesięcy, mówiąc:²⁵ Tak mi uczynił Pan w dniach, kiedy wejrzał na mnie, aby zdjąć moją hańbę w oczach ludzi.

²⁶ A w szóstym miesiącu Bóg posłał anioła Gabriela do miasta w Galilei, zwanego Nazaret;²⁷ Do dziewicy zaślubionej mężczyźnie, któremu na imię było Józef, z rodu Dawida; a dziewicy było na imię Maria.²⁸ Kiedy anioł przyszedł do niej, powiedział: Witaj, obdarowana łaską, Pan jest z tobą. Błogosławiona jesteś między kobietami.²⁹ Ale ona, ujrzawszy go, zlękła się z powodu jego słów i zastanawiała się, co miałoby znaczyć to pozdrowienie.³⁰ Wtedy anioł powiedział do niej: Nie bój się, Mario, znalazłaś bowiem łaskę u Boga.³¹ Oto poczniesz w swym łonie i urodzisz syna, któremu nadasz imię Jezus.³² Będzie on wielki i będzie nazwany Synem Najwyższego, a Pan Bóg da mu tron jego ojca Dawida.³³ I będzie królował nad domem Jakuba na wieki, a jego królestwu nie będzie końca.³⁴ Wtedy Maria powiedziała do anioła: Jak to się stanie, skoro nie obcowałam z mężczyzną?³⁵ A anioł jej odpowiedział: Duch Święty zstąpi na ciebie i moc Najwyższego zacieni cię. Dlatego też to święte, co się z ciebie narodzi, będzie nazwane Synem Bożym.³⁶ A oto Elżbieta, twoja krewna, także poczęła syna w swojej starości i jest w szóstym miesiącu ta, którą nazywano niepłodną.³⁷ Dla Boga bowiem nie ma nic niemożliwego.³⁸ I powiedziała Maria: Oto służebnica Pana, niech mi się stanie według twego słowa. Wtedy odszedł od niej anioł.

³⁹ W tych dniach Maria wstała i poszła z pośpiechem w góry do miasta w Judei.⁴⁰ Weszła do domu Zachariasza i pozdrowiła Elżbietę.⁴¹ A gdy Elżbieta usłyszała pozdrowienie Marii, poruszyło się dziecko w jej łonie i Elżbieta została napełniona Duchem Świętym.⁴² I zawołała donośnym głosem: Błogosławiona jesteś między kobietami i błogosławiony jest owoc twego łona.⁴³ A skądże mi to, że matka mego Pana przyszła do mnie?⁴⁴ Gdy bowiem głos twego pozdrowienia zabrzmiał w moich uszach, poruszyło się z radości dziecko w moim łonie.⁴⁵ A błogosławiona, która uwierzyła. Spełni się bowiem to, co zostało jej powiedziane przez Pana.⁴⁶ Wtedy Maria powiedziała: Wielbi moja dusza Pana;⁴⁷ I rozradował się mój duch w Bogu, moim Zbawicielu;⁴⁸ Bo wejrzał na uniżenie swojej służebnicy. Oto bowiem wszystkie pokolenia będą mnie odtąd nazywać błogosławioną.⁴⁹ Bo uczynił mi wielkie rzeczy ten, który jest mocny, i święte jest jego imię.⁵⁰ A jego miłosierdzie z pokolenia na pokolenie nad tymi, którzy się go boją.⁵¹ Okazał moc swoim ramieniem i rozproszył pysznych w myślach ich serc.⁵² Strącił mocarzy z tronów, a wywyższył pokornych.⁵³ Głodnych napełnił dobrami, a bogaczy odprawił z niczym.⁵⁴ Ujął się za Izraelem, swym sługą, pomny na swoje miłosierdzie;⁵⁵ Jak mówił do naszych ojców, do Abrahama i jego potomstwa na wieki.⁵⁶ I została z nią Maria około trzech miesięcy, a potem wróciła do swego domu.

⁵⁷ Dla Elżbiety zaś nadszedł czas porodu i urodziła syna.⁵⁸ A gdy jej sąsiedzi i krewni usłyszeli, że Pan okazał jej swoje wielkie miłosierdzie, cieszyli się razem z nią.⁵⁹ A ósmego dnia przyszli, aby obrzezać dziecko, i chcieli nadać mu imię jego ojca, Zachariasza.⁶⁰ Ale jego matka powiedziała: Nie tak, lecz będzie się nazywał Jan.⁶¹ I powiedzieli do niej: Nie ma nikogo w twoim rodzie, kogo by nazwano tym imieniem.⁶² Pytali więc znakami jego ojca, jak chce go nazwać.⁶³ A on poprosił o tabliczkę i napisał: Jan jest jego imię. I dziwili się wszyscy.⁶⁴ Natychmiast otworzyły się jego usta i rozwiązał się jego język, i mówił, wielbiąc Boga.⁶⁵ I padł strach na wszystkich ich sąsiadów, i po całej górskiej krainie judzkiej rozgłoszone zostały wszystkie te słowa.⁶⁶ Wszyscy zaś, którzy o tym słyszeli, brali to sobie do serca i mówili: Cóż to będzie za dziecko? I była z nim ręka Pańska.

⁶⁷ A Zachariasz, jego ojciec, będąc napełniony Duchem Świętym, prorokował:⁶⁸ Błogosławiony niech będzie Pan, Bóg Izraela, bo nawiedził i odkupił swój lud;⁶⁹ I wzbudził nam róg zbawienia w domu Dawida, swego sługi;⁷⁰ Jak mówił przez usta swoich świętych proroków, którzy byli od wieków;⁷¹ Że nas wybawi od naszych nieprzyjaciół i z ręki wszystkich, którzy nas nienawidzą;⁷² Aby okazać miłosierdzie naszym ojcom i przypomnieć swoje święte przymierze;⁷³ I przysięgę, którą złożył Abrahamowi, naszemu ojcu;⁷⁴ Że nam da, abyśmy mu służyli bez lęku, wybawieni z ręki naszych nieprzyjaciół;⁷⁵ W świętości i sprawiedliwości przed nim po wszystkie dni naszego życia.⁷⁶ A ty, dziecko, będziesz nazwane prorokiem Najwyższego, bo pójdziesz przed obliczem Pana, aby przygotować jego drogi;⁷⁷ I żeby jego ludowi dać poznać zbawienie przez przebaczenie mu grzechów;⁷⁸ Dzięki serdecznemu miłosierdziu naszego Boga, przez które nawiedził nas wschód słońca z wysoka;⁷⁹ Aby oświecić siedzących w ciemności i w cieniu śmierci, aby skierować nasze kroki na drogę pokoju.⁸⁰ A dziecko rosło i umacniało się w duchu, i przebywało na pustyniach aż do dnia ukazania się przed Izraelem.