Read the Bible

¹ A gdy Pan poznał, że faryzeusze usłyszeli, iż Jezus więcej ludzi czynił uczniami i chrzcił niż Jan;² (Chociaż sam Jezus nie chrzcił, lecz jego uczniowie);³ Opuścił Judeę i odszedł znowu do Galilei.

⁴ A musiał iść przez Samarię.⁵ I przyszedł do miasta w Samarii, zwanego Sychar, blisko pola, które Jakub dał swemu synowi Józefowi.⁶ A była tam studnia Jakuba. Jezus więc, zmęczony drogą, usiadł sobie na studni. A było około godziny szóstej.⁷ I przyszła kobieta z Samarii, aby zaczerpnąć wody. Jezus powiedział do niej: Daj mi pić.⁸ Jego uczniowie bowiem poszli do miasta, aby nakupić żywności.⁹ Wtedy Samarytanka powiedziała do niego: Jakże ty, będąc Żydem, prosisz mnie, Samarytankę, o coś do picia? Gdyż Żydzi nie obcują z Samarytanami.¹⁰ Jezus jej odpowiedział: Gdybyś znała ten dar Boży i wiedziała, kim jest ten, który ci mówi: Daj mi pić, ty prosiłabyś go, a dałby ci wody żywej.¹¹ I powiedziała do niego kobieta: Panie, nie masz czym naczerpać, a studnia jest głęboka. Skąd więc masz tę wodę żywą?¹² Czy ty jesteś większy niż nasz ojciec Jakub, który nam dał tę studnię i sam z niej pił, a także jego synowie i jego dobytek?¹³ Odpowiedział jej Jezus: Każdy, kto pije tę wodę, znowu będzie pragnął.¹⁴ Lecz kto by pił wodę, którą ja mu dam, nigdy nie będzie pragnął, ale woda, którą ja mu dam, stanie się w nim źródłem wody wytryskującej ku życiu wiecznemu.¹⁵ Kobieta powiedziała do niego: Panie, daj mi tej wody, abym nie pragnęła i nie przychodziła tu czerpać.¹⁶ Jezus jej powiedział: Idź, zawołaj swego męża i przyjdź tu.¹⁷ Odpowiedziała kobieta: Nie mam męża. Jezus jej powiedział: Dobrze powiedziałaś: Nie mam męża.¹⁸ Miałaś bowiem pięciu mężów, a ten, którego masz teraz, nie jest twoim mężem. Prawdę powiedziałaś.¹⁹ Kobieta mu powiedziała: Panie, widzę, że jesteś prorokiem.²⁰ Nasi ojcowie na tej górze czcili Boga, a wy mówicie, że w Jerozolimie jest miejsce, gdzie należy go czcić.²¹ Jezus powiedział do niej: Kobieto, wierz mi, że nadchodzi godzina, gdy ani na tej górze, ani w Jerozolimie nie będziecie czcić Ojca.²² Wy czcicie to, czego nie znacie, a my czcimy to, co znamy, ponieważ zbawienie pochodzi od Żydów.²³ Ale nadchodzi godzina, i teraz jest, gdy prawdziwi czciciele będą czcić Ojca w duchu i w prawdzie. Bo i Ojciec szuka takich, którzy będą go czcić.²⁴ Bóg jest duchem, więc ci, którzy go czczą, powinni go czcić w duchu i w prawdzie.²⁵ Kobieta mu powiedziała: Wiem, że przyjdzie Mesjasz, zwany Chrystusem. Gdy on przyjdzie, oznajmi nam wszystko.²⁶ Jezus jej powiedział: Ja, który mówię z tobą, jestem nim.

²⁷ A wtem przyszli jego uczniowie i dziwili się, że rozmawia z kobietą. Nikt jednak nie powiedział: O co się pytasz? albo: Dlaczego z nią rozmawiasz?²⁸ I zostawiła kobieta swoje wiadro, poszła do miasta i powiedziała ludziom:²⁹ Chodźcie, zobaczcie człowieka, który mi powiedział wszystko, co zrobiłam. Czy to nie jest Chrystus?³⁰ Wyszli więc z miasta i przyszli do niego.³¹ A tymczasem uczniowie prosili go: Mistrzu, jedz.³² A on im powiedział: Ja mam pokarm do jedzenia, o którym wy nie wiecie.³³ Uczniowie więc mówili między sobą: Czy ktoś przyniósł mu jedzenie?³⁴ Jezus im powiedział: Moim pokarmem jest wypełniać wolę tego, który mnie posłał, i dokonać jego dzieła.³⁵ Czyż nie mówicie, że jeszcze cztery miesiące, a przyjdzie żniwo? Oto mówię wam: Podnieście wasze oczy i przypatrzcie się polom, że już są białe, gotowe do żniwa.³⁶ A kto żnie, otrzymuje zapłatę i zbiera owoc na życie wieczne, aby i ten, kto sieje, i ten, kto żnie, razem się radowali.³⁷ W tym właśnie prawdziwe jest przysłowie: Kto inny sieje, a kto inny żnie.³⁸ Ja was posłałem żąć to, nad czym nie pracowaliście. Inni pracowali, a wy weszliście w ich pracę.³⁹ Wtedy wielu Samarytan z tego miasta uwierzyło w niego z powodu opowiadania tej kobiety, która świadczyła: Powiedział mi wszystko, co zrobiłam.⁴⁰ Gdy więc Samarytanie przyszli do niego, prosili go, aby u nich został. I został tam przez dwa dni.⁴¹ I o wiele więcej ich uwierzyło z powodu jego słowa.⁴² A tej kobiecie mówili: Wierzymy już nie z powodu twojego opowiadania. Sami bowiem słyszeliśmy i wiemy, że to jest prawdziwie Zbawiciel świata, Chrystus.

⁴³ A po dwóch dniach odszedł stamtąd i poszedł do Galilei.⁴⁴ Sam Jezus bowiem dał świadectwo, że prorok nie doznaje czci w swojej ojczyźnie.⁴⁵ A gdy przyszedł do Galilei, Galilejczycy przyjęli go, widząc wszystko, co uczynił w Jerozolimie w święto. Oni bowiem też przyszli na święto.⁴⁶ Wtedy Jezus znowu przyszedł do Kany Galilejskiej, gdzie przemienił wodę w wino. A był w Kafarnaum pewien dworzanin królewski, którego syn chorował.⁴⁷ Ten, usłyszawszy, że Jezus przyszedł z Judei do Galilei, udał się do niego i prosił go, aby przyszedł i uzdrowił jego syna, gdyż był umierający.⁴⁸ I powiedział do niego Jezus: Jeśli nie ujrzycie znaków i cudów, nie uwierzycie.⁴⁹ Dworzanin królewski powiedział do niego: Panie, przyjdź, zanim umrze moje dziecko.⁵⁰ Jezus mu powiedział: Idź, twój syn żyje. I uwierzył ten człowiek słowu, które powiedział mu Jezus, i poszedł.⁵¹ A gdy już szedł, jego słudzy wyszli mu naprzeciw i oznajmili: Twoje dziecko żyje.⁵² Wtedy zapytał ich o godzinę, w której poczuło się lepiej. I odpowiedzieli mu: Wczoraj o godzinie siódmej opuściła go gorączka.⁵³ Wówczas ojciec poznał, że to była ta godzina, w której Jezus powiedział do niego: Twój syn żyje. I uwierzył on sam i cały jego dom.⁵⁴ To był drugi cud, który Jezus uczynił, przyszedłszy z Judei do Galilei.