Read the Bible

¹ A Hiob odpowiedział:² Doprawdy, wiem, że tak jest. Lecz jak człowiek miałby być usprawiedliwiony przed Bogiem?³ Gdyby chciał się z nim spierać, nie odpowie mu ani raz na tysiąc.⁴ Ma on mądre serce i potężną siłę. Kto mu się sprzeciwił i powodziło mu się?⁵ On przenosi góry, a ludzie nie zauważają, przewraca je w swoim gniewie.⁶ On wstrząsa ziemią z jej miejsca i trzęsą się jej filary.⁷ On rozkaże słońcu i ono nie wschodzi, zamyka też gwiazdy pieczęcią.⁸ On sam rozciąga niebiosa i kroczy po falach morza.⁹ On stworzył Niedźwiedzicę, Oriona, Plejady i gwiazdozbiory południa.¹⁰ On czyni rzeczy wielkie i niezbadane, cuda, których zliczyć nie można.¹¹ Oto przechodzi obok mnie, a nie widzę go; mija mnie, a ja go nie dostrzegam.¹² Oto gdy zabiera, któż go powstrzyma? Któż mu powie: Co czynisz?¹³ Gdyby Bóg nie odwrócił swego gniewu, zuchwali pomocnicy upadliby pod nim.

¹⁴ Jakże ja mu odpowiem? Jakie słowa wybiorę, aby się z nim spierać?¹⁵ Choćbym był sprawiedliwy, nie odpowiedziałbym mu, lecz błagałbym swojego sędziego.¹⁶ Choćbym go wzywał, a on by się odezwał, jeszcze nie uwierzyłbym, że mnie wysłuchał;¹⁷ Kruszy mnie bowiem burzą i pomnaża moje rany bez powodu.¹⁸ Nie pozwala mi odetchnąć, raczej napełnia mnie goryczą.¹⁹ Jeśli chodzi o siłę, oto jest potężny, a jeśli chodzi o sąd, któż mnie przed nim przyprowadzi?²⁰ Jeśli się usprawiedliwię, moje usta mnie potępią. Jeśli powiem, że jestem doskonały, to one wykażą, że jestem przewrotny.²¹ Choćbym był doskonały, przecież nie znałbym swojej duszy; gardziłbym swoim życiem.

²² Jedno jest pewne, dlatego powiedziałem: On niszczy zarówno doskonałego, jak i niegodziwego;²³ Jeśli bicz nagle zabija, śmieje się on z doświadczenia niewinnych.²⁴ Ziemia została wydana w ręce niegodziwego. On zakrywa oblicze sędziów. A jeśli nie on, któż to czyni?

²⁵ Ale moje dni są szybsze niż goniec, uciekły i nie widziały nic dobrego.²⁶ Przeminęły jak szybkie łodzie, jak orzeł, który rzuca się na żer.²⁷ Jeśli powiem: Zapomnę o swojej skardze, zaniecham swego gniewu i pocieszę się;²⁸ Wtedy przerażają mnie wszystkie moje cierpienia, bo wiem, że nie uznasz mnie za niewinnego.²⁹ Jeśli jestem niegodziwy, to czemu trudzę się na próżno?³⁰ Choćbym się umył wodą ze śniegu i oczyścił mydłem swoje ręce;³¹ Ty i tak zanurzysz mnie w dole i moje szaty będą się mną brzydzić.³² On bowiem nie jest człowiekiem jak ja, abym śmiał mu odpowiedzieć i abyśmy razem stanęli przed sądem.³³ Nie ma między nami rozjemcy, który mógłby położyć rękę na nas obu.³⁴ Niech tylko zdejmie ze mnie swoją rózgę, a jego groza niech mnie już nie przeraża;³⁵ Wtedy będę mówił i nie będę się go bać; ale tak nie jest ze mną.