Read the Bible

¹ Czy człowiekowi nie jest wyznaczony czas na ziemi? Czy jego dni nie są jak dni najemnika?² Jak sługa pragnie cienia, jak najemnik oczekuje zapłaty za swoją pracę;³ Tak moim udziałem są miesiące próżne, a przeznaczono mi noce bolesne.⁴ Gdy się kładę, mówię: Kiedy minie noc, abym mógł wstać? I jestem pełny niepokoju aż do świtu.⁵ Moje ciało pokryte jest robactwem i strupami w prochu, moja skóra pęka i ropieje.⁶ Moje dni biegną szybciej niż czółenko tkackie i przemijają bez nadziei.

⁷ Pamiętaj, że moje życie jest wiatrem, moje oko już nie zobaczy dobra.⁸ Oko, które mnie widziało, już mnie nie zobaczy. Twoje oczy są zwrócone na mnie, a mnie już nie ma.⁹ Jak obłok się rozchodzi i przemija, tak ten, kto zstępuje do grobu, nie wraca.¹⁰ Nie wróci już do swego domu ani nie pozna go już jego miejsce.¹¹ Dlatego nie mogę powstrzymać swoich ust, będę mówił w utrapieniu swego ducha, będę narzekał w goryczy swojej duszy.¹² Czy jestem morzem albo wielorybem, że postawiłeś przy mnie straż?¹³ Gdy mówię: Pocieszy mnie moje łóżko i moje posłanie ulży mojemu narzekaniu;¹⁴ Wtedy straszysz mnie snami i przerażasz mnie widzeniami;¹⁵ Tak że moja dusza wybrałaby sobie uduszenie, raczej śmierć niż życie.¹⁶ Uprzykrzyło mi się życie, nie chcę żyć wiecznie. Zostaw mnie, bo moje dni są marnością.

¹⁷ Czym jest człowiek, że go tak wywyższasz i że zwracasz ku niemu swoje serce?¹⁸ Że nawiedzasz go każdego ranka i w każdej chwili doświadczasz?¹⁹ Kiedy odwrócisz się ode mnie i zostawisz mnie, abym mógł przełknąć swoją ślinę?²⁰ Zgrzeszyłem, cóż mam czynić, stróżu człowieka? Czemu mnie wziąłeś za cel, abym był sam dla siebie ciężarem?²¹ Czemu nie przebaczysz mojego przestępstwa i nie zmażesz mojej nieprawości? Teraz bowiem położę się w prochu i gdy rano będziesz mnie szukał, nie będzie mnie.