Read the Bible

¹ Czy lewiatana wyciągniesz wędką? Czy za jego język wyciągniesz go sznurem opuszczonym?² Czy przewleczesz hak przez jego nozdrza? Czy kolcem przebijesz mu szczęki?³ Czy będzie cię błagać? Czy będzie z tobą rozmawiał łagodnie?⁴ Czy zawrze z tobą przymierze? Czy przyjmiesz go za sługę na zawsze?⁵ Czy będziesz z nim igrał jak z ptaszkiem? Czy uwiążesz go dla swoich córek?⁶ Czy twoi towarzysze wyprawią sobie z niego ucztę? Czy podzielą go między siebie kupcy?⁷ Czy poprzebijasz jego skórę grotami albo jego głowę harpunami?⁸ Połóż tylko rękę na niego i wspomnij o walce, więcej tego nie zrobisz.⁹ Oto nadzieja pojmania go jest złudna. Czy na sam jego widok nie zostanie człowiek powalony?¹⁰ Nikt nie odważy się go obudzić. Kto zdoła więc stanąć przede mną?

¹¹ Kto mi coś dał, abym mu odpłacił? Cokolwiek znajduje się pod całym niebem należy do mnie.¹² Nie będę milczał o jego członkach ani o jego potędze, ani o jego wspaniałej budowie.¹³ Kto odkryje wierzch jego szaty? Kto przystąpi do niego z podwójnym wędzidłem?¹⁴ Kto otworzy wrota jego paszczy? Groza roztacza się wokół jego zębów.¹⁵ Jego łuski to jego pycha, ściśle spięte razem jakby pieczęcią.¹⁶ Jedna do drugiej tak przylega, że powietrze nie wejdzie między nie.¹⁷ Jedna z drugą jest spojona, są tak złączone, że nie można ich rozdzielić.¹⁸ Przez jego kichanie błyszczy światło, a jego oczy są jak powieki zorzy.¹⁹ Z jego paszczy wychodzą pochodnie, tryskają iskry ognia.²⁰ Z jego nozdrzy wychodzi dym jak z wrzącego garnca lub kotła.²¹ Jego oddech rozpala węgle, z jego paszczy wychodzi płomień.²² W jego szyi spoczywa moc i przed nim ucieka smutek.²³ Warstwy jego ciała są spojone, tak twarde, że się nie poruszają.²⁴ Jego serce jest twarde jak kamień, tak twarde jak część dolnego kamienia młyńskiego.²⁵ Gdy się podnosi, drżą mocarze, a od strachu oczyszczają się.²⁶ Miecz, który go dosięga, nie ostaje się, podobnie drzewce, strzała i pancerz.²⁷ Żelazo uważa za słomę, a miedź za zbutwiałe drewno.²⁸ Strzała nie spłoszy go, a kamienie z procy są dla niego jak źdźbło.²⁹ Oszczep uważa za słomę, a drwi sobie z szarpania włócznią.³⁰ Pod nim są ostre skorupy; w błocie ścieli sobie wszelkimi ostrymi rzeczami.³¹ Sprawia, że głębiny wrą jak kocioł, a morze mąci jak w moździerzu.³² Zostawia za sobą błyszczącą ścieżkę, tak że się wydaje, że głębiny mają siwiznę.³³ Nie ma na ziemi jemu podobnego, który został tak stworzony, że niczego się nie boi.³⁴ Lekceważy wszelką wysoką rzecz. On jest królem nad wszystkimi synami pychy.