Read the Bible

¹ Wtedy Hiob odpowiedział:² Jak długo będziecie dręczyć moją duszę i miażdżyć mnie słowami?³ Już dziesięć razy znieważyliście mnie. Nie wstyd wam, że tak się znęcacie nade mną?⁴ A niech tak będzie, że zbłądziłem, błąd zostaje po mojej stronie.⁵ A jeśli rzeczywiście chcecie się wynosić nade mną i dowodzić mi mojej hańby;⁶ Wiedzcie, że to Bóg mnie powalił i swoją siecią mnie otoczył.⁷ Oto wołam o krzywdę, ale nikt nie słucha; krzyczę, ale nie ma sądu.

⁸ Zagrodził mi drogę, abym nie mógł przejść, i na moich ścieżkach rozpostarł ciemność.⁹ Odarł mnie z mojej chwały i zdjął koronę z mojej głowy.¹⁰ Zniszczył mnie ze wszystkich stron i ginę; moją nadzieję wyrwał jak drzewo.¹¹ Zapłonął przeciwko mnie swoim gniewem i uważa mnie za swego wroga.¹² Przyszły razem jego oddziały, utorowały przeciw mnie swoją drogę i rozbiły obóz dokoła mojego namiotu.¹³ Moich braci oddalił ode mnie, a moi znajomi ode mnie stronią.¹⁴ Opuścili mnie moi bliscy, a moi przyjaciele o mnie zapomnieli.¹⁵ Przebywający w moim domu i moje służące uważają mnie za obcego. Stałem się cudzoziemcem w ich oczach.¹⁶ Wołałem na swego sługę, ale on się nie odzywa, chociaż go błagam swoimi ustami.¹⁷ Moim oddechem brzydzi się moja żona, choć błagam ze względu na synów z mojego ciała.¹⁸ Nawet małe dzieci mną gardzą; gdy powstaję, urągają mi.¹⁹ Brzydzą się mną wszyscy moi najbliżsi; ci, których kocham, stanęli przeciw mnie.²⁰ Moje kości przylgnęły do mojej skóry i do mego ciała; pozostała tylko skóra wokół zębów.²¹ Zlitujcie się nade mną, zlitujcie się nade mną, moi przyjaciele, bo ręka Boża mnie dotknęła.²² Czemu mnie prześladujecie jak Bóg? Czy nie dość wam mojego ciała?

²³ Oby teraz zostały zapisane moje słowa! Oby je w księdze utrwalono!²⁴ Oby rylcem z żelaza i ołowiem zostały na wieczną pamiątkę wyryte na skale!²⁵ Wiem bowiem, że mój Odkupiciel żyje i że w ostateczny dzień stanie na ziemi.²⁶ A choć moja skóra się rozłoży, to w swoim ciele ujrzę Boga.²⁷ Ujrzę go ja sam, ujrzą go moje oczy, a nie kto inny, choć moje nerki zniszczały w moim wnętrzu.²⁸ Powinniście mówić: Czemu go prześladujemy? Gdyż we mnie znajduje się korzeń sprawy.²⁹ Wy sami lękajcie się miecza, bo gniew za nieprawość sprowadza miecz, abyście wiedzieli, że jest sąd.