Read the Bible

¹ A gdy mówili to do ludzi, nadeszli kapłani, dowódca straży świątynnej i saduceusze;² Oburzeni, że nauczają ludzi i głoszą w Jezusie powstanie z martwych.³ Schwytali ich i wtrącili do więzienia aż do następnego dnia, bo był już wieczór.⁴ A wielu z tych, którzy słyszeli słowo, uwierzyło. A mężczyzn było w liczbie około pięciu tysięcy.

⁵ Nazajutrz zebrali się w Jerozolimie ich przełożeni, starsi i uczeni w Piśmie;⁶ I Annasz, najwyższy kapłan, i Kajfasz, Jan, Aleksander i ilu ich było z rodu najwyższych kapłanów.⁷ Postawili ich na środku i pytali: Jaką mocą albo w czyim imieniu to uczyniliście?⁸ Wtedy Piotr, pełen Ducha Świętego, powiedział do nich: Przełożeni ludu i starsi Izraela;⁹ Jeśli my dziś mamy być przesłuchiwani z powodu dobrodziejstwa wyświadczonego choremu człowiekowi, dzięki czemu został on uzdrowiony;¹⁰ Niech wam wszystkim i całemu ludowi Izraela będzie wiadomo, że w imieniu Jezusa Chrystusa z Nazaretu, którego wy ukrzyżowaliście, a którego Bóg wskrzesił z martwych, przez niego on stoi przed wami zdrowy.¹¹ On jest tym kamieniem odrzuconym przez was, budujących, który stał się kamieniem węgielnym.¹² I nie ma w nikim innym zbawienia. Nie ma bowiem pod niebem żadnego innego imienia danego ludziom, przez które moglibyśmy być zbawieni.¹³ Gdy zobaczyli odwagę Piotra i Jana i zrozumieli, że są ludźmi nieuczonymi i prostymi, dziwili się. Rozpoznali również, że byli z Jezusem.¹⁴ Widząc też, że stoi z nimi uzdrowiony człowiek, nie mogli nic przeciwko temu powiedzieć.

¹⁵ Rozkazali im więc opuścić Radę i naradzali się między sobą.¹⁶ Mówili: Co zrobimy z tymi ludźmi? Bo to, że dokonali oczywistego cudu, wiadomo wszystkim mieszkańcom Jerozolimy i nie możemy temu zaprzeczyć.¹⁷ Lecz żeby się to bardziej nie rozchodziło wśród ludzi, zabrońmy im pod groźbą mówić do kogokolwiek w to imię.¹⁸ A przywoławszy ich, nakazali, aby w ogóle nie mówili ani nie nauczali w imię Jezusa.¹⁹ Lecz Piotr i Jan odpowiedzieli im: Rozsądźcie, czy to sprawiedliwe w oczach Boga bardziej was słuchać niż Boga.²⁰ My bowiem nie możemy nie mówić o tym, co widzieliśmy i słyszeliśmy.²¹ A oni zagrozili im, a nie znajdując żadnej podstawy do ich ukarania, wypuścili ich ze względu na ludzi, bo wszyscy chwalili Boga za to, co się stało.²² Człowiek bowiem, na którym dokonał się cud uzdrowienia, miał ponad czterdzieści lat.

²³ A gdy ich wypuszczono, przyszli do swoich i opowiedzieli im wszystko, co do nich mówili naczelni kapłani i starsi.²⁴ A gdy oni to usłyszeli, jednomyślnie podnieśli swój głos do Boga i powiedzieli: Panie, ty jesteś Bogiem, który uczynił niebo, ziemię, morze i wszystko, co w nich jest;²⁵ Który przez usta swego sługi Dawida powiedziałeś: Dlaczego burzą się narody, a ludzie knują próżne rzeczy?²⁶ Królowie ziemi powstali i książęta zebrali się razem przeciw Panu i przeciw jego Chrystusowi.²⁷ Rzeczywiście bowiem Herod i Poncjusz Piłat z poganami i ludem Izraela zebrali się przeciwko twemu świętemu Synowi, Jezusowi, którego namaściłeś;²⁸ Aby uczynić to, co twoja ręka i twój wyrok przedtem postanowiły, że ma się stać.²⁹ A teraz, Panie, spójrz na ich groźby i daj twoim sługom z całą odwagą głosić twoje słowo;³⁰ Gdy ty wyciągniesz swoją rękę, aby uzdrawiać i dokonywać znaków i cudów przez imię twego świętego Syna, Jezusa.³¹ A gdy oni się modlili, zatrzęsło się miejsce, na którym byli zebrani, i wszyscy zostali napełnieni Duchem Świętym, i z odwagą głosili słowo Boże.

³² A to mnóstwo wierzących miało jedno serce i jedną duszę. Nikt nie nazywał swoim tego, co posiadał, ale wszystko mieli wspólne.³³ Apostołowie zaś z wielką mocą dawali świadectwo o zmartwychwstaniu Pana Jezusa i wielka łaska była nad nimi wszystkimi.³⁴ Nie było też wśród nich nikogo, kto by cierpiał niedostatek, gdyż ci, którzy mieli pola albo domy, sprzedawali je i przynosili pieniądze za to, co posprzedawali;³⁵ I kładli u stóp apostołów. Rozdzielano to każdemu według potrzeb.³⁶ Także Józef, nazwany przez apostołów Barnabą – co się tłumaczy: Syn Pocieszenia – lewita rodem z Cypru;³⁷ Sprzedał ziemię, którą posiadał, a pieniądze przyniósł i położył u stóp apostołów.