Read the Bible

¹ Przedniejszemu śpiewakowi na Sosannim psalm Dawidowy.² Wybaw mię, o Boże! boć przyszły wody aż do duszy mojej.³ Pogrążony jestem w głębokiem błocie, gdzie dna niemasz; przyszedłem w głębokości wód, a nawałność ich porwała mię.⁴ Spracowałem się wołając, wyschło gardło moje; ustały oczy moje, gdym oczekiwał Boga mojego.⁵ Więcej jest tych, którzy mię mają w nienawiści bez przyczyny, niż włosów na głowie mojej; zmocnili się ci, którzy mię wygubić usiłują, a są nieprzyjaciółmi mymi niesłusznie; czegom nie wydarł, musiałem nagradzać.⁶ Boże! ty znasz głupstwo moje, a występki moje nie są tajne przed tobą.⁷ Niechajże nie będą zawstydzeni dla mnie ci, którzy na cię oczekują, Panie, Panie zastępów! niech nie przychodzą dla mnie do hańby ci, którzy cię szukają, o Boże Izraelski!⁸ Bo dla ciebie ponoszę urąganie, a zelżywość okryła oblicze moje.⁹ Stałem się obcym braciom moim, a cudzoziemcem synom matki mojej,¹⁰ Przeto, że gorliwość domu twego zżarła mię, a urąganie urągających tobie przypadło na mię.¹¹ Gdym płakał i trapił postem duszę moję, stało mi się to pohańbienie.¹² Gdym wziął na się wór miasto szaty, byłem u nich przypowieścią.

¹³ Mówili o mnie ci, którzy siedzieli w bramie, a byłem piosnką u tych, którzy pili mocny napój.¹⁴ Ale ja obracam modlitwę moję do ciebie, Panie! czas jest upodobania twego; o Boże! według wielkości miłosierdzia twego wysłuchajże mię, dla prawdy zbawienia twego.¹⁵ Wyrwij mię z błota, abym nie był pogrążony; niech będę wyrwany od tych, którzy mię nienawidzą, jako z głębokości wód;¹⁶ Aby mię nie zatopiły strumienie wód, i nie pożarła głębia i nie zawarła nademną studnia wierzchu swego.¹⁷ Wysłuchajże mię, Panie! boć dobre jest miłosierdzie twoje; według wielkiej litości twojej wejrzyj na mię.¹⁸ Nie zakrywajże oblicza twego od sługi swego, bom jest w utrapieniu; pośpieszże się, wysłuchaj mię.¹⁹ Przybliż się do duszy mojej, a wybaw ją; dla nieprzyjaciół moich odkup mię.²⁰ Ty znasz pohańbienie moje, i zelżywość moję, i wstyd mój: przed tobąć są wszyscy nieprzyjaciele moi.²¹ Pohańbienie pokruszyło serce moje, z czegom był żałośny; oczekiwałem, azaliby się mię kto użalił, ale nikt nie był; azaliby mię kto pocieszył, alem nie znalazł.

²² Owszem, miasto pokarmu podali mi żółć, a w pragnieniu mojem napoili mię octem.²³ Niechajże im będzie stół ich przed nimi sidłem, a szczęście ich na upadek.²⁴ Niech się zaćmią oczy ich, aby nie widzieli, a biodra ich niech się zawżdy chwieją.²⁵ Wylij na nich rozgniewanie swoje, a popędliwość gniewu twego niech ich ogarnie.²⁶ Niech będzie mieszkanie ich puste, w namiotach ich niech nikt nie mieszka.²⁷ Bo tego, któregoś ty ubił, prześladują, a o boleści poranionych twoich rozmawiają.²⁸ Przydajże nieprawość ku nieprawości ich, a niech nie przychodzą do sprawiedliwości twojej.²⁹ Niech będą wymazani z ksiąg żyjących, a z sprawiedliwymi niech nie będą zapisani.

³⁰ Jamci utrapiony, i zbolały; lecz zbawienie twoje, Boże! na miejscu bezpiecznem postawi mię.³¹ Tedy będę chwalił imię Boże pieśnią, a będę je wielbił z dziękczynieniem.³² A będzie to przyjemniejsze Panu, niżeli wół albo cielec rogaty z rozdzielonemi kopytami.³³ To widząc pokorni rozradują się, szukając Boga, a ożyje serce ich;³⁴ Iż wysłuchiwa Pan ubogich, a więźniami swymi nie gardzi.³⁵ Niech go chwalą niebiosa i ziemia, morze i wszystko, co się w nich rucha.³⁶ Bógci zaiste zachowa Syon, i pobuduje miasta Judzkie; i będą tam mieszkać, a ziemię tę dziedzicznie otrzymają.