Read the Bible

¹ Przedniejszemu śpiewakowi na czas poranny psalm Dawidowy.² Boże mój! Boże mój! czemuś mię opuścił? oddaliłeś się od wybawienia mego, od słów ryku mego.³ Boże mój! wołam we dnie, a nie ozywasz mi się; i w nocy, a nie mogę się uspokoić.⁴ Aleś ty Święty, mieszkający w chwałach Izraelskich.⁵ W tobie nadzieję mieli ojcowie nasi; nadzieję mieli,a wybawiłeś ich.⁶ Do ciebie wołali, a wybawieni są; w tobie nadzieję mieli, a nie byli pohańbieni.⁷ Alem ja robak, a nie człowiek: pośmiewisko ludzkie, i wzgarda pospólstwa.⁸ Wszyscy, którzy mię widzą, szydzą ze mnie; wykrzywiają gębę, chwieją głową, mówiąc:⁹ Spuścił się na Pana, niechże go wyrwie; niech go wybawi, ponieważ się w nim kocha.¹⁰ Aleś ty jest, któryś mię wywiódł z żywota, czyniąc mi dobrą nadzieję jeszcze u piersi matki mojej.

¹¹ Na tobie spolegam od narodzenia swego; z żywota matki mojej tyś Bogiem moim.¹² Nie oddalajże się odemnie; albowiem utrapienie bliskie jest, a niemasz, ktoby ratował.¹³ Obtoczyło mię mnóstwo cielców; byki z Basan obległy mię.¹⁴ Otworzyły na mię gębę swą jako lew szarpający i ryczący.¹⁵ Rozpłynąłem się jako woda, a rozstąpiły się wszystkie kości moje; stało się serce moje jako wosk, zstopniało w pośród wnętrzności moich.¹⁶ Wyschła jako skorupa moc moja, a język mój przysechł do podniebienia mego; nawet w prochu śmierci położyłeś mię.¹⁷ Albowiem psy mię obskoczyły, gromada złośników obległa mię; przebodli ręce moje i nogi moje.¹⁸ Zliczyłbym wszystkie kości moje; lecz oni na mię patrząc, przypatrują mi się.¹⁹ Rozdzielili odzienie moje między się, a o szaty moje los miotali.²⁰ Ale ty, Panie! nie oddalaj się: mocy moja! na ratunek mój pospiesz.²¹ Wyrwij od miecza duszę moję, z mocy psiej jedynaczkę moję.

²² Wybaw mię z paszczęki lwiej, a od rogów jednorożcowych wyzwól mię.²³ Tedy opowiem imię twoje braciom mym; w pośród zgromadzenia chwalić cię będę.²⁴ Mówiąc: Którzy się boicie Pana, chwalcie go; wszystko potomstwo Jakóbowe wysławiajcie go, a niech się go boi wszystko nasienie Izraelskie.²⁵ Albowiem nie wzgardził, ani się odwrócił od utrapienia ubogiego, ani skrył od niego oblicza swego; owszem, gdy do niego wołał, wysłuchał go.²⁶ O tobie chwała moja w zgromadzeniu wielkiem; śluby moje oddam przed tymi, którzy się ciebie boją.²⁷ Będą jeść ubodzy, i nasycą się; chwalić będą Pana, którzy go szukają; serce wasze żyć będzie na wieki.²⁸ Wspomną i nawrócą się do Pana wszystkie granice ziemi, i kłaniać się będą przed obliczem twojem wszystkie pokolenia narodów.²⁹ Albowiem Pańskie jest królestwo, a on panuje nad narodami.³⁰ Wszyscy bogaci ziemi będą jeść, i upadać przed nim, przed oblicznością jego kłaniać się będą wszyscy zstępujący w proch, i którzy duszy swej żywo zachować nie mogą.³¹ Nasienie ich służyć mu będzie, a będzie przywłaszczane Panu w każdym wieku.