Read the Bible

¹ Przeczże się poganie buntują, a narody przemyślają próżne rzeczy?² Schodzą się królowie ziemscy, a książęta radzą społem przeciwko Panu, i przeciw pomazańcowi jego, mówiąc:³ Potargajmy związki ich, a odrzućmy od siebie powrozy ich.⁴ Ale ten, który mieszka w niebie, śmieje się; Pan szydzi z nich.⁵ Tedy będzie mówił do nich w popędliwości swojej, a w gniewie swoim przestraszy ich,⁶ Mówiąc: Jamci postanowił króla mojego nad Syonem, górą świętą moją.

⁷ Opowiem ten dekret: Pan rzekł do mnie: Syn mój jesteś ty, Jam ciebie dziś spłodził.⁸ Żądaj odemnie, a dam ci narody dziedzictwo twoje; a osiadłość twoję, granice ziemi.⁹ Potrzesz ich laską żelazną, a jako naczynie zduńskie pokruszysz ich.

¹⁰ Terazże tedy zrozumiejcie, królowie, nauczcie się sędziowie ziemi!¹¹ Służcie Panu w bojaźni, a rozradujcie się ze drżeniem.¹² Pocałujcie syna, by się snać nie rozgniewał, i zginęlibyście w drodze, gdyby się najmniej zapaliła popędliwość jego. Błogosławieni wszyscy, którzy w nim ufają.