Read the Bible

¹ A odpowiadając Jezus, zasię im rzekł w podobieństwach, mówiąc:² Podobne jest królestwo niebieskie człowiekowi królowi, który sprawił wesele synowi swemu;³ I posłał sługi swe, aby wezwali zaproszonych na wesele; ale nie chcieli przyjść.⁴ Znowu posłał insze sługi, mówiąc: Powiedzcie zaproszonym: Otom obiad mój nagotował, woły moje i co było karmnego, pobito, i wszystko gotowe, pójdźcież na wesele.⁵ Ale oni zaniedbawszy odeszli, jeden do roli swojej, a drugi do kupiectwa swego;⁶ A drudzy pojmawszy sługi jego, zelżyli i pobili je.⁷ Co gdy król usłyszał, rozgniewał się, a posławszy wojska swoje, wytracił one morderce, i miasto ich zapalił.⁸ Tedy rzekł sługom swoim: Weseleć wprawdzie jest gotowe; lecz zaproszeni nie byli godni.⁹ Przetoż idźcie na rozstania dróg, kogokolwiek znajdziecie, wezwijcie na wesele.¹⁰ Tedy wyszedłszy oni słudzy na drogi, zgromadzili wszystkie, którekolwiek znaleźli, złe i dobre, i napełnione jest wesele gośćmi.¹¹ A wszedłszy król, aby oglądał goście, obaczył tam człowieka nie odzianego szatą weselną;¹² I rzekł mu: Przyjacielu! jakoś tu wszedł, nie mając szaty weselnej? A on zamilknął.¹³ Tedy rzekł król sługom: Związawszy nogi i ręce jego, weźmijcie go, a wrzućcie do ciemności zewnętrznych, tam będzie płacz i zgrzytanie zębów.¹⁴ Albowiem wiele jest wezwanych, ale mało wybranych.

¹⁵ Tedy odszedłszy Faryzeuszowie uczynili radę, jako by go usidlili w mowie.¹⁶ I posłali do niego ucznie swoje z Herodyjany, mówiąc: Nauczycielu! wiemy, żeś jest prawdziwy, i drogi Bożej w prawdzie uczysz, a nie dbasz na nikogo; albowiem nie patrzysz na osobę ludzką.¹⁷ Przetoż powiedz nam, co ci się zda? Godzili się dać czynsz cesarzowi, czyli nie?¹⁸ Ale Jezus poznawszy złość ich, rzekł im: Czemuż mię kusicie, obłudnicy?¹⁹ Pokażcie mi monetę czynszową; a oni mu podali grosz.²⁰ I rzekł im: Czyjże to obraz i napis?²¹ Rzekli mu: Cesarski. Tedy im rzekł: Oddawajcież tedy, co jest cesarskiego, cesarzowi, a co jest Bożego, Bogu.²² To usłyszawszy, zadziwili się, a opuściwszy go, odeszli.

²³ Dnia onego przyszli do niego Saduceuszowie, którzy mówią, iż nie masz zmartwychwstania, i pytali go,²⁴ Mówiąc: Nauczycielu! Mojżesz powiedział: Jeźliby kto umarł, nie mając dzieci, aby brat jego prawem powinowactwa pojął żonę jego, i wzbudził nasienie bratu swemu.²⁵ Było tedy u nas siedm braci; a pierwszy pojąwszy żonę, umarł, a nie mając nasienia, zostawił żonę swoję bratu swemu.²⁶ Także też wtóry i trzeci, aż do siódmego.²⁷ A na ostatek po wszystkich umarła i ona niewiasta.²⁸ Przetoż przy zmartwychwstaniu, któregoż z tych siedmiu będzie żoną, gdyż ją wszyscy mieli?²⁹ A odpowiadając Jezus rzekł im: Błądzicie, nie będąc powiadomieni Pisma, ani mocy Bożej.³⁰ Albowiem przy zmartwychwstaniu ani się żenić, ani za mąż chodzić nie będą, ale będą jako Aniołowie Boży w niebie.³¹ A o powstaniu umarłych nie czytaliście, co wam powiedziano od Boga mówiącego:³² Jam jest Bóg Abrahama, i Bóg Izaaka, i Bóg Jakóba? Bóg nie jestci Bogiem umarłych, ale żywych.³³ A usłyszawszy to lud, zdumiał się nad nauką jego.

³⁴ Lecz gdy usłyszeli Faryzeuszowie, że zawarł usta Saduceuszom, zeszli się wespół.³⁵ I spytał go jeden z nich, zakonnik, kusząc go i mówiąc:³⁶ Nauczycielu! które jest największe przykazanie w zakonie?³⁷ A Jezus mu rzekł: Będziesz miłował Pana, Boga twego, ze wszystkiego serca twego, i ze wszystkiej duszy twojej i ze wszystkiej myśli twojej.³⁸ To jest pierwsze i największe przykazanie.³⁹ A wtóre podobne jest temuż: Będziesz miłował bliźniego twego, jako samego siebie.⁴⁰ Na tych dwóch przykazaniach wszystek zakon i prorocy zawisnęli.

⁴¹ A gdy się Faryzeuszowie zebrali, spytał ich Jezus,⁴² Mówiąc: Co się wam zda o Chrystusie? Czyim jest synem? Rzekli mu: Dawidowym.⁴³ I rzekł im: Jakoż tedy Dawid w duchu nazywa go Panem? mówiąc:⁴⁴ Rzekł Pan Panu memu: Siądź po prawicy mojej, aż położę nieprzyjacioły twoje podnóżkiem nóg twoich.⁴⁵ Ponieważ go tedy Dawid nazywa Panem, jakoż jest synem jego?⁴⁶ A żaden mu nie mógł odpowiedzieć i słowa, i nie śmiał go nikt więcej od onego dnia pytać.