Read the Bible

¹ A pierwszego dnia po sabacie bardzo rano przyszły do grobu, niosąc rzeczy wonne, które były nagotowały i niektóre inne z niemi;² I znalazły kamień odwalony od grobu.³ A wszedłszy w grób, nie znalazły ciała Pana Jezusowego.⁴ I stało się, gdy się dlatego zatrwożyły, że oto dwaj mężowie stanęli przy nich w szatach świetnych.⁵ A gdy się one bały i schyliły twarz swoję ku ziemi, rzekli do nich: Cóż szukacie żyjącego między umarłymi?⁶ Nie maszci go tu, ale wstał: wspomnijcie, jako wam powiadał, gdy jeszcze był w Galilei,⁷ Mówiąc: Iż Syn człowieczy musi być wydany w ręce ludzi grzesznych, i być ukrzyżowany, a trzeciego dnia zmartwychwstać.⁸ I wspomniały na słowa jego.⁹ A wróciwszy się od grobu, oznajmiły to wszystko onym jedenastu i innym wszystkim.¹⁰ A była Maryja Magdalena i Joanna, i Maryja, matka Jakóbowa, i inne z niemi, które to powiadały Apostołom.¹¹ Ale się im zdały jako plotki słowa ich, i nie wierzyli im.¹² Tedy Piotr wstawszy, bieżał do grobu, a nachyliwszy się, ujrzał same tylko prześcieradła leżące, i odszedł, dziwując się sam u siebie temu, co się stało.

¹³ A oto dwaj z nich tegoż dnia szli do miasteczka, które było na sześćdziesiąt stajan od Jeruzalemu, które zwano Emaus.¹⁴ A ci rozmawiali z sobą o tem wszystkiem, co się było stało.¹⁵ I stało się, gdy oni rozmawiali i wespół się pytali, że i Jezus przybliżywszy się, szedł z nimi.¹⁶ Ale oczy ich były zatrzymane, aby go nie poznali.¹⁷ I rzekł do nich: Cóż to za rozmowy, które macie między sobą idąc, a jesteście smutni?¹⁸ A odpowiadając mu jeden, któremu było imię Kleofas, rzekł mu: Tyś sam przychodniem w Jeruzalemie, a nie wiesz, co się w niem w tych dniach stało?¹⁹ I rzekł im: Cóż? A oni mu rzekli: O Jezusie Nazareńskim, który był mąż prorok, mocny w uczynku i w mowie przed Bogiem i wszystkim ludem;²⁰ A jako go wydali przedniejsi kapłani i przełożeni nasi, aby był skazany na śmierć; i ukrzyżowali go.²¹ A myśmy się spodziewali, iż on miał odkupić Izraela; ale teraz temu wszystkiemu dziś jest trzeci dzień, jako się to stało.²² Lecz i niewiasty niektóre z naszych przestraszyły nas, które raniuczko były u grobu;²³ A nie znalazłszy ciała jego, przyszły powiadając, iż widzenie Anielskie widziały, którzy powiadają, iż on żyje.²⁴ I chodzili niektórzy z naszych do grobu, i tak znaleźli, jako i niewiasty powiadały; ale samego nie widzieli.²⁵ Tedy on rzekł do nich: O głupi, a leniwego serca ku wierzeniu temu wszystkiemu, co powiedzieli prorocy!²⁶ Azaż nie musiał Chrystus tego cierpieć i wnijść do chwały swojej?²⁷ A począwszy od Mojżesza i od wszystkich proroków, wykładał im wszystkie one Pisma, które o nim napisane były.²⁸ I przybliżył się ku miasteczku, do którego szli, a on pokazywał, jakoby miał dalej iść.²⁹ Ale go oni przymusili, mówiąc: Zostań z nami, boć się ma ku wieczorowi, i już się dzień nachylił. I wszedł, aby został z nimi.³⁰ I stało się, gdy on siedział z nimi za stołem, wziąwszy chleb, błogosławił, a łamiąc podawał im.³¹ I otworzyły się oczy ich, i poznali go; ale on zniknął z oczu ich.³² I mówili między sobą: Izali serce nasze nie pałało w nas, gdy z nami w drodze mówił, i gdy nam Pisma otwierał?³³ A wstawszy onejże godziny, wrócili się do Jeruzalemu, i znaleźli zgromadzonych onych jedenaście, i tych, którzy z nimi byli,³⁴ Powiadających: Iż wstał Pan prawdziwie, i ukazał się Szymonowi.³⁵ A oni też powiedzieli, co się stało w drodze, i jako go poznali w łamaniu chleba.

³⁶ A gdy oni to mówili, stanął sam Jezus w pośrodku nich, i rzekł im: Pokój wam!³⁷ A oni przelęknąwszy się i przestraszeni będąc, mniemali, iż ducha widzieli.³⁸ I rzekł im: Czemuście się zatrwożyli, i czemu myśli wstępują do serc waszych?³⁹ Oglądajcie ręce moje i nogi moje, żemci ja jest on; dotykajcie się mnie, a obaczcie; bo duch nie ma ciała ani kości, jako widzicie, że ja mam.⁴⁰ A to rzekłszy, pokazał im ręce i nogi.⁴¹ Lecz gdy oni jeszcze nie wierzyli od radości, ale się dziwowali, rzekł im: Macie tu co jeść?⁴² A oni mu podali sztukę ryby pieczonej i plastr miodu.⁴³ A on wziąwszy, jadł przed nimi.⁴⁴ I rzekł do nich: Teć są słowa, którem mówił do was, będąc jeszcze z wami, iż się musi wypełnić wszystko, co napisano w zakonie Mojżeszowym i w prorokach, i w psalmach o mnie.⁴⁵ Tedy im otworzył zmysł, żeby rozumieli Pisma.⁴⁶ I rzekł im: Takci napisano, i tak musiał Chrystus cierpieć, i trzeciego dnia zmartwychwstać;⁴⁷ I aby była kazana w imieniu jego pokuta i odpuszczenie grzechów między wszystkimi narody, począwszy od Jeruzalemu.⁴⁸ A wy jesteście świadkami tego.⁴⁹ A oto ja poślę na was obietnicę Ojca mego, a wy zostańcie w mieście Jeruzalemie, dokąd nie będziecie przyobleczeni mocą z wysokości.

⁵⁰ I wywiódł je precz aż do Betanii, a podniósłszy ręce swoje błogosławił im.⁵¹ I stało się, gdy im błogosławił, rozstał się z nimi, i był niesiony w górę do nieba.⁵² A oni pokłoniwszy mu się, wrócili się do Jeruzalemu z radością wielką.⁵³ I byli zawsze w kościele, chwaląc i błogosławiąc Boga. Amen.