Read the Bible

¹ I stało się z onych dni dnia jednego, gdy uczył lud w kościele i kazał Ewangeliję, że nadeszli przedniejsi kapłani i nauczeni w Piśmie z starszymi,² I rzekli do niego, mówiąc: Powiedz nam, którą mocą to czynisz, albo kto jest ten, coć dał tę moc?³ A on odpowiadając, rzekł do nich: Spytam i ja was o jednę rzecz, a powiedzcie mi:⁴ Chrzest Jana byłli z nieba, czyli z ludzi?⁵ A oni myślili sami w sobie, mówiąc: Jeźli powiemy, z nieba, rzecze: Czemużeście mu tedy nie wierzyli?⁶ Jeźliż zasię rzeczemy, z ludzi, wszystek lud ukamionuje nas, ponieważ za pewne mają, że Jan jest prorokiem.⁷ I odpowiedzieli, że nie wiedzą, skąd by był.⁸ A Jezus im rzekł: I ja wam nie powiem, którą mocą to czynię.

⁹ I począł do ludu mówić to podobieństwo: Człowiek niektóry nasadził winnicę, i najął ją winiarzom, i odjechał precz na czas niemały.¹⁰ A czasu swego posłał sługę do onych winiarzy, aby mu dali z pożytku onej winnicy; ale oni winiarze ubiwszy go, odesłali próżnego.¹¹ I posłał zasię drugiego sługę; ale oni i tego ubiwszy i zelżywszy, odesłali próżnego.¹² I posłał zasię trzeciego; ale oni i tego zraniwszy, wyrzucili precz.¹³ A tak rzekł Pan onej winnicy: Cóż uczynię? poślę syna mego miłego, snać gdy tego ujrzą, zawstydzą się.¹⁴ Ale winiarze ujrzawszy go, rzekli między sobą, mówiąc: Tenci jest dziedzic; pójdźcie zabijmy go, aby nasze było dziedzictwo.¹⁵ I wypchnąwszy go precz z winnicy, zabili. Cóż im tedy uczyni Pan onej winnicy?¹⁶ Przyjdzie, a potraci one winiarze, a winnicę odda innym. Co oni usłyszawszy, rzekli: Nie daj tego Boże!¹⁷ Lecz on spojrzawszy na nie, rzekł: Cóż tedy jest ono, co napisano: Kamień, który odrzucili budujący, ten się stał głową węgielną?¹⁸ Wszelki, który upadnie na ten kamień, roztrąci się, a na kogo by upadł, zetrze go.¹⁹ I starali się przedniejsi kapłani i nauczeni w Piśmie, jakoby nań ręce wrzucili onejże godziny, ale się ludu bali; albowiem poznali, iż przeciwko nim wyrzekł to podobieństwo.

²⁰ A tak podstrzegając go, posłali szpiegi, którzy zmyślali, jakoby byli sprawiedliwymi, aby go podchwycili w mowie jego, a potem aby go podali zwierzchności i w moc starościną.²¹ I pytali go, mówiąc: Nauczycielu! wiemy, że dobrze mówisz i uczysz, ani przyjmujesz osób; ale drogi Bożej w prawdzie uczysz.²² Godzili się nam dać czynsz cesarzowi, czyli nie?²³ Ale on obaczywszy chytrość ich, rzekł do nich: Czemuż mię kusicie?²⁴ Ukażcie mi grosz; czyj ma obraz i napis? A odpowiadając rzekli: Cesarza.²⁵ Zatem on im rzekł: Oddawajcież tedy, co jest cesarskiego, cesarzowi, a co jest Bożego, Bogu.²⁶ I nie mogli go podchwycić w mowie jego przed ludem, a zadziwiwszy się odpowiedzi jego, umilknęli.

²⁷ A przyszedłszy niektórzy z Saduceuszów, (którzy przeczą i mówią, iż nie masz zmartwychwstania), pytali go,²⁸ Mówiąc: Nauczycielu! Mojżesz nam napisał: Jeźliby komu brat umarł, mając żonę, a umarłby bez dziatek, aby brat jego pojął jego żonę, a wzbudził nasienie bratu swemu.²⁹ Było tedy siedm braci, z których pierwszy pojąwszy żonę, umarł bez dziatek.³⁰ I pojął wtóry onę żonę, a umarł i ten bez dziatek.³¹ Potem ją pojął i trzeci, także i oni wszyscy siedmiu, a nie zostawiwszy dziatek, pomarli.³² Po wszystkich też umarła i ona niewiasta.³³ Przetoż przy zmartwychwstaniu, któregoż z nich ona będzie żoną, ponieważ siedmiu ich miało ją za żonę?³⁴ Tedy odpowiadając, rzekł im Jezus: Synowie tego wieku żenią się i za mąż wydają.³⁵ Ale ci, którzy godni są, aby dostąpili onego wieku, i powstaną od umarłych, ani się żenić, ani za mąż dawać będą.³⁶ Albowiem umierać więcej nie będą mogli; bo będą równi Aniołom, będąc synami Bożymi, gdyż są synami zmartwychwstania.³⁷ A iż umarli zmartwychwstaną, i Mojżesz pokazał przy onym krzaku, gdy zowie Pana Boga Bogiem Abrahamowym i Bogiem Izaakowym i Bogiem Jakóbowym.³⁸ A Bógci nie jest Bogiem umarłych, ale żywych; bo jemu wszyscy żyją.

³⁹ Tedy odpowiadając niektórzy z nauczonych w Piśmie, rzekli: Nauczycielu! dobrześ powiedział.⁴⁰ I nie śmieli go więcej o nic pytać.⁴¹ I rzekł do nich: Jakoż powiadają, że Chrystus jest synem Dawidowym?⁴² A sam Dawid mówi w księgach Psalmów: Rzekł Pan Panu memu: Siądź po prawicy mojej⁴³ Aż położę nieprzyjacioły twoje podnóżkiem nóg twoich.⁴⁴ Ponieważ go tedy Dawid nazywa Panem, i jakoż jest synem jego?⁴⁵ A gdy słuchał wszystek lud, rzekł uczniom swoim:⁴⁶ Strzeżcie się nauczonych w Piśmie, którzy chcą chodzić w szatach długich, i miłują pozdrawiania na rynkach i pierwsze stołki w bóżnicach, i pierwsze miejsca na wieczerzach;⁴⁷ Którzy pożerają domy wdów, a to pod pokrywką długich modlitw: cić odniosą cięższy sąd.