Read the Bible

¹ Potem otworzył Ijob usta swoje, i złorzeczył dniowi swemu.² I zawołał Ijob, mówiąc:³ Bodaj był zginął dzień, któregom się urodził! i noc,w którą rzeczono: Począł się mężczyzna!⁴ Bodaj się był on dzień obrócił w ciemność! By się był o nim nie pytał Bóg z wysokości, i nie był oświecony światłością!⁵ Bodaj go była zaćmiła ciemność i cień śmierci! by go był ogarnął obłok, i ustraszyła go gorącość dzienna!⁶ Bodaj była noc onę osiadła ciemność, aby nie szła w liczbę dni rocznych, i w liczbę miesięcy nie przyszła!⁷ Bodaj noc ona była samotna, a śpiewania aby nie było w niej!⁸ Bodaj ją byli przeklęli, którzy przeklinają dzień, którzy są gotowi, wzruszać płacz swój!⁹ Bodaj się były zaćmiły gwiazdy przy zmierzkaniu jej! a czekając światła, aby się go była nie doczekała, ani nie oglądała zorzy porannej!¹⁰ Iż nie zawarła drzwi żywota mego, a nie skryła boleści od oczu moich.

¹¹ Przeczżem w żywocie nie umarł, albo, gdym z żywota wyszedł, czemum nie zginął?¹² Przeczże mię piastowano na kolanach? a przeczżem ssał piersi?¹³ Albowiembym teraz leżał i odpoczywał; spałbym i miałbym pokój,¹⁴ Z królmi i z radcami ziemi, którzy sobie budowali na miejscach pustych;¹⁵ Albo z książętami, którzy mieli złoto, a napełniali domy swe srebrem,¹⁶ Albo czemum się nie stał jako martwy płód skryty? albo jako niemowlątka, które nie oglądały światłości?¹⁷ Tam niepobożni przestawają straszyć, i tam odpoczywają zwątleni w siłę.¹⁸ Tamże więźniowie sobie wydychają, a nie słyszą głosu trapiącego ich,¹⁹ Mały i wielki tam sobie są równi a niewolnik wolny od pana swego.

²⁰ Przecz nędznemu dana jest światłość, a żywot tym, którzy są utrapionego ducha?²¹ Którzy czekają śmierci, a nie przychodzi, choć jej pilniej szukają niż skarbów skrytych;²² Którzyby się z radością weselili, pląsając, gdyby znaleźli grób.²³ Przecz dana jest światłość mężowi, którego droga skryta jest, a którego Bóg ciężkościami ogarnął?²⁴ Albowiem kiedy mam jeść, wzdychanie moje przychodzi, a rozchodzi się jako woda ryczenie moje;²⁵ Bo strach, któregom się lękał, przyszedł na mię, a czegom się obawiał, przydało mi się.²⁶ Nie byłem bezpieczny, anim się uspokoił, anim odpoczywał, a przecież na mię przyszła trwoga.