Read the Bible

¹ Oto te wszystkie rzeczy widziało oko moje, słyszało ucho moje, i zrozumiało.² Jako wy to wiecie, tak ja też wiem, i nie jestem podlejszym niźli wy.³ Wszakże radbym z Wszechmocnym mówił, i radbym się z Bogiem rozpierał.⁴ Boście wy sprawcy kłamstwa: wszyscyście wy lekarze nikczemni.⁵ Byście wy raczej milczeli, a poczytanoby wam to za mądrość.⁶ Słuchajcież teraz odporu mego, a dowody ust moich obaczcie.⁷ Izali broniąc Boga mówić będziecie nieprawość? albo za nim mówić będziecie fałsz?⁸ Czy się na osobę jego oglądać będziecie? Czy się o Boga będziecie spierać?⁹ Zaż to dobrze będzie, gdy on was będzie próbował? Zaż, jako człowiek oszukany bywa, tak wy go oszukacie?¹⁰ Zaiste karać was będzie, jeźlibyście skrycie twarz jego przyjmowali.¹¹ Izali zacność jego nie ustraszy was? a strach jego nie przypadnie na was?¹² Pamiątki wasze podobne są popiołowi, a wyniosłość wasza kupie błota.

¹³ Milczcież, zaniechajcie mię, a ja mówić będę; a niech przyjdzie na mię, co chce.¹⁴ Czemuż mam szarpać ciało moje zębami mojemi, i duszę moję kłaść w ręce swe?¹⁵ Oto, choćby mię i zabił, przecię w nim będę ufał; wszakże dróg moich przed obliczem jego będę bronił.¹⁶ Onci sam będzie zbawieniem mojem, ale przed oblicze jego obłudnik nie przyjdzie;¹⁷ Słuchajcież z pilnością mowy mojej, a powieść moja niech przyjdzie w uszy wasze.¹⁸ Oto się teraz gotuję do prawa, i wiem, że usprawiedliwiony będę.¹⁹ Któż się będzie spierał ze mną, tak abym umilknął i umarł?²⁰ Tylko dwóch rzeczy, o Boże! nie czyń ze mną, przed oblicznością twoją nie skryję się.²¹ Rękę twoję odemnie oddal, a strach twój niech mną nie trwoży.²² Potem zawołaj mię, a ja tobie odpowiem; albo ja niech mówię, a ty mnie odpowiedz.

²³ Wieleż jest nieprawości i grzechów moich? przestępstwo moje, grzech mój pokaż mi.²⁴ Przeczże oblicze twoje zakrywasz, a poczytasz mię sobie za nieprzyjaciela?²⁵ Izali skruszysz liść chwiejący się? a źdźbło suche gonić będziesz?²⁶ Albowiem piszesz przeciwko mnie gorzkości, a przywłaszczasz mi nieprawość młodości mojej;²⁷ I włożyłeś w pęta nogi moje, a podstrzegasz wszystkich ścieżek moich, i na ślad nóg moich następujesz.²⁸ Choć jako spróchniałe drzewo niszczeję; a jako szata, którą mól psuje.