Read the Bible

¹ Przewodnikowi chóru, dumanie synów Koracha.² Boże, na własne uszy słyszeliśmy, nasi przodkowie opowiadali nam o dziele, które spełniłeś za ich dni, w dawnych czasach.³ Ty, Twoją dłonią wygnałeś ludy, a ich zasadziłeś; wytraciłeś narody, a ich rozkrzewiłeś.⁴ Gdyż nie swym mieczem posiedli ową ziemię, ani ich ramię im nie pomogło; ale Twoja prawica, Twoje ramię i światło Twojego oblicza; bo ich sobie upodobałeś.⁵ Ty sam jesteś moim Królem; Boże, wyznacz zbawienie Jakóbowi.⁶ Tobą odeprzemy naszych gnębicieli; Twoim Imieniem zdepczemy naszych przeciwników.⁷ Bo nie polegam na moim łuku, ani mój miecz mnie nie ocali.⁸ Lecz Ty nas ocalasz od naszych gnębicieli, a naszych nieprzyjaciół pohańbisz.

⁹ Codziennie chlubimy się Bogiem, a Twe Imię będziemy wysławiać na wieki. Sela.¹⁰ Ale nas porzuciłeś, zawstydziłeś; nie wystąpiłeś w naszych szeregach.¹¹ Dałeś się nam cofnąć wobec wroga, więc do woli nas grabili nasi nieprzyjaciele.¹² Podałeś nas na żer jak trzodę; rozproszyłeś nas wśród narodów.¹³ Sprzedałeś swój lud za bezcen i nie chciałeś zyskać z ich ceny.¹⁴ Naszym sąsiadom podałeś nas na wzgardę; naszemu otoczeniu na pośmiewisko i urąganie.¹⁵ Uczyniłeś nas przysłowiem pośród ludów, przedmiotem politowania pomiędzy narodami.¹⁶ Cały dzień jest przede mną Moja hańba, a wstyd mojego oblicza mnie okrywa

¹⁷ z powodu głosu bluźniercy i potwarcy, wobec wroga oraz mściciela.¹⁸ To wszystko nas spotkało, a przecież Cię pamiętamy i nie sprzeniewierzyliśmy się Twojemu przymierzu.¹⁹ Nie cofnęło się wstecz nasze serce; nasze kroki nie zboczyły z Twej ścieżki.²⁰ Chociaż nas zgniotłeś wśród szakali i rozciągnąłeś nad nami cień śmierci.²¹ Gdybyśmy zapomnieli Imienia naszego Boga, a nasze dłonie wyciągnęli do cudzego bóstwa,²² czyżby Bóg nie dowiedział się o tym? Przecież On zna skrytości serca.²³ Lecz dla Ciebie co dzień bywamy zabijani, jesteśmy uważani za owce rzeźni.²⁴ Ocuć się! Czemu śpisz, Panie? Przebudź się i nie porzucaj na zawsze.²⁵ Czemu zakrywasz Twe oblicze? Zapominasz naszą nędzę i ucisk?²⁶ Nasza dusza jest poniżona aż do prochu; nasze życie przylgnęło aż do ziemi.