Read the Bible

¹ Przewodnikowi chóru, Jedutunowi. Psalm Dawida.² Powiedziałem: Będę strzegł moich dróg, bym nie zgrzeszył moim językiem; utrzymam zamknięcie moich ust, dopóki niegodziwi przede mną.³ Oniemiałem milczeniem , zwątpiłem odnośnie słusznej sprawy , a mój ból się zajątrzył.⁴ Rozpaliło się serce w moim wnętrzu, w mym umyśle zapłonął ogień i przemówiłem moim językiem:⁵ Objaw mi, WIEKUISTY, mój koniec; jaki jest wymiar moich dni, abym poznał jak jestem znikomy.⁶ Oto piędziami wymierzyłeś dni moje, a mój wiek jak nicość przed Tobą. Zaprawdę, wszystko marnością , każdy istniejący człowiek. Sela.

⁷ Zaprawdę, człowiek się błąka jak widmo i tylko z powodu marności czyni wrzawę; gromadzi, a nie wie, kto to zabierze.⁸ A teraz, czego mam się spodziewać, Panie? Moja nadzieja ona w Tobie.⁹ Wyzwól mnie od wszelkich mych przewinień, nie czyń mnie pośmiewiskiem podłych.¹⁰ Oniemiałem i nie otwieram moich ust, bo Ty to uczyniłeś.¹¹ Odwróć ode mnie Twoją plagę, bo ginę od grozy Twojej ręki.¹² Odsuwasz człowieka karami za winy i jak mól – niweczysz jego wspaniałość, zaprawdę, każdy człowiek jest znikomością. Sela.¹³ Wysłuchaj moją modlitwę, WIEKUISTY, usłysz moje wołanie i nie milcz na moje łzy; gdyż ja jestem przychodniem u Ciebie, przesiedleńcem jak wszyscy moi przodkowie.