Read the Bible

¹ Uwielbiaj WIEKUISTEGO moja duszo! WIEKUISTY, mój Boże, Ty jesteś bardzo wielki, przyodziałeś się majestatem i wspaniałością.² Odziewasz się światłem jak szatą, rozpościerasz niebiosa jak zasłonę.³ Twoje górne sklepienia pokrywasz wodami, Twym wozem czynisz obłokii unosisz się na skrzydłach wiatru.⁴ Wichry czynisz Twoimi posłańcami, a Twoimi sługami gorejące płomienie.⁵ Utwierdziłeś ziemię na jej podstawach nie zachwieje się na wieki wieków.⁶ Otchłań zakryła się jak szatą, wody stanęły nad górami.⁷ Na Twoją groźbę uciekły i na Twój piorunujący głos pomknęły.⁸ Wzniosły się ponad góry, a doliny zstąpiły do miejsca, które im ustanowiłeś.⁹ Ty wytyczyłeś granicę, by jej nie przekroczyły; by nie wróciły, aby pokryć ziemię.

¹⁰ Ty rozprowadzasz źródła po dolinach , więc się toczą między górami.¹¹ Dają napój wszystkim dzikim zwierzętom, z nich leśne osły gaszą swe pragnienie.¹² Ponad nimi mieszka ptactwo nieba i z gałęzi wydaje głos.¹³ Z Twoich sklepień zraszasz góry a ziemia nasyca się owocem Twoich dzieł.¹⁴ Wyprowadzasz trawę dla bydła i rośliny na użytek człowieka, aby z ziemi wydobył chleb.¹⁵ I by wino rozweselało serca ludzi, ich oblicze jaśniało od oliwy , a chleb posilał wnętrze człowieka.¹⁶ Napojone są drzewa WIEKUISTEGO, cedry Libanu, które zasadził.¹⁷ Na nich gnieżdżą się ptaki; bocian, którego domem są cyprysy.¹⁸ Wysokie góry dla kozic, skały schronienia dla królików.

¹⁹ Ustanowił księżyc na pewne czasy, a słońcu wyznaczył jego zachód .²⁰ Ty sprawiasz ciemność i nastaje noc, w niej poruszają się wszelkie dzikie zwierzęta lasu.²¹ Lwięta ryczą o żer, od Boga żądając swojego pożywienia.²² Kiedy zajaśnieje słońce ustępują i zalegają w swoich kniejach.²³ A człowiek wychodzi do swej pracy, do swojej roboty do wieczora.²⁴ Jak liczne są Twoje dzieła, WIEKUISTY,wszystkie urządziłeś w mądrości, ziemia jest pełną Twych własności.²⁵ To wielkie morze, rozległe na wszystkie strony; gdzie są płazy bez liczby, zwierzęta duże i małe.²⁶ Tam krążą okręty oraz potwór, którego Ty stworzyłeś, aby się w nim rozkoszował.²⁷ Wszystko to spogląda ku Tobie, byś im na czas udzielił strawy.²⁸ Gdy im dajesz zbierają; otwierasz Twoją dłoń a nasycają się dostatkiem.²⁹ Ukrywasz Twoje oblicze a ogarnia je trwoga; odbierasz im ducha umierają oraz wracają do swego prochu.³⁰ Wioniesz Twym tchnieniem i się odradzają, odnawiasz oblicze ziemi.

³¹ Niech WIEKUISTEMU będzie chwała na wieki, niech BÓG raduje się Swoimi stworzeniami.³² Kiedy spojrzy na ziemię ona zadrży; dotknie się gór a zadymią.³³ Póki życia będą śpiewał WIEKUISTEMU oraz wysławiał Boga dopóki istnieję.³⁴ Oby Mu miłą była moja mowa, a ja będę się cieszył przy WIEKUISTYM.³⁵ Oby grzesznicy zniknęli z ziemi i niegodziwych już nie było. Wielbij moja duszo WIEKUISTEGO. Halleluja!