Read the Bible

¹ Po tym było święto Żydów, więc Jezus wszedł do Jerozolimy.² A przy bramie Owczej w Jerozolimie jest sadzawka, zwana po hebrajsku Bethezda, która ma pięć krużganków.³ Leżało w nich wielkie mnóstwo chorujących ślepych, chromych, wyniszczonych; czekających na poruszenie wody.⁴ Gdyż w czasie stosownej pory, do sadzawki zstępował anioł oraz poruszał wodę; a następnie kto pierwszy wszedł po wzruszeniu wody, stawał się zawsze zdrowym, kiedy był owładnięty chorobą.⁵ Ale był tam pewien człowiek, mający trzydzieści osiem lat w swej chorobie.⁶ Kiedy Jezus go ujrzał jak leży oraz poznał, że ma tę dolegliwość już długi czas, mówi mu: Chcesz stać się zdrowy?⁷ A chory mu odpowiedział: Panie, nie mam człowieka, aby mnie wrzucił do sadzawki, kiedy poruszy się woda. A w tym czasie, gdy ja przychodzę, inny przede mną wchodzi.⁸ Mówi mu Jezus: Wstań, zabierz swój materac i chodź.⁹ Więc ów człowiek zaraz stał się zdrowy, wziął swój materac i chodził. Ale w owym dniu był szabat.¹⁰ Zatem Żydzi mówili uzdrowionemu: Jest szabat, nie wolno ci nosić twojego materacu.¹¹ Odpowiedział im: Ten, który mnie zdrowym uczynił, powiedział mi: Zabierz swój materac i chodź.¹² Spytali go: Kto jest owym człowiekiem, który ci powiedział: Zabierz swój materac i chodź?¹³ Ale uzdrowiony nie wiedział kto to jest, gdyż Jezus oddalił się od tłumu, który był w tym miejscu.¹⁴ Potem Jezus go odnajduje w Świątyni oraz mu mówi: Oto stałeś się zdrowy; więcej nie błądź, aby ci się coś gorszego nie stało.¹⁵ Więc ten człowiek odszedł oraz oznajmił Żydom, że to Jezus jest tym, co go uczynił zdrowym.¹⁶ I z tego powodu Żydzi prześladowali Jezusa oraz pragnęli go zabić, bo uczynił to w szabat.

¹⁷ Ale Jezus im odpowiedział: Mój Ojciec działa aż do tej chwili i ja działam.¹⁸ Zatem, z tego powodu, Żydzi jeszcze bardziej pragnęli go zabić, bo nie tylko łamał szabat, ale i Boga nazywał swoim Ojcem, czyniąc siebie podobnym Bogu.¹⁹ A Jezus im odpowiedział, mówiąc: Zaprawdę, zaprawdę powiadam wam, Syn nie może nic uczynić od siebie, jeśli nie widzi czyniącego to Ojca; bowiem co Ten by czynił, to i Syn jednakowo czyni.²⁰ Gdyż Ojciec miłuje Syna i wszystko mu ukazuje, co sam czyni, oraz pokaże mu większe od tych dzieła, abyście wy podziwiali.²¹ Bo jak Ojciec budzi umarłe i ożywia, tak też Syn ożywia, których chce.²² Gdyż Ojciec ani nikogo nie sądzi, ale cały sąd oddał Synowi,²³ by wszyscy czcili Syna, jak czczą Ojca. Kto nie czci Syna nie czci Ojca, który go posłał.²⁴ Zaprawdę, zaprawdę mówię wam: Kto słucha mojego słowa oraz wierzy Temu, który mnie posłał, ma życie wieczne i nie wyrusza na sąd, ale przeszedł ze śmierci do życia.²⁵ Zaprawdę, zaprawdę mówię wam, że przychodzi godzina i jest teraz, gdy umarli usłyszą głos Syna Boga, a ci, co usłyszeli ożyją.²⁶ Bowiem jak Ojciec ma życie w samym sobie, tak i dał Synowi mieć życie w samym sobie.²⁷ Dał mu też władzę czynić sąd, ponieważ jest Synem Człowieka.²⁸ Nie dziwcie się temu, bo przychodzi godzina, w której wszyscy w grobach usłyszą jego głos;²⁹ i ci, co uczynili szlachetne, będą wywołani na powstanie do życia; a ci, którzy dokonali złe, na powstanie do sądu.³⁰ Ja nie mogę nic czynić sam od siebie; jak słyszę tak sądzę, a mój sąd jest sprawiedliwy, bo nie pragnę mojej woli, ale woli Ojca, który mnie posłał.

³¹ Jeśli ja bym wydawał świadectwo sam o sobie, moje świadectwo nie byłoby prawdziwe.³² Jest inny, co świadczy o mnie i wiem, że prawdziwe jest świadectwo, które o mnie potwierdza.³³ Wy wysłaliście do Jana, zatem zaświadczył prawdzie.³⁴ Ale ja nie otrzymuję świadectwa od człowieka; a to mówię, byście wy mogli zostać zbawieni.³⁵ On był lampką zapaloną i pokazaną, zaś wy chcieliście się do czasu cieszyć w jego świetle.³⁶ Ale ja mam świadectwo większe od Jana; bowiem dzieła, które mi Ojciec wyznaczył, abym je mógł dopełnić te dzieła, które ja czynię świadczą o mnie, że wysłał mnie Ojciec.³⁷ Zatem Ojciec, który mnie posłał, Ten o mnie zaświadcza. Ani Jego głosu nie usłuchacie, ani Jego postaci nie zobaczycie,³⁸ i nie mieszka w was Jego słowo; bo wy nie wierzycie temu, którego On posłał.³⁹ Badacie Pisma, gdyż wydaje się wam, że w nich macie życie wieczne, a one świadczą o mnie.⁴⁰ Lecz nie chcecie do mnie przyjść, abyście mieli życie.⁴¹ Nie przyjmuję chwały od ludzi;⁴² ale poznaję was, że nie macie w sobie miłości Boga.⁴³ Ja przyszedłem w Imieniu mojego Ojca a mnie nie przyjmujecie; jeśli inny by przyszedł we własnym imieniu tego przyjmiecie.⁴⁴ Jakże możecie uwierzyć, wy, którzy bierzecie chwałę od samych siebie, nie szukając chwały od jedynego Boga?⁴⁵ Nie mniemajcie, że ja was oskarżam przed Ojcem; oskarżającym was jest Mojżesz, w którym wy macie nadzieję.⁴⁶ Bo gdybyście wierzyli Mojżeszowi, uwierzylibyście i mnie, gdyż on o mnie napisał.⁴⁷ Ale jeśli nie wierzycie jego Pismom, jakże uwierzycie moim słowom?