Read the Bible

¹ A chorował pewien Łazarz z Betanii, z miasteczka Marii oraz jej siostry Marty.² Zaś Maria, której brat Łazarz chorował, była tą, która namaściła Pana wonnym olejkiem oraz wytarła jego stopy swoimi włosami.³ Zatem siostry wysłały do niego, mówiąc: Panie, oto choruje ten, którego kochasz.⁴ Zaś Jezus, gdy to usłyszał, powiedział: Ta choroba nie jest na śmierć, ale dla chwały Boga, aby przez nią mógł zostać wyniesiony Syn Boga.⁵ A Jezus umiłował Martę, jej siostrę oraz Łazarza.⁶ Więc gdy usłyszał, że choruje, wtedy pozostał dwa dni w tym miejscu, jakim był.⁷ Lecz potem mówi uczniom: Chodźmy znowu do Judei.⁸ Mówią mu uczniowie: Rabbi, teraz Żydzi chcieli cię ukamienować i znowu tam idziesz?⁹ Jezus odpowiedział: Czyż dzień nie ma dwunastu godzin? Jeśli ktoś będzie chodził w dzień nie dozna urazy, gdyż widzi światło tego świata.¹⁰ Ale jeśli ktoś będzie chodził w nocy dozna urazy, bo nie ma w nim światła.¹¹ To powiedział oraz po tym im mówi: Nasz przyjaciel Łazarz zasnął; ale idę, aby go zbudzić.¹² Więc uczniowie mu powiedzieli: Panie, skoro zasnął będzie przyprowadzony bezpiecznie.¹³ Ale Jezus mówił o jego śmierci; a tamci uważali, że mówi o zaśnięciu snem.¹⁴ Wtedy Jezus powiedział im otwarcie: Łazarz umarł.¹⁵ Więc raduję z się powodu was, że tam nie byłem abyście uwierzyli; ale chodźmy do niego.¹⁶ A Tomasz, zwany Dwojaki, powiedział współuczniom: Chyba i my pójdziemy, abyśmy z nim umarli.

¹⁷ Zatem gdy Jezus przyszedł, zastał go leżącego już cztery dni w grobie.¹⁸ A Betania była blisko Jerozolimy, jakieś piętnaście stadionów.¹⁹ Do Marty i Marii przyszło też wielu z Żydów, aby je mogli pocieszać odnośnie brata.²⁰ Więc Marta, gdy usłyszała, że Jezus idzie, wyszła naprzeciw niego, a Maria siedziała w domu.²¹ I Marta powiedziała do Jezusa: Panie, gdybyś tu był, nie umarłby mój brat.²² Ale teraz wiem, że jak daleko byś poprosił Boga Bóg ci da.²³ Mówi jej Jezus: Twój brat wstanie.²⁴ Mówi mu Marta: Wiem, że wstanie przy powstaniu w terminie ostatecznym.²⁵ Powiedział jej Jezus: Ja jestem powstanie i życie; kto wierzy względem mnie, choćby i umarł ożyje.²⁶ A każdy, kto żyje i wierzy względem mnie nie umrze na wieczność. Wierzysz temu?²⁷ Mówi mu: Tak, Panie; ja uwierzyłam, że ty jesteś Chrystus, Syn Boga, który przychodzi na świat.²⁸ A gdy to powiedziała, poszła i skrycie zawołała swoją siostrę Marię, mówiąc: Nauczyciel jest obecny i cię woła.²⁹ A tamta jak usłyszała, szybko wstała oraz do niego przyszła.³⁰ (A Jezus jeszcze nie przybył do miasteczka, ale był na miejscu, gdzie wyszła mu na spotkanie Marta).³¹ Więc Żydzi, którzy byli z nią w domu oraz ją pocieszali, gdy zobaczyli, że Maria szybko wstała i wyszła zaczęli jej towarzyszyć, mówiąc, że idzie do grobowca, aby tam płakać.³² Zatem Maria, gdy przyszła tam, gdzie był Jezus, ujrzawszy go, przypadła do jego nóg, mówiąc mu: Panie, gdybyś tu był, mój brat by nie umarł.

³³ A Jezus, kiedy ją ujrzał płaczącą oraz przybyłych razem z nią, płaczących Żydów, był wstrząśnięty Duchem i się wzruszył.³⁴ Powiedział także: Gdzie go położyliście? Mówią mu: Panie, pójdź i zobacz.³⁵ I Jezus zapłakał.³⁶ Więc Żydzi mówili: Oto jak go kochał.³⁷ Ale pewni z nich powiedzieli: Czy ten, co otworzył oczy ślepego nie mógł uczynić, aby i on nie umarł?³⁸ Zatem Jezus, znowu wstrząśnięty w sobie, przychodzi do grobowca. A był on jaskinią oraz był do niej przyłożony kamień.³⁹ Jezus mówi: Usuńcie kamień. Mówi mu Marta, siostra umarłego: Panie, już cuchnie, ponieważ jest czwarty dzień.⁴⁰ Mówi jej Jezus: Czy ci nie powiedziałem, że jeżeli uwierzysz, zobaczysz chwałę Boga?⁴¹ Więc usunęli kamień z miejsca, gdzie był położony umarły. Zaś Jezus podniósł w górę oczy i powiedział: Ojcze, dziękuję ci, że mnie wysłuchałeś.⁴² Ja wiedziałem, że zawsze mnie wysłuchujesz; ale powiedziałem to z powodu stojącego wokół tłumu, aby mogli uwierzyć, że Ty mnie posłałeś.⁴³ A kiedy to powiedział, zawołał wielkim głosem: Łazarzu, wyjdź na zewnątrz.⁴⁴ Więc umarły wyszedł spętany; ponieważ jego nogi, ręce oraz twarz została obwiązana chustą. Mówi im Jezus: Rozwiążcie go i niechaj idzie naprzód.

⁴⁵ Zatem wielu z owych Żydów, którzy przyszli do Marii oraz zobaczyli co Jezus uczynił, uwierzyło względem niego.⁴⁶ A niektórzy z nich odeszli do faryzeuszy i powiedzieli im, co Jezus uczynił.⁴⁷ Więc przedniejsi kapłani oraz faryzeusze zebrali Sanhedryn i mówili: Co zrobimy, ponieważ ten człowiek czyni wiele cudów?⁴⁸ Jeśli go tak zostawimy, wszyscy względem niego uwierzą. I przyjdą Rzymianie oraz zabiorą nasze, i to miejsce, i lud.⁴⁹ Zaś jeden, pewien z nich Kaifasz, który był tego roku arcykapłanem, powiedział im: Wy nic nie wiecie;⁵⁰ nawet nie rozważacie, że jest nam korzystne, by jeden człowiek umarł z powodu ludu, a nie aby cały lud miał zginąć.⁵¹ Ale nie powiedział tego sam od siebie, lecz będąc tamtego roku arcykapłanem wyprorokował, że Jezus miał umrzeć z powodu tego ludu,⁵² i nie tylko za ten naród, ale też aby mógł zgromadzić rozproszone dzieci Boga, co do jednego.⁵³ Zatem od tamtego dnia uradzili, aby go zabić.⁵⁴ Więc Jezus nie chodził już otwarcie między Żydami, ale odszedł stamtąd do krainy blisko pustkowia, do miasta nazwanego Efraim i tam przebywał ze swoimi uczniami.⁵⁵ A była blisko Pascha Żydów, zatem wielu z tej krainy weszło przed Paschą do Jerozolimy, aby się oczyścić.⁵⁶ Szukali też Jezusa oraz stojąc w Świątyni, mówili jedni do drugich: Jak wam się zdaje? Nie przyjdzie na święto?⁵⁷ Zaś przedniejsi kapłani i faryzeusze wydali nakazy, aby jeśli się ktoś dowie, gdzie on jest doniósł, żeby go mogli pojmać.