Read the Bible

¹ Zatem Ijob odparł, mówiąc:² Słyszałem dużo podobnych rzeczy; wy wszyscy jesteście marnymi pocieszycielami.³ Czy już koniec tych czczych mów? Bo cóż cię pobudza do takiej wypowiedzi?⁴ I ja potrafię mówić tak jak ty; gdybyście byli na moim miejscu, mógłbym przeciwko wam zestawić słowa i potrząsać przed wami moją głową.⁵ Krzepiłbym was moimi ustami, a współczucie moich warg sprawiałoby wam ulgę.

⁶ Jeżeli będę dalej mówił, nie ukoi się przez to mój ból; a jeśli zaprzestanę, czy coś ustąpi ode mnie?⁷ Teraz Bóg wyczerpał już moją siłę. Opustoszyłeś całe moje koło rodzinne.⁸ Pochwyciłeś mnie i to ma przeciwko mnie świadczyć! Tak, przeciw mnie występuje moja własna niemoc, oskarża mnie przed moim obliczem.⁹ Jego gniew mnie szarpie i ściga, zgrzyta na mnie swoimi zębami; jak wróg rozsrożył na mnie swój wzrok.¹⁰ A ludzie otwierają przeciwko mnie swe usta, sromotnie uderzają me lica, razem się przeciw mnie skupiają.¹¹ Bóg wydał mnie przewrotnym , wtrącił mnie w ręce niegodziwych.¹² Żyłem spokojnie – a mnie skruszył; pochwycił za mój kark, wstrząsnął mną oraz mnie Sobie postawił za cel.¹³ Okrążają mnie Jego strzały , bez litości rozdziera moje nerki, a mą żółć wylewa na ziemię.¹⁴ Uderza we mnie ciosem za ciosem; rzucił się na mnie jak mocarz.¹⁵ Uszyłem wórwokół mej skóry, a mój rógwryłem w ziemię.¹⁶ Me oblicze zaczerwienione jest od płaczu, a na moich powiekach mrok śmiertelny.

¹⁷ Chociaż nie ma krzywdy na moich rękach, a ma modlitwa jest czysta.¹⁸ O ziemio! Nie zakrywaj mojej krwi! Niech nie znajdzie spoczynku moja skarga!¹⁹ Już i teraz mój świadek jest w niebiosach, mój orędownik na wysokościach.²⁰ Naśmiewają się ze mnie moi przyjaciele, więc moje łzawe oko spogląda ku Bogu.²¹ By rozstrzygnął ten spór człowieka z Bogiem i syna Adama ze swoim bliźnim.²² Bowiem przyjdą nieliczne już lata i muszę odejść ścieżką po której już nie wrócę.