Read the Bible

¹ Jest zło, które widziałem pod słońcem, że jest ono ciążące dla człowieka.² Bóg niejednego obdarza bogactwem, posiadłościami i sławą, tak, że jego duszy nie brakuje niczego, ze wszystkiego czego zapragnie; ale Bóg nie użyczył mu mocy, żeby z tego korzystał lecz obcy tego używa. To też jest marnością i ciężką biedą.³ Taki choćby spłodził stu synów i przeżył wiele lat, jednak mimo największej liczby lat jego dusza nie nasyci się dobrem, a nawet przyzwoity grób nie został mu sporządzony. Więc powiadam: Szczęśliwszym od niego jest poroniony płód ⁴ choć ten przyszedł w marności i do ciemności odchodzi, i ciemnością pokryte jest jego imię.⁵ Nie widział, ani nie poznał słońca, a jednak lepiej mu niż tamtemu.⁶ Choćby zatem dwukrotnie przeżył tysiąc lat, a nie użył dobrego czyż nie pójdzie, jak wszystko, do jednego miejsca?

⁷ Człowiek podejmuje całą pracę dla jego ust; a jednak żądza nie może się nasycić.⁸ Bo jaką ma wyższość mądry nad głupcem? Tą, którą ma ubogi, co umie sobie radzić wobec życia.⁹ Lepsze jest to, co widzą oczy niż to, za czym unosi się żądza; ale i to jest marnością oraz pogonią za wiatrem.¹⁰ Temu, co się dzieje, już dawno nadano imię; a także przeznaczono czym ma być człowiek; więc nie może się on z tym zmagać, co jest od niego silniejsze.

¹¹ I choć wiele jest słów, które mnożą marność jaka stąd korzyść dla człowieka?¹² Bowiem komu wiadomo, co w życiu jest szlachetne dla człowieka w nielicznych dniach jego znikomego istnienia, które niby cień spędza? Kto powiadomi człowieka, co będzie po nim pod słońcem?