Read the Bible

¹ (102:1) Modlitwa strapionego, kiedy traci siły i wylewa przed PANEM swoją troskę. (102:2) PANIE, wysłuchaj mojej modlitwy, Zwróć uwagę, gdy Cię wzywam na ratunek!² (102:3) Nie ukrywaj przede mną swojej twarzy, Posłuchaj uważnie w mej niedoli. W dniu wołania Nie zwlekaj z odpowiedzią.³ (102:4) Bo moje dni rozwiewają się jak dym, W kościach pali mnie, jakby dotknął ich żar.⁴ (102:5) Moje serce jest jak trawa, zdeptana i wyschnięta, Zapomniałem nawet sięgnąć po swój chleb.⁵ (102:6) Wzdycham głośno, Kości przyschły mi do ciała.⁶ (102:7) Przypominam sowę na pustyni, Lub puchacza ukrytego pośród zgliszcz.⁷ (102:8) Sen mnie odszedł, Przycupnąłem jak samotny ptak na dachu.⁸ (102:9) Dzień po dniu znieważają mnie wrogowie I szydercy przeklinają.⁹ (102:10) Tak, jem proch - to jakby mój chleb, A napój mieszam ze łzami.¹⁰ (102:11) To przez Twoje wzburzenie i gwałtowność - Bo uniosłeś mnie w górę i rzuciłeś.¹¹ (102:12) Moje dni są jak cienie przed wieczorem, A ja sam usycham jak trawa.

¹² (102:13) Ale Ty, PANIE, trwasz na wieki, Ciebie wzywają z pokolenia w pokolenie.¹³ (102:14) Ty powstaniesz, zmiłujesz się nad Syjonem, Bo czas zlitować się nad nim, Bo nadeszła właściwa pora.¹⁴ (102:15) Bo Twoi słudzy lgną do jego kamieni, A jego gruzy wzbudzają w nich litość.¹⁵ (102:16) A narody? Te bać się będą imienia PANA, Wszyscy królowie zadrżą przed Twoją chwałą.¹⁶ (102:17) Gdyż PAN odbudował Syjon, On ukazał się w swym majestacie,¹⁷ (102:18) Przychylił się do próśb poszkodowanych I nie pogardził ich modlitwami.¹⁸ (102:19) Niech to zapiszą dla przyszłych pokoleń I niech chwali PANA lud, który On utworzy!¹⁹ (102:20) Gdyż spojrzał w swej świętości z wysoka, PAN z niebios przyjrzał się ziemi,²⁰ (102:21) By wysłuchać jęku uwięzionych I uwolnić skazanych na śmierć,²¹ (102:22) Po to, by głoszono imię PANA na Syjonie I Jego chwałę w Jerozolimie -²² (102:23) Wtedy, gdy zgromadzą się narody I królestwa, aby służyć PANU.

²³ (102:24) Gdy wyczerpał w drodze moje siły I memu życiu chciał położyć kres,²⁴ (102:25) Poprosiłem: Boże mój, Nie zabieraj mnie w połowie moich dni, Skoro Ty istniejesz poprzez pokolenia.²⁵ (102:26) Dawno już posadowiłeś ziemię I niebiosa są dziełem Twoich rąk.²⁶ (102:27) One przeminą, a Ty pozostaniesz; Wszystkie one zedrą się jak szata, Jak odzienie, które się wymienia.²⁷ (102:28) Ty jednak wciąż będziesz ten sam I nigdy nie skończą się Twe lata.²⁸ (102:29) Synowie Twoich sług w końcu przestaną się tułać, A ich potomkowie przy Tobie będą już bezpieczni.