Read the Bible

¹ Jeśli więc w Chrystusie jest jakaś zachęta, jakaś pociecha miłości, jakaś wspólnota Ducha, jakaś serdeczność i miłosierdzie,² pomnóżcie moją radość i bądźcie jednomyślni, związani tą samą miłością, skupieni na wspólnym celu, złączeni jednym zdaniem.³ Myślcie nie o tym, jak się wybić kosztem innych lub zaspokoić własną próżność, ale raczej w pokorze uważajcie jedni drugich za ważniejszych od siebie.⁴ Niech każdy dba nie tylko o to, co jego, lecz i o to, co cudze.⁵ Bądźcie względem siebie tacy jak Chrystus Jezus.⁶ On, choć istniał w tej postaci, co Bóg, nie dbał wyłącznie o to, aby być Mu równym.⁷ Przeciwnie, wyrzekł się siebie, przyjął rolę sługi i był jak inni ludzie. A gdy już stał się człowiekiem,⁸ uniżył się tak dalece, że był posłuszny nawet w obliczu śmierci, i to śmierci na krzyżu.⁹ Dlatego Bóg szczególnie Go wywyższył i obdarzył imieniem znaczącym więcej niż wszelkie inne,¹⁰ aby na imię Jezus zgięło się każde kolano w niebie, na ziemi, pod ziemią,¹¹ i aby każdy język wyznał, że Jezus Chrystus jest Panem - na chwałę Boga Ojca.

¹² Dlatego, moi ukochani, jako zawsze posłuszni - nie tylko, gdy jestem z wami, lecz tym bardziej, gdy mnie nie ma - czyńcie użytek ze swego zbawienia, w poczuciu czci i odpowiedzialności wobec Pana.¹³ Bóg to bowiem jest sprawcą waszych pragnień i działań płynących z dobrej woli.

¹⁴ Czyńcie wszystko bez narzekania i powątpiewania,¹⁵ tak byście jako dzieci Boga byli bez zarzutu, nienaganni i szczerzy pośród tego zepsutego, wynaturzonego pokolenia. Na jego tle świecicie jak gwiazdy na niebie.¹⁶ Trzymajcie się przy tym Słowa życia, abym mógł się czymś szczycić w dniu przyjścia Chrystusa, żebym miał dowód, że nie na próżno biegałem i nie na darmo się trudziłem.¹⁷ A jeśli nawet mam być złożony w ofierze i przez to wzmocnić waszą wiarę, cieszę się i podzielam radość was wszystkich.¹⁸ Podobnie wy się cieszcie i dzielcie radość ze mną.¹⁹ A mam nadzieję w Panu Jezusie, że wkrótce poślę do was Tymoteusza. Chciałbym, by mi przyniósł od was jakieś pocieszające wieści.²⁰ Nie mam nikogo, kto by myślał podobnie jak on, kto by tak rzetelnie mógł się wami zająć.²¹ Wszyscy inni krzątają się wokół własnych spraw, nie spraw Chrystusa Jezusa.²² Znacie jego historię, że niczym dziecko ojcu służył on razem ze mną przy głoszeniu dobrej nowiny.²³ Właśnie jego mam nadzieję posłać, gdy się dowiem, jakie będą moje dalsze losy.²⁴ Jestem zaś przekonany w Panu, że sam także wkrótce do was przybędę.²⁵ Uznałem ponadto, że będzie lepiej, jeśli poślę do was Epafrodytosa. To wasz wysłannik, a dla mnie brat, współpracownik i współbojownik. W waszym imieniu zadbał on o moje potrzeby.²⁶ Tęsknił za wami. Martwił się też tym, że dotarła do was wiadomość o jego chorobie.²⁷ A rzeczywiście zachorował. Omal nie umarł. Bóg jednak zmiłował się nad nim, a także nade mną, abym nie miał jednego zmartwienia za drugim.²⁸ Czym prędzej więc go posyłam. Niech was ucieszy jego widok, a mnie niech ubędzie nieco smutku.²⁹ Przyjmijcie go zatem w Panu z wielką radością. Szanujcie takich ludzi, jak on.³⁰ Bo zajęty dziełem Chrystusa bliski był śmierci. Naraził swe życie, aby usłużyć mi wtedy, gdy wy nie mogliście.