Read the Bible

¹ PAN przemówił też do Mojżesza na stepach Moabu, nad Jordanem, naprzeciw Jerycha, tymi słowy:² Nakaż synom Izraela, aby ze swoich dziedzicznych posiadłości dali Lewitom miasta do zamieszkania. Niech dadzą też Lewitom pastwiska wokół tych miast.³ Miasta te służyć im będą za mieszkanie, a pastwiska podmiejskie będą miejscem wypasu ich bydła, ich dobytku i wszystkich ich zwierząt.⁴ Pastwiska przy miastach, które dacie Lewitom - licząc od murów miasta na zewnątrz - rozciągać się będą na szerokość tysiąca łokci wokoło.⁵ Odmierzycie też na zewnątrz miasta - po stronie wschodniej, południowej, zachodniej i północnej - po dwa tysiące łokci, z miastem leżącym w środku, i to będą [również] ich pastwiska miejskie.⁶ Do miast, które dacie Lewitom, należeć będzie sześć miast schronienia, dokąd pozwolicie uciec zabójcy. Oprócz nich dacie Lewitom czterdzieści dwa miasta.⁷ Wszystkich miast, które od was dostaną, będzie zatem czterdzieści osiem - miast z ich pastwiskami.⁸ A co do liczby miast, które przekażecie Lewitom z posiadłości synów Izraela, to od plemion liczniejszych otrzymają ich oni więcej niż od plemion mniej licznych. Każde plemię przekaże Lewitom liczbę miast odpowiadającą wielkości swojego dziedzictwa.

⁹ Dalej PAN przemówił do Mojżesza tymi słowy:¹⁰ Przekaż synom Izraela: Gdy przejdziecie przez Jordan do ziemi Kanaan,¹¹ wyznaczcie sobie miasta, które będą wam miastami schronienia. Tam będzie mógł uciec zabójca, który zabił człowieka nieumyślnie.¹² Będą one dla was miastami schronienia przed mścicielem, aby nie zginął zabójca, zanim nie stanie przed zgromadzeniem na sąd.¹³ Z przekazanych przez was miast, sześć będzie miastami schronienia.¹⁴ Trzy leżeć będą po wschodniej stronie Jordanu, a trzy w ziemi Kanaan.¹⁵ Tych sześć miast będzie miastami schronienia zarówno dla synów Izraela, jak i dla cudzoziemców i mieszkających wśród was osadników. Tam będzie mógł uciec każdy, kto nieumyślnie zabił człowieka.¹⁶ Jeśli więc ktoś uderzy kogoś narzędziem żelaznym tak, że uderzony umrze, to sprawca jest mordercą - morderca musi umrzeć.¹⁷ Również jeśli ktoś uderzy kogoś trzymanym w ręce kamieniem, którym da się zabić, tak że uderzony umrze, to sprawca jest mordercą - morderca musi umrzeć.¹⁸ Albo jeśli ktoś uderzy kogoś ręcznym narzędziem drewnianym, którym da się zabić, tak że uderzony umrze, to sprawca jest mordercą - morderca musi umrzeć.¹⁹ Mordercę uśmierci mściciel krwi, kiedy go schwyta.²⁰ Jeśli więc ktoś z nienawiści zada komuś cios albo rzuci w niego czymś z ukrycia, w złym zamiarze, tak że trafiony umrze,²¹ albo jeśli z wrogim zamiarem uderzy kogoś ręką tak, że uderzony nie przeżyje, to sprawca jest mordercą i mściciel krwi zabije go, gdy go napotka.²² Jeśli jednak ktoś niespodziewanie, nie żywiąc wrogości, zada komuś cios albo rzuci w niego jakimś narzędziem, lecz bez złego zamiaru,²³ albo upuścił na niego nieopatrznie jakiś kamień, którym da się zabić, tak że poszkodowany umrze - sprawca zaś nie uczynił tego jako jego wróg lub ktoś, kto szukał jego krzywdy -²⁴ to zgromadzenie rozsądzi pomiędzy sprawcą zabójstwa a mścicielem krwi, według tych zasad.²⁵ Zgromadzenie wyrwie zabójcę z ręki mściciela krwi i zgromadzenie sprowadzi go z powrotem do miasta schronienia, do którego uciekł, i będzie on w nim mieszkał aż do śmierci najwyższego kapłana, którego namaszczono świętym olejem.²⁶ Jeśli jednak zabójca uprze się, by przekroczyć granice miasta schronienia, do którego uciekł,²⁷ a mściciel krwi spotka go poza granicą miasta jego schronienia i tam zabije zabójcę, to nie poniesie kary za przelanie krwi,²⁸ ponieważ zabójca miał przebywać w mieście schronienia aż do śmierci najwyższego kapłana i dopiero po śmierci najwyższego kapłana mógł powrócić do swej ziemskiej posiadłości.²⁹ Te rozstrzygnięcia będą ustawą prawną dla was i dla waszych przyszłych pokoleń we wszystkich waszych siedzibach.³⁰ Jeśli ktoś zabił człowieka, to na podstawie zeznania świadków jako zabójca zostanie zabity. Jednak zeznanie jednego świadka to za mało, aby skazać kogoś na śmierć.³¹ Za życie zabójcy, którego uznano winnym śmierci, nie wolno wam brać okupu - musi on ponieść śmierć.³² Nie wolno wam też brać okupu za tego, kto zbiegł do miasta schronienia, aby mógł powrócić i zamieszkać w kraju jeszcze przed śmiercią najwyższego kapłana.³³ Nie kalajcie ziemi, w której mieszkacie! Krew kala ziemię, na której została przelana. Za to skalanie nie przebłaga nic, poza krwią tego, który ją przelewa.³⁴ Nie zanieczyszczajcie więc ziemi, w której mieszkacie i w której Ja również mieszkam, ponieważ Ja, PAN, mieszkam wśród synów Izraela.