Read the Bible

¹ Biada miastu splamionemu krwią! Całe jest oszustwem. Wypełnia je gwałt, nie ustaje grabież!² Trzask bicza i turkot kół, galop konia i podskakujące rydwany.³ Wkracza jeździec i ostrze miecza, i pobłyskuje oszczep! Mnóstwo pobitych, zwały trupów, nie ma końca zwłokom - potykają się o martwe ciała!⁴ Z powodu licznych wszeteczeństw tej nierządnicy o wielkim wdzięku, mistrzyni czarów, zatracającej narody w swej rozpuście, całe plemiona w swoich czarach -⁵ wystąpię przeciwko tobie - oświadcza PAN Zastępów. Obnażę twe łono! Zawinę ci suknię na twarz! Ukażę narodom twoją nagość, a królestwom twój wstyd.⁶ I obrzucę cię nieczystościami, znieważę cię i zrobię z ciebie widowisko!⁷ Ktokolwiek cię zobaczy, odstąpi od ciebie i powie: Niniwa spustoszona! Czy komuś jej żal? Trudno nawet znaleźć współczujących tobie!

⁸ Czyś ty lepsza od No-Ammon między odnogami Nilu, miasta otoczonego przez wodę, z morzem jako wałem i morzem jako murem?⁹ Kusz był jego siłą mogło liczyć na Egipt, Put i Libijczycy służyli mu pomocą.¹⁰ Lecz je też uprowadzono, poszło do niewoli; dzieci wtedy roztrzaskiwano na rogach wszystkich ulic, o możnych miasta też rzucano losy, a wszystkich jego wielkich zakuto w kajdany.¹¹ Ty również się upijesz, przykryją cię nieprzytomną; ty też będziesz szukać schronienia przed wrogiem.¹² Wszystkie twe umocnienia to wczesne figi na drzewach - gdy się nimi potrząśnie, wpadają do ust jedzącego!¹³ A twój lud? To kobiety na łup dla twoich wrogów. Szeroko otworzą bramy twojej ziemi i ogień pożre twe zasuwy!¹⁴ Naczerp sobie wody na oblężenie! Umocnij swoje mury! Udepcz glinę na zaczyn, napraw formę do cegieł!¹⁵ O, pochłonie cię ogień, wytnie cię miecz, pożre cię jak szarańcza! Rozmnóż się jak szarańcza, rozmnóż się jak konik polny!¹⁶ Namnożyłaś swych handlarzy. Więcej ich niż gwiazd na niebie! To szarańcza! Rozpostarła skrzydła, odleciała!¹⁷ Twoi książęta są jak szarańcza, a twoi urzędnicy jak roje koników polnych: zalegają mury w chłodzie dnia. Lecz słońce wzeszło - szarańcza odleciała i nie wiadomo, gdzie jest!¹⁸ Posnęli twoi pasterze, królu asyryjski, zdrzemnęli się twoi możni! Rozproszył się twój lud po górach - nikt go nie pozbiera!¹⁹ Nie ma lekarstwa na twoje zranienie. O, poważna twoja rana. Każdy, kto słyszy o tobie, klaszcze nad tobą w dłonie. Bo kogóż ustawicznie nie dotykało twe zło?!