Read the Bible

¹ Biada mi! Czuję się jak po letnich zbiorach, jak po winobraniu: żadnej kiści do zjedzenia, moja dusza pragnie wczesnej figi.² Ludzie oddani Bogu zniknęli z ziemi, brak prawego wśród ludzi! Wszyscy czyhają na krew, każdy zastawia sieć na swojego brata.³ Do zła - dłonie chętne! Książę i sędzia chcą wynagrodzenia! Dostojnik mówi, co zechce - i tak kręcą do spółki!⁴ Najlepszy z nich jest jak kolec, najuczciwszy - jak cierń z żywopłotu! Dzień twoich stróżów, twego nawiedzenia, nadszedł! Wkrótce dojdzie wśród nich do zamętu.⁵ Nie dowierzaj bliźniemu! Nie ufaj przyjacielowi! Przed leżącą na twym łonie strzeż bram swoich ust!⁶ Gdyż syn poniża ojca, córka powstaje przeciw matce, synowa przeciw teściowej - wrogami człowieka są jego domownicy!

⁷ Ja jednak będę wypatrywał PANA, wyczekiwał Boga mojego zbawienia. Mój Bóg mnie wysłucha!⁸ Nie wyśmiewaj się ze mnie, moja nieprzyjaciółko! Chociaż upadłem - powstanę, choć siedzę w ciemności, PAN jest moim światłem!⁹ Będę znosił gniew PANA, gdyż zgrzeszyłem przeciwko Niemu, aż ujmie się w mej sprawie, aż wymierzy mi słuszny wyrok, wyprowadzi mnie na światło i wejrzę w Jego sprawiedliwość.¹⁰ Zobaczy to moja nieprzyjaciółka i okryje się wstydem - ta, która mi powtarzała: Gdzie jest ten PAN, twój Bóg? Moje oczy zobaczą ją, wkrótce będzie deptana, niczym uliczne błoto!¹¹ Nadszedł dzień! Buduj swe mury! To ten dzień! Przekroczą granicę!¹² To ten dzień! Blisko ciebie podejdą z Asyrii i z miast Egiptu, z Egiptu aż po Rzekę, od morza do morza, od góry po górę.¹³ A ziemia będzie pustkowiem z powodu swoich mieszkańców, ze względu na owoc ich czynów.

¹⁴ Paś swój lud swoją laską, owce swojego dziedzictwa, osiadłe w ostępach leśnych, w zaułkach Karmelu. W Baszanie niech się pasą, w Gileadzie - jak za dawnych dni!¹⁵ Jak za dni twego wyjścia z Egiptu ukażę mu cuda!¹⁶ Ujrzą to narody i zawstydzą się pomimo swojej potęgi; położą rękę na ustach, ich uszu dotknie głuchota.¹⁷ Lizać będą proch niczym wąż, niczym pełzający po ziemi. Z drżeniem wyjdą ze swoich warowni do PANA, naszego Boga, będą się bać i lękać Ciebie.¹⁸ Któż jest jak Ty, o Boże, który przebaczasz winę i przechodzisz ponad występkiem reszty swego dziedzictwa? Nie chowasz na zawsze gniewu - tak, Twą rozkoszą jest łaska!¹⁹ Zmiłujesz się nad nami ponownie, pokonasz nasze winy, wrzucisz w głębiny morza wszystkie nasze grzechy.²⁰ Okażesz wierność Jakubowi, łaskę Abrahamowi - tak, jak przysiągłeś naszym ojcom za dni pradawnych.