Read the Bible

¹ W pobliżu Jerozolimy, po przybyciu do Betfage u podnóża Góry Oliwnej, Jezus posłał dwóch uczniów² z takim poleceniem: Idźcie do wsi leżącej naprzeciw. Zaraz po wejściu natkniecie się na przywiązaną oślicę oraz oślę przy niej. Odwiążcie je i przyprowadźcie do Mnie.³ A jeśliby ktoś o coś pytał, wyjaśnijcie: Pan ich potrzebuje, lecz wkrótce je odeśle.⁴ Stało się tak, aby wypełniły się słowa wypowiedziane przez proroka:⁵ Powiedzcie córce Syjonu: Oto twój Król przychodzi do ciebie łagodny, jedzie na ośle, na źrebięciu jucznego zwierzęcia.⁶ Uczniowie poszli więc i postąpili tak, jak im polecił Jezus.⁷ Przyprowadzili oślicę oraz oślę, włożyli na nie swe wierzchnie okrycia, a On na nich usiadł.⁸ Wielu ludzi z towarzyszącego Mu tłumu rozpościerało na drodze swoje szaty, inni obcinali gałązki drzew i również rozkładali na drodze.⁹ Tłumy natomiast, które Go poprzedzały, oraz te, które podążały za Nim, wołały: Hosanna Synowi Dawida! Błogosławiony Ten, który przychodzi w imieniu Pana. Hosanna na wysokościach!¹⁰ Gdy przybył do Jerozolimy, poruszyło się całe miasto. Ludzie pytali: Kto to jest?¹¹ Tłumy zaś odpowiadały: To jest prorok Jezus, z Nazaretu w Galilei.

¹² Jezus natomiast wszedł do świątyni i wyrzucił wszystkich, którzy tam sprzedawali lub kupowali, poprzewracał stoły wymieniających pieniądze oraz stragany sprzedawców gołębi.¹³ Mówił przy tym: Napisano: Mój dom będzie nazwany domem modlitwy, a wy zrobiliście z niego jaskinię zdzierców. ¹⁴ W świątyni zbliżyli się do Niego niewidomi i kulejący, a On ich uzdrowił.¹⁵ A arcykapłani oraz znawcy Prawa oburzali się na widok niezwykłych rzeczy, które Jezus czynił, oraz dzieci, które wołały w świątyni: Hosanna Synowi Dawida!¹⁶ Czy słyszysz, co one mówią? - pytali. Tak - odpowiedział. - Czy nigdy nie czytaliście: Z ust niemowląt i osesków odebrałeś sobie chwałę?¹⁷ Potem pozostawił ich, wyszedł z miasta do Betanii i tam zanocował.

¹⁸ Rano, wracając do miasta, poczuł głód.¹⁹ I gdy przy drodze zobaczył figowiec, podszedł, ale nie znalazł na nim nic oprócz liści. Niech się już na wieki owoc z ciebie nie rodzi - powiedział do drzewa. I figowiec natychmiast usechł.²⁰ Uczniów zdziwił ten widok. W jaki sposób figowiec mógł tak od razu uschnąć?! - pytali.²¹ Jezus im odpowiedział: Zapewniam was, jeśli macie wiarę i nie zwątpicie, możecie dokonać nie tylko tego, co stało się z figowcem. Możecie powiedzieć tej górze: Podnieś się i rzuć w morze - i to się stanie.²² I wszystko, o co wierząc poprosilibyście w modlitwie - otrzymacie.

²³ Gdy przyszedł do świątyni i zaczął nauczać, podeszli do Niego arcykapłani i starsi ludu z pytaniem: Jakim prawem dokonujesz tych rzeczy? Kto Ci dał tę władzę?²⁴ A Jezus im odpowiedział: Ja również zadam wam pytanie. Jeśli Mi na nie odpowiecie, to i Ja wam powiem, jakim prawem to czynię.²⁵ Chrzest Jana - kto za nim stał? Niebo czy ludzie? Zaczęli się nad tym zastanawiać. Jeśli powiemy: Niebo - rozważali - zapyta: Dlaczego więc Janowi nie uwierzyliście?²⁶ Jeśli natomiast powiemy: Ludzie, to narazimy się ludziom, wszyscy bowiem mają Jana za proroka.²⁷ W końcu oznajmili: Nie wiemy. Wówczas Jezus powiedział: To Ja też wam nie powiem, jakim prawem dokonuję tych rzeczy.

²⁸ Jakie jest wasze zdanie? Pewien człowiek miał dwóch synów. Do pierwszego powiedział: Idź, popracuj dziś w winnicy.²⁹ A on odpowiedział: Nie chcę. Potem jednak zmienił zdanie i poszedł.³⁰ Drugiemu polecił to samo. A on odpowiedział: Dobrze, panie - i nie poszedł.³¹ Który z tych dwóch wypełnił wolę ojca? Pierwszy - stwierdzili. A Jezus na to: Zapewniam was, celnicy i prostytutki wyprzedzają was na drodze do Królestwa Bożego.³² Bo przyszedł do was Jan postępując sprawiedliwie i mu nie uwierzyliście, a celnicy i prostytutki uwierzyli. Wy natomiast, nawet gdy to sobie uświadomiliście, nie zmieniliście zdania i nie uwierzyliście mu.

³³ Posłuchajcie innej przypowieści. Pewien człowiek zasadził winnicę, ogrodził ją płotem, wykuł w niej tłocznię, zbudował wieżę, wydzierżawił ją rolnikom i odjechał.³⁴ Gdy zbliżał się czas zbiorów, posłał do rolników służących, by odebrali dzierżawne.³⁵ Rolnicy zaś schwytali ich i jednego ubiczowali, drugiego zabili, a trzeciego ukamienowali.³⁶ Gospodarz posłał więc kolejnych służących, w większej liczbie niż za pierwszym razem, lecz rolnicy potraktowali ich podobnie.³⁷ W końcu posłał do nich swojego syna. Jego uszanują - pomyślał.³⁸ Ale gdy rolnicy go zobaczyli, uradzili wspólnie: To jest dziedzic! Chodźmy, zabijmy go! Wtedy przejmiemy jego dziedzictwo.³⁹ Tak też uczynili. Wypchnęli go poza winnicę i zabili.⁴⁰ Gdy więc przyjdzie właściciel winnicy, jak postąpi z rolnikami?⁴¹ Marnie wygubi tych łotrów - odpowiedzieli - a winnicę wydzierżawi innym, takim, którzy uczciwie będą z nim dzielić zyski.⁴² Wtedy Jezus zapytał: Czy nigdy nie czytaliście w Pismach: Kamień, który budujący uznali za nieprzydatny, ten właśnie stał się kamieniem węgielnym. Pan to sprawił i to budzi podziw w naszych oczach?⁴³ Dlatego mówię wam, że Królestwo Boże zostanie wam zabrane. Otrzyma je naród, który wyda jego owoce.⁴⁴ Ten, kto potknie się o ten kamień, rozbije się, a na kogo on spadnie, zmiażdży go.⁴⁵ Po wysłuchaniu tej przypowieści arcykapłani i faryzeusze zrozumieli, że chodzi o nich.⁴⁶ Usiłowali więc schwytać Jezusa, ale bali się tłumu, który uważał Go za proroka.