Read the Bible

¹ W tych dniach, gdy znów tłum był wielki i nie mieli co jeść, przywołał uczniów i powiedział do nich:² Bardzo mi żal tych ludzi, bo już trzy dni przebywają ze Mną, a nie mają co jeść.³ Gdybym ich głodnych rozpuścił do domów, opadną z sił po drodze, bo niektórzy przybyli z daleka.⁴ Jego uczniowie odpowiedzieli: Skąd tu na pustkowiu wziąć tyle chleba, żeby ich wszystkich nakarmić?⁵ I zapytał: Ile macie bochenków? Siedem - odparli.⁶ Wtedy polecił zebranym rozłożyć się na ziemi, po czym wziął te siedem chlebów, podziękował Bogu, łamał i rozdawał swoim uczniom, a ci z kolei kładli chleb przed ludźmi. I tak rozdzielili go wśród zgromadzonych.⁷ Mieli ponadto kilka rybek. Je też pobłogosławił i polecił rozdać.⁸ Spożyli więc posiłek i nasycili się, a pozostawionymi kawałkami napełnili siedem koszy.⁹ Tych, którzy jedli, było około czterech tysięcy. Jezus odprawił ich,

¹⁰ a następnie wsiadł do łodzi i wraz ze swoimi uczniami przybył w okolice Dalmanuty.¹¹ Przyszli do Niego faryzeusze i wdali się z Nim w spór. Domagali się o Niego znaku z nieba, chcąc w ten sposób wystawić Go na próbę.¹² On natomiast westchnął głęboko i powiedział: Dlaczego ci ludzie żądają znaku? Zapewniam was, że to pokolenie go nie otrzyma.¹³ Po tych słowach zostawił ich, znów wsiadł do łodzi i przeprawił się na drugą stronę.¹⁴ Uczniowie natomiast zapomnieli wziąć chleba. Mieli ze sobą w łodzi tylko jeden bochenek.¹⁵ On tymczasem zaczął ich przestrzegać: Uważajcie, strzeżcie się zakwasu faryzeuszów i zakwasu Heroda!¹⁶ Te słowa przypomniały im o chlebie. Żałowali, że go nie mają.¹⁷ Jezus to zauważył i powiedział: Dlaczego rozprawiacie, że nie macie chleba? Jeszcze do was nie dociera i nie rozumiecie? Czy wasze serca są z kamienia?¹⁸ Macie oczy i nie widzicie? Macie uszy i nie słyszycie? I nie pamiętacie?¹⁹ Gdy rozdzieliłem te pięć chlebów dla pięciu tysięcy, ile koszy napełniliście pozostawionymi kawałkami? Dwanaście - odpowiedzieli.²⁰ A gdy te siedem chlebów dla czterech tysięcy, ile koszyków pełnych kawałków zebraliście? Odpowiedzieli: Siedem.²¹ Zapytał więc: Jeszcze nie rozumiecie?

²² Tak przybyli do Betsaidy. Wówczas przyprowadzili Mu niewidomego i prosili, aby go dotknął.²³ On zaś wziął go za rękę, wyprowadził poza wieś, plunął mu w oczy, położył na niego ręce i zapytał: Czy widzisz coś?²⁴ Ten zaś, ponieważ odzyskał wzrok, powiedział: Dostrzegam ludzi; widzę, jak chodzą, przypominają mi drzewa.²⁵ Wtedy Jezus znów nałożył ręce na jego oczy, a on przejrzał i wrócił do zdrowia - zaczął widzieć wszystko bardzo wyraźnie.²⁶ Jezus odesłał go do domu, mówiąc: Tylko nie wchodź do wsi.

²⁷ I wyszedł Jezus wraz ze swoimi uczniami do wiosek w pobliżu Cezarei Filipowej. Po drodze zaczął pytać swoich uczniów: Za kogo Mnie ludzie uważają?²⁸ Według jednych - odpowiedzieli - jesteś Janem Chrzcicielem, według innych Eliaszem, a jeszcze inni uważają Cię za jednego z proroków.²⁹ I zapytał ich: A według was, kim jestem? Wtedy Piotr wyznał: Ty jesteś Chrystusem.³⁰ On zaś stanowczo zabronił im komukolwiek o tym mówić.³¹ I zaczął ich uczyć, że Syn Człowieczy musi wiele wycierpieć i być odrzucony przez starszych, arcykapłanów oraz przez znawców Prawa, że musi być zabity, a po trzech dniach zmartwychwstać.³² Mówił o tym śmiało. A Piotr odprowadził Go na stronę i zaczął upominać.³³ On zaś odwrócił się, spojrzał na swoich uczniów i tak zganił Piotra: Odejdź ode Mnie, szatanie, bo nie myślisz o tym, co Boże, tylko o tym, co ludzkie.³⁴ Potem przywołał do siebie tłum wraz ze swoimi uczniami i zwrócił się do nich: Jeśli ktoś chce pójść za Mną, niech się wyrzeknie samego siebie, weźmie swój krzyż i naśladuje Mnie.³⁵ Kto bowiem pragnie swoją duszę ocalić, utraci ją, a kto utraci swoją duszę ze względu na Mnie i dobrą nowinę, ocali ją.³⁶ Bo co za korzyść odniósł człowiek, który pozyskał cały świat, jeśli utracił własną duszę?³⁷ Co bowiem człowiek może dać w zamian za swoją duszę?³⁸ Kto wstydzi się Mnie i moich słów przed tym cudzołożnym i grzesznym pokoleniem, tego i Syn Człowieczy będzie się wstydził, gdy przyjdzie w chwale swego Ojca wraz ze świętymi aniołami.