Read the Bible

¹ Po dwóch dniach była Pascha i Święto Przaśników. Arcykapłani oraz znawcy Prawa wciąż szukali sposobu, jak by Go podstępem schwytać i zabić.² Powtarzali sobie jednak: Tylko nie w czasie świąt, aby nie było rozruchów wśród ludu.³ Gdy przebywał w Betanii, w domu Szymona zwanego Trędowatym, i spoczywał przy stole, przyszła pewna kobieta z alabastrowym flakonikiem bardzo kosztownego, czystego olejku nardowego. Odłamała główkę flakonika i całą zawartość wylała na głowę Jezusa.⁴ Wtedy niektórzy zaczęli się oburzać między sobą: Po co to marnotrawstwo olejku?⁵ Przecież można go było sprzedać za ponad trzysta denarów i pieniądze rozdać ubogim. Nie szczędzili jej za to cierpkich słów.⁶ Jednakże Jezus powiedział: Dajcie jej spokój! Dlaczego sprawiacie jej przykrość? Przecież spełniła względem Mnie dobry uczynek.⁷ Ubodzy zawsze będą pośród was i gdy tylko zechcecie, możecie świadczyć im dobro. Ja jednak nie zawsze będę z wami.⁸ Ta kobieta zrobiła to, co mogła, z wyprzedzeniem namaściła moje ciało na pogrzeb.⁹ Zapewniam was, gdziekolwiek na świecie głoszona będzie dobra nowina, opowiadać będą również o tym, co ona zrobiła - na jej pamiątkę.¹⁰ Wówczas Judasz Iskariot, jeden z Dwunastu, odszedł do arcykapłanów, aby Go im wydać.¹¹ A oni, gdy to usłyszeli, ucieszyli się i obiecali dać mu pieniądze. Wtedy on zaczął szukać dogodnej sposobności wydania Go w ich ręce.

¹² W pierwszym dniu Święta Przaśników, gdy ofiaruje się baranka paschalnego, zapytali Go Jego uczniowie: Dokąd mamy pójść, aby przygotować Ci Paschę?¹³ Wtedy posłał dwóch spośród swoich uczniów i powiedział im: Udajcie się do miasta. Tam wyjdzie wam naprzeciw człowiek, niosący dzban wody. Idźcie za nim.¹⁴ A gdziekolwiek wejdzie, powiedzcie gospodarzowi, że Nauczyciel pyta: Gdzie jest dla Mnie gościnny pokój, w którym mógłbym spożyć Paschę wraz z moimi uczniami?¹⁵ Wtedy on pokaże wam duży pokój na piętrze, usłany i gotowy - tam przygotujcie dla nas wszystkich ucztę.¹⁶ Odeszli zatem uczniowie, a gdy przybyli do miasta, wszystko potoczyło się zgodnie z Jego słowami. I przygotowali Paschę.¹⁷ Wraz z nastaniem wieczoru przybył z Dwunastoma.¹⁸ A gdy siedzieli i jedli, Jezus powiedział: Wyznam wam: Jeden spośród was Mnie wyda, ten, który je ze Mną.¹⁹ Wtedy zrobiło im się smutno i jeden po drugim pytali: Czy to ja?²⁰ On zaś im odpowiedział: Jeden z was dwunastu, który je ze Mną z jednego półmiska.²¹ Wprawdzie Syn Człowieczy odchodzi, jak o Nim napisano, ale biada temu człowiekowi, który Go wydaje. Lepiej by mu było, gdyby się wcale nie urodził.²² A gdy oni jedli, wziął chleb, pobłogosławił, połamał i rozdał im, mówiąc: Bierzcie, to jest moje ciało.²³ Potem wziął kielich, podziękował, dał im i pili z niego wszyscy.²⁴ I powiedział im: To jest moja krew Nowego Przymierza, która za wielu będzie przelana.²⁵ Zapewniam was, że nie będę już pił z owocu winorośli, aż nadejdzie ten dzień, gdy w Królestwie Bożym zakosztuję z nowego.²⁶ A po odśpiewaniu hymnu udali się na Górę Oliwną.²⁷ Wtedy Jezus powiedział im: Wszyscy się ode Mnie odwrócicie, gdyż napisano: Uderzę pasterza i rozproszą się owce. ²⁸ Lecz po moim zmartwychwstaniu wyprzedzę was w drodze do Galilei.²⁹ Na te słowa Piotr oświadczył: Choćby wszyscy się od Ciebie odwrócili, ja - nie.³⁰ Wtedy Jezus mu odpowiedział: Zapewniam cię, dziś, tej nocy, zanim kogut dwukrotnie zapieje, trzykrotnie się Mnie wyprzesz.³¹ Ale on tym bardziej zapewniał: Nawet gdybym miał z Tobą umrzeć, nie wyprę się Ciebie. Podobnie utrzymywali wszyscy.

³² Gdy przybyli na miejsce zwane Getsemani, powiedział do swoich uczniów: Usiądźcie tutaj i poczekajcie, aż się pomodlę.³³ Następnie wziął ze sobą Piotra, Jakuba i Jana, ogarnął Go smutek i niepokój.³⁴ Jest mi smutno na duszy - powiedział - śmiertelnie smutno. Zostańcie tu i czuwajcie.³⁵ Potem odszedł nieco dalej. Tam padał na ziemię i modlił się, aby - jeśli to jest możliwe - ominęła go ta godzina.³⁶ W modlitwie powtarzał: Abba, Ojcze! Dla Ciebie wszystko jest możliwe, oddal ode Mnie ten kielich; jednak niech stanie się nie to, co Ja chcę, ale to, co Ty.³⁷ Potem przyszedł i zobaczył, że śpią. Szymonie, śpisz? - zapytał Piotra. - Nie mogłeś czuwać jednej godziny?³⁸ Czuwajcie i módlcie się, abyście nie zawiedli w czasie próby. Duch wprawdzie pełen chęci, ale ciało - słabe.³⁹ I znów odszedł pomodlić się. Wypowiedział te same słowa.⁴⁰ Gdy przyszedł, po raz kolejny zastał ich pogrążonych we śnie, bo oczy same im się zamykały - i nie wiedzieli, co Mu odpowiedzieć.⁴¹ Przyszedł też po raz trzeci i powiedział im: Nadal śpicie i odpoczywacie? Dosyć! Nadeszła godzina! Za chwilę Syn Człowieczy wpadnie w ręce grzeszników!⁴² Wstawajcie, chodźmy! Przybył już mój zdrajca.

⁴³ I zaraz, jeszcze gdy On mówił, zjawił się Judasz, jeden z Dwunastu, a z nim zgraja ludzi z mieczami i kijami. Wysłali ich arcykapłani, znawcy Prawa oraz starsi.⁴⁴ Zdrajca uzgodnił z nimi wcześniej taki znak: Ten, którego pocałuję, jest tym, którego szukacie. Schwytajcie Go i ostrożnie odprowadźcie.⁴⁵ A zatem natychmiast po przyjściu Judasz podszedł do Jezusa, przywitał Go: Mistrzu! - i pocałował Go.⁴⁶ Wtedy oni rzucili się na Jezusa i schwytali Go.⁴⁷ A jeden ze stojących przy Nim mężczyzn wyciągnął miecz, uderzył sługę arcykapłana i odciął mu ucho.⁴⁸ Jezus zaś zwrócił się do nich ze słowami: Wyszliście jak po zbójcę, z mieczami i kijami, aby Mnie uwięzić.⁴⁹ Codziennie nauczałem u was w świątyni i nie schwytaliście Mnie. Lecz muszą wypełnić się słowa Pisma.⁵⁰ Wtedy wszyscy opuścili Go i uciekli.⁵¹ A szedł za Nim pewien młodzieniec, okryty jedynie prześcieradłem. Jego też złapali,⁵² ale on zostawił prześcieradło w ich rękach i uciekł nagi.

⁵³ Oni tymczasem odprowadzili Jezusa do arcykapłana. Tam zeszli się pozostali arcykapłani, starsi oraz znawcy Prawa.⁵⁴ Piotr natomiast podążał za Jezusem w pewnej odległości i wszedł aż na dziedziniec pałacu arcykapłana. Tam usiadł pośród służby i grzał się przy ognisku.⁵⁵ W tym czasie arcykapłani oraz cała Wysoka Rada bezustannie szukali dowodów przeciwko Jezusowi, ponieważ chcieli skazać Go na śmierć. Skutek był niewielki.⁵⁶ Wielu wprawdzie fałszywie przeciw Niemu zeznawało, ale zeznania te nie były zgodne.⁵⁷ Wówczas powstali pewni ludzie i zaczęli Jezusa bezzasadnie oskarżać:⁵⁸ My słyszeliśmy Go, jak mówi: Ja zburzę tę świątynię, zbudowaną rękami ludzkimi, i w trzy dni wzniosę inną, bez udziału ludzkich rąk.⁵⁹ Ale nawet to ich zeznanie nie było spójne.⁶⁰ Wtedy powstał arcykapłan, wyszedł na środek i zapytał Jezusa: Nic nie odpowiadasz na to, co ci ludzie zeznają przeciw Tobie?⁶¹ On jednak milczał i nic nie odpowiedział. Znów więc arcykapłan zadał Mu pytanie: Czy Ty jesteś Chrystusem, Synem Błogosławionego?⁶² A Jezus odpowiedział: Ja jestem. Zobaczycie też Syna Człowieczego, jak siedzi po prawej stronie Wszechmocnego Boga iprzychodzi z obłokami nieba.⁶³ Wtedy arcykapłan rozdarł swoje szaty i powiedział: Po co nam jeszcze świadkowie?⁶⁴ Usłyszeliście, jak znieważa Boga! Co wy na to? A oni wszyscy orzekli, że winien jest śmierci.⁶⁵ Potem niektórzy zaczęli na Niego pluć, zakrywać Mu twarz, bić pięściami po głowie i wykrzykiwać: Prorokuj! Również słudzy bili Go po twarzy.

⁶⁶ Piotr był w tym czasie na dole, na dziedzińcu. Przyszła tam jedna ze służących arcykapłana⁶⁷ i gdy zobaczyła, jak grzeje się przy ogniu, przyjrzała mu się i powiedziała: Ty też byłeś z tym Jezusem z Nazaretu.⁶⁸ On jednak zaprzeczył: Nie wiem i nie rozumiem, o czym mówisz. I wyszedł na zewnątrz do przysionka. Wtedy zapiał kogut.⁶⁹ Lecz służąca, widząc go, znów zaczęła mówić stojącym obok ludziom: To jest jeden z nich.⁷⁰ On zaś ponownie zaprzeczył. Wkrótce potem ci, którzy stali obok, zwrócili się do Piotra: Naprawdę jesteś jednym z nich, bo też jesteś Galilejczykiem.⁷¹ On zaś zaczął zarzekać się i przysięgać: Nie znam tego człowieka, o którym mówicie.⁷² I zaraz, po raz drugi, rozległo się pianie koguta. Wówczas Piotr przypomniał sobie słowa, które Jezus do niego skierował: Zanim kogut dwukrotnie zapieje, trzykrotnie się Mnie wyprzesz. I wybuchnął płaczem.