Read the Bible

¹ Gdy stamtąd wyruszył, przyszedł w granice Judei i Zajordania. I znów schodziły się do Niego tłumy, a On - jak to było w Jego zwyczaju - znów je uczył.² Wtedy podeszli do Niego faryzeusze i, wystawiając Go na próbę, postawili pytanie: Czy wolno mężowi rozwieść się z żoną?³ A On odpowiedział: Co wam nakazał Mojżesz?⁴ Oni na to: Mojżesz zezwolił napisać oświadczenie rozwodowe i rozwieść się.⁵ Wówczas Jezus oświadczył: Przez wzgląd na upór waszych serc dał wam takie prawo.⁶ Jednak od początku Bóg stworzył człowieka jako mężczyznę i kobietę.⁷ Dlatego człowiek opuszcza swego ojca i matkę, łączy się ze swoją żoną⁸ i ci dwoje stają się jednym ciałem. Tak więc nie ma już dwojga - jest jedno ciało.⁹ Co zatem Bóg połączył, człowiek niech nie rozdziela.¹⁰ Po powrocie do domu uczniowie znów Go o to zapytali.¹¹ Wówczas im powiedział: Kto rozwodzi się z żoną i poślubia inną, cudzołoży względem niej.¹² Podobnie jeśli żona rozwodzi się z mężem i poślubia innego mężczyznę - cudzołoży.

¹³ Przynosili też do Niego dzieci, aby je dotknął. Uczniowie jednak byli temu niechętni.¹⁴ Gdy Jezus to spostrzegł, oburzył się i powiedział im: Pozwólcie dzieciom przychodzić do Mnie i nie przeszkadzajcie im, do takich bowiem należy Królestwo Boże.¹⁵ Zapewniam was, kto nie przyjmie Królestwa Bożego jak dziecko, na pewno do niego nie wejdzie.¹⁶ Po czym brał je w ramiona i błogosławił, kładąc na nie ręce.

¹⁷ A gdy wybierał się w drogę, przybiegł ktoś, upadł przed Nim na kolana i pytał Go: Dobry Nauczycielu! Co mam czynić, aby odziedziczyć życie wieczne?¹⁸ Jezus odpowiedział: Dlaczego nazywasz Mnie dobrym? Nikt nie jest dobry, tylko jeden - Bóg.¹⁹ Znasz przykazania: Masz nie zabijać, nie cudzołożyć, nie kraść, nie poświadczać nieprawdy, nie oszukiwać, szanować ojca i matkę.²⁰ A on Mu odpowiedział: Nauczycielu, tego wszystkiego przestrzegałem od młodych lat.²¹ Wtedy Jezus przyjrzał mu się z miłością i powiedział: Jednego ci brak. Idź, sprzedaj wszystko, co masz, i rozdaj ubogim, a będziesz miał skarb w niebie, po czym przyjdź i naśladuj Mnie.²² On jednak sposępniał na te słowa i odszedł zasmucony, miał bowiem wiele posiadłości.²³ Tymczasem Jezus rozejrzał się wokoło i powiedział do swoich uczniów: Jak trudno będzie tym, którzy mają pieniądze, wejść do Królestwa Bożego!²⁴ Słowa te wprawiły uczniów w zdziwienie. Lecz Jezus stwierdził raz jeszcze: Dzieci, jak trudno jest wejść do Królestwa Bożego!²⁵ Łatwiej wielbłądowi przejść przez ucho igły niż bogatemu wejść do Królestwa Bożego.²⁶ A oni tym bardziej byli zdziwieni i mówili między sobą: Któż więc może być zbawiony?²⁷ Jezus spojrzał na nich i powiedział: Po ludzku rzecz biorąc, to niemożliwe, ale inaczej jest u Boga. Z Bogiem bowiem wszystko jest możliwe.²⁸ Wtedy odezwał się Piotr: Spójrz, my opuściliśmy wszystko i poszliśmy za Tobą.²⁹ Jezus odpowiedział: Zapewniam was, nie ma takiego, kto by opuścił dom albo braci, albo siostry, albo matkę, albo ojca, albo dzieci, albo pola dla Mnie i dla dobrej nowiny,³⁰ a kto by nie otrzymał stokroć więcej, teraz, w tym czasie, domów i braci, i sióstr, i matek, i dzieci, i pól, choć wśród prześladowań, a w nadchodzącym wieku życia wiecznego.³¹ Wielu zaś pierwszych będzie ostatnimi, a ostatnich pierwszymi.

³² Byli w drodze i zmierzali do Jerozolimy. Jezus, ku ich zdziwieniu, szedł przed nimi. Tych zaś, którzy szli za Nim, ogarnął lęk. Wtedy znów wziął Dwunastu i zaczął im mówić o tym, co ma Go spotkać:³³ Oto idziemy do Jerozolimy. Syn Człowieczy zostanie tam wydany arcykapłanom i znawcom Prawa. Ci skażą Go na śmierć, wydadzą poganom,³⁴ będą z Niego szydzić, będą Go opluwać, ubiczują Go i zabiją, lecz On po trzech dniach zmartwychwstanie.³⁵ Wówczas podeszli do Niego Jakub i Jan, synowie Zebedeusza.Nauczycielu - rozpoczęli - chcielibyśmy, abyś spełnił pewną naszą prośbę.³⁶ A On zapytał: Co mam dla was uczynić?³⁷ Spraw - powiedzieli - abyśmy w Twojej chwale siedzieli jeden po Twojej prawej, a drugi po lewej stronie.³⁸ Jezus odpowiedział: Nie wiecie, o co prosicie. Czy możecie pić z kielicha, z którego Ja piję? I czy możecie zanurzyć się w chrzcie, w którym Mnie zanurzą?³⁹ Możemy - oświadczyli. Wtedy Jezus powiedział: Kielich, z którego Ja piję, będzie waszym udziałem, i chrzest, w którym Mnie zanurzą, waszym doświadczeniem,⁴⁰ jednak zapewnienie wam miejsca po mojej prawej lub po lewej stronie nie jest moją rzeczą. Otrzymają je ci, dla których zostało ono przygotowane.⁴¹ Prośba Jakuba i Jana oburzyła pozostałych dziesięciu.⁴² Lecz Jezus przywołał ich i powiedział: Wiecie, że ci, którzy uchodzą za przywódców narodów, podporządkowują je sobie, a ich dostojnicy uciskają je.⁴³ Nie tak ma być pośród was. Kto między wami chciałby być wielki, niech będzie waszym sługą.⁴⁴ I kto między wami chciałby być pierwszy, niech będzie sługą wszystkich.⁴⁵ Gdyż Syn Człowieczy nie przyszedł, aby Mu służono, lecz aby służyć i oddać swoje życie na okup za wielu.

⁴⁶ Przybyli do Jerycha. A gdy wychodzili z miasta - On, Jego uczniowie oraz spory tłum - siedział przy drodze niewidomy żebrak, Bartymeusz, syn Tymeusza.⁴⁷ Na wieść o tym, że przechodzi sam Jezus z Nazaretu, zaczął wołać: Synu Dawida, Jezusie! Zlituj się nade mną!⁴⁸ I wielu próbowało go uciszyć. On jednak tym głośniej wołał: Synu Dawida! Zlituj się nade mną!⁴⁹ Wtedy Jezus przystanął. Zawołajcie go - polecił. Zawołali go więc, mówiąc: Odwagi! Wstawaj! Woła cię.⁵⁰ Bartymeusz zrzucił płaszcz, zerwał się na nogi i podszedł do Jezusa.⁵¹ Jezus zapytał: Co chcesz, abym ci uczynił? Niewidomy na to: Panie, spraw, abym znów mógł widzieć.⁵² Wtedy Jezus powiedział: Idź, twoja wiara ocaliła cię. I natychmiast odzyskał wzrok - i wyruszył za Nim w drogę.