Read the Bible

¹ Po zakończeniu swojego przemówienia do ludu Jezus udał się do Kafarnaum.² Tymczasem sługa pewnego setnika, bardzo przez niego ceniony, chorował i bliski był śmierci.³ Gdy setnik usłyszał o Jezusie, posłał do Niego starszych żydowskich, prosząc Go, aby przyszedł i uratował jego sługę.⁴ Ci zjawili się u Jezusa i usilnie prosili: Zasługuje, abyś spełnił jego prośbę,⁵ bo kocha nasz naród i sam zbudował nam synagogę.⁶ Jezus zatem wyruszył z nimi w drogę. Gdy już był niedaleko domu, setnik posłał przyjaciół ze słowami: Panie, nie trudź się, proszę. Nie jestem wart, abyś wchodził pod mój dach.⁷ Dlatego też nie uważałem się za godnego, aby przyjść do Ciebie. Ale powiedz tylko słowo, a mój sługa będzie uzdrowiony.⁸ Ja bowiem jestem człowiekiem podległym władzy i mam pod sobą żołnierzy. Jeśli któremuś mówię: Idź! - idzie. Jeśli któremuś rozkażę: Przyjdź! - przychodzi; i jeśli swojemu słudze powiem: Zrób to! - robi.⁹ Gdy Jezus to usłyszał, zadziwił Go ten człowiek, po czym odwrócił się do tłumu, który Mu towarzyszył, i powiedział: Mówię wam, nawet w Izraelu nie znalazłem tak wielkiej wiary.¹⁰ A posłańcy po powrocie do domu zastali sługę w dobrym zdrowiu.

¹¹ Potem Jezus wyruszył do miasta o nazwie Nain. Szli z Nim Jego uczniowie oraz wielki tłum.¹² Gdy zbliżał się do bramy miejskiej, właśnie wynoszono zmarłego. Był nim jedyny syn pewnej kobiety, która była wdową. Towarzyszyło jej wielu mieszkańców miasta.¹³ Wzruszony tym widokiem Pan zwrócił się do niej: Przestań płakać.¹⁴ Następnie podszedł, dotknął mar - ci zaś, którzy je nieśli, stanęli - i polecił: Chłopcze, mówię ci: Wstań!¹⁵ Wtedy zmarły usiadł i przemówił. A Jezus oddał go matce.¹⁶ Wszystkich natomiast ogarnął strach i zaczęli chwalić Boga: Wielki prorok pojawił się wśród nas! - powtarzali. - Bóg przybył do swojego ludu!¹⁷ I rozeszła się ta wieść po całej Judei i wszystkich sąsiednich okolicach.¹⁸ O tym wszystkim donieśli Janowi jego uczniowie. Wówczas Jan przywołał do siebie dwóch spośród swoich uczniów

¹⁹ i posłał ich do Pana z pytaniem: Czy Ty jesteś Tym, który ma przyjść, czy też mamy spodziewać się innego?²⁰ Posłańcy przybyli więc do Jezusa i powiedzieli: Jan Chrzciciel przysyła nas do Ciebie i każe zapytać: Czy Ty jesteś tym, który ma przyjść, czy też mamy czekać na innego?²¹ A właśnie w tym czasie Jezus uzdrowił wiele osób dręczonych przez choroby, bóle i złe duchy, wielu zaś niewidomym podarował wzrok.²² Dał im zatem taką odpowiedź: Idźcie i powiadomcie Jana o tym, co zobaczyliście i usłyszeliście: Niewidomi odzyskują wzrok, kulejący chodzą, trędowaci doznają oczyszczenia, głusi słyszą, umarli są wzbudzani, a ubodzy słyszą dobrą nowinę.²³ Szczęśliwy też będzie ten, kto się do Mnie nie zrazi.²⁴ Po odejściu posłańców Jana Jezus powiedział o nim do tłumów: Co wyszliście obejrzeć na pustyni? Trzcinę kołysaną przez wiatr?²⁵ Co zatem wyszliście zobaczyć? Człowieka ubranego w miękkie szaty? Ci, którzy noszą okazałe stroje i żyją w zbytku, mieszkają w pałacach królewskich.²⁶ A więc co wyszliście zobaczyć? Proroka? Tak! Powiem wam, nawet więcej niż proroka.²⁷ On jest tym, o którym napisano: Oto posyłam przed Tobą mojego posłańca, który pójdzie przed Tobą i utoruje Ci drogę. ²⁸ Mówię wam: Pośród tych, którzy wyszli z łona kobiet, nie ma większego niż Jan, a jednak najmniejszy w Królestwie Bożym jest większy niż on.²⁹ Cały lud, gdy to słyszał - w tym również celnicy - przyznawał, że Bóg ma słuszność, i dawał się zanurzyć w chrzcie Jana.³⁰ Faryzeusze jednak oraz znawcy Prawa zlekceważyli Boży plan względem siebie i nie dali się przez niego zanurzyć.³¹ Z kim więc mam porównać ludzi tego pokolenia i do kogo są podobni?³² Przypominają dzieci, które siedzą na rynku i robią sobie nawzajem wymówki: Graliśmy wam na fujarce, a nie tańczyliście, śpiewaliśmy żałobne pieśni, a nie płakaliście.³³ Bo przyszedł Jan Chrzciciel, nie je chleba, nie pije wina, a wy twierdzicie: Ma demona.³⁴ Przyszedł Syn Człowieczy, je i pije, i też mówicie: To żarłok i pijak, przyjaciel celników i grzeszników.³⁵ I tak mądrość znalazła usprawiedliwienie u wszystkich swych dzieci.

³⁶ Pewnego razu któryś z faryzeuszów zaprosił Jezusa na wspólny posiłek. Jezus zatem wstąpił do jego domu i zajął miejsce przy stole.³⁷ Była zaś w tym mieście pewna kobieta, która prowadziła grzeszne życie. Wiedząc, że Jezus siedzi przy stole w domu faryzeusza, przyniosła alabastrowy flakonik pachnącego olejku,³⁸ stanęła z tyłu u stóp Jezusa, rozpłakała się i swoimi włosami zaczęła ocierać łzy padające na Jego stopy. Całowała je przy tym z czułością i namaszczała olejkiem.³⁹ Na ten widok faryzeusz, który Go zaprosił, pomyślał: Gdyby ten człowiek był prorokiem, zdawałby sobie sprawę, kim i jakiego rodzaju jest ta kobieta, która Go dotyka, że to grzesznica.⁴⁰ Wówczas Jezus odezwał się do niego: Szymonie, mam ci coś do powiedzenia. Ten zaś: Słucham, Nauczycielu.⁴¹ Pewien pożyczkodawca miał dwóch dłużników. Jeden był mu winien pięćset denarów, a drugi tylko pięćdziesiąt.⁴² Ponieważ nie mieli z czego spłacić długu, obydwóm go umorzył. Który więc z nich będzie kochał go bardziej?⁴³ Szymon powiedział: Przypuszczam, że ten, któremu więcej umorzył. Trafnie oceniłeś - odpowiedział Jezus.⁴⁴ Następnie zwrócił się w stronę kobiety i powiedział do Szymona: Widzisz tę kobietę? Wszedłem do twojego domu, a ty nie podałeś mi wody do nóg, ona za to łzami oblała moje stopy i otarła swoimi włosami.⁴⁵ Nie powitałeś Mnie pocałunkiem, a ona od chwili mego przyjścia nie przestaje całować moich stóp.⁴⁶ Najzwyklejszą oliwą nie namaściłeś mi głowy; ona zaś pachnącym olejkiem namaściła mi stopy.⁴⁷ Dlatego posłuchaj: Mocno Mnie pokochała, bo przebaczono jej wiele grzechów. Komu mało się przebacza, słabo kocha.⁴⁸ Do niej zaś powiedział: Twoje grzechy zostały ci przebaczone.⁴⁹ Wtedy ci, którzy wraz z Nim byli przy stole, zaczęli się zastanawiać: Kim On jest, że nawet grzechy przebacza?⁵⁰ On tymczasem powiedział do kobiety: Twoja wiara cię ocaliła, idź w pokoju.