Read the Bible

¹ Pewnego dnia, gdy Jezus nauczał lud w świątyni i ogłaszał mu dobrą nowinę, stanęli przy Nim arcykapłani, znawcy Prawa oraz starsi² i zwrócili się do Niego z pytaniem: Powiedz nam, jakim prawem dokonujesz tych rzeczy? Kim jest ten, kto dał Ci tę władzę?³ Jezus odpowiedział: Zapytam was i Ja o pewną rzecz. Odpowiedzcie Mi:⁴ Czy Jan chrzcił ludzi na polecenie nieba, czy też była to rzecz ludzka?⁵ Wówczas zaczęli się naradzać między sobą: Jeśli powiemy: Na polecenie nieba, to zapyta: Dlaczego mu nie uwierzyliście?⁶ Jeśli natomiast powiemy, że był to pomysł ludzki, cały lud nas ukamienuje, bo uważa Jana za proroka.⁷ Odpowiedzieli zatem: Nie wiemy.⁸ Wtedy Jezus powiedział: Więc Ja też wam nie powiem, jakim prawem dokonuję tych rzeczy.

⁹ Zaczął też opowiadać ludowi taką przypowieść: Pewien człowiek zasadził winnicę, wydzierżawił ją rolnikom i wyjechał na dłuższy czas.¹⁰ W okresie winobrania posłał do nich sługę, aby odebrał ustaloną należność za dzierżawę. Rolnicy jednak pobili go i odesłali z niczym.¹¹ Posłał więc do nich innego sługę. Oni jednak i tego pobili, znieważyli i odesłali z niczym.¹² Potem posłał jeszcze trzeciego. Oni zaś tego również poranili i wyrzucili.¹³ Wtedy zastanowił się pan winnicy: Co mam zrobić? Wyślę mojego ukochanego syna, może jego uszanują.¹⁴ Gdy rolnicy zobaczyli go, zaczęli naradzać się między sobą: To jest dziedzic, zabijmy go, aby dziedzictwo stało się nasze.¹⁵ Wyrzucili go zatem z winnicy i zabili. Co więc zrobi z nimi pan winnicy?¹⁶ Przyjdzie i wybije tych rolników, a winnicę przekaże innym. Gdy to usłyszeli, powiedzieli: Nigdy tak się nie stanie!¹⁷ On jednak utkwił w nich wzrok i powiedział: Cóż więc znaczą słowa: Kamień, który budujący uznali za nieprzydatny, ten właśnie stał się kamieniem węgielnym?¹⁸ Każdy, kto potknie się o ten kamień, rozbije się, a na kogo on spadnie, zmiażdży go.¹⁹ W tym momencie znawcy Prawa i arcykapłani chcieli Go schwytać, zrozumieli bowiem, że przypowieść tę skierował przeciwko nim. Bali się jednak ludu.

²⁰ Chcąc wiedzieć o każdym posunięciu Jezusa, wysłali za Nim szpiegów. Ci udawali sprawiedliwych, ale właściwie czyhali na jakąś Jego wypowiedź, która pozwoliłaby im oskarżyć Go wobec władz i postawić przed sądem.²¹ Zadali Mu więc takie pytanie: Nauczycielu, wiemy, że dobrze mówisz i dobrze nauczasz; nie kierujesz się pozorami, ale zgodnie z prawdą wyjaśniasz, jak postępować według woli Bożej.²² Powiedz: Czy wolno nam płacić podatek cesarzowi, czy nie?²³ Jezus jednak przejrzał ich podstęp i powiedział do nich:²⁴ Pokażcie mi denara. Czyją nosi podobiznę i napis? Cesarza - odpowiedzieli.²⁵ On im na to: W takim razie oddajcie to, co cesarskie, cesarzowi, a to, co Boże - Bogu.²⁶ I nie byli w stanie przyłapać Go wobec ludu na żadnym słowie; zdumieni zaś Jego odpowiedzią, zamilkli.

²⁷ Potem podeszli do Jezusa jacyś saduceusze. Utrzymują oni, że nie ma zmartwychwstania, stąd zadali Mu takie pytanie:²⁸ Nauczycielu, Mojżesz polecił nam w Prawie, że jeśliby jakiś człowiek miał żonę i umarł bezpotomnie, to jego brat pojmie tę kobietę, aby zapewnić potomstwo zmarłemu.²⁹ Otóż było siedmiu braci. Pierwszy poślubił żonę i umarł bezpotomnie.³⁰ Podobnie było z drugim,³¹ trzecim i ze wszystkimi siedmioma - umarli, nie pozostawiając potomka.³² W końcu zmarła i kobieta.³³ Żoną którego z nich będzie przy zmartwychwstaniu? Bo przecież należała do wszystkich siedmiu.³⁴ Wtedy Jezus im powiedział: Ludzie tego wieku żenią się i wychodzą za mąż,³⁵ lecz ci, którzy zostali uznani za godnych dostąpienia przyszłego wieku oraz zmartwychwstania, nie będą się ani żenić, ani wychodzić za mąż.³⁶ Będą oni równi aniołom, nie będą już umierali, a jako zmartwychwstali będą synami Boga.³⁷ To natomiast, że umarli zmartwychwstają, zaznaczył i sam Mojżesz, gdy przy płonącym krzaku nazwał Pana Bogiem Abrahama, Izaaka i Jakuba.³⁸ Bóg nie jest więc Bogiem umarłych, ale żywych, gdyż dla Niego wszyscy żyją.

³⁹ W odpowiedzi na te słowa niektórzy znawcy Prawa stwierdzili: Nauczycielu, dobrze powiedziałeś.⁴⁰ I już o nic nie śmieli Go pytać.⁴¹ Za to Jezus zadał im pytanie: Dlaczego mówi się, że Chrystus jest synem Dawida?⁴² Przecież sam Dawid stwierdza w Księdze Psalmów: Pan oświadczył memu Panu: Usiądź po mojej prawicy,⁴³ aż położę Twoich wrogów jako podnóżek dla Twoich stóp!⁴⁴ A zatem Dawid nazywa Go Panem, więc jak może On być jego synem?⁴⁵ Gdy cały lud Go słuchał, Jezus powiedział do swoich uczniów:⁴⁶ Strzeżcie się znawców Prawa, którzy chętnie paradują w długich szatach, lubią być publicznie witani, zajmować honorowe krzesła na nabożeństwach i przednie miejsca na ucztach,⁴⁷ którzy rujnują domy wdów i dla pozoru długo się modlą - ci otrzymają surowszy wyrok.