Read the Bible

¹ Potem, w Mispie, Izraelici złożyli przysięgę: Żaden z nas nie da Beniaminicie swojej córki za żonę.

² Ludzie przyszli też do Betel, siedzieli tam przed Bogiem do wieczora i głośno, gorzko płakali.

³ Mówili: Dlaczego, PANIE, Boże Izraela, doszło do tego w Izraelu, że wypadło dziś z Izraela jedno plemię?

⁴ Nazajutrz zaś, kiedy wstali, zbudowali tam ołtarz, na którym złożyli ofiary całopalne oraz ofiary pokoju.

⁵ Izraelici zaczęli też się zastanawiać: Kto spośród wszystkich plemion Izraela nie przybył do PANA na zgromadzenie? Złożyli bowiem uroczystą przysięgę, że ten, kto nie przyjdzie do PANA do Mispy, będzie musiał umrzeć.

⁶ Żałowali więc potomkowie Izraela swojego brata Beniamina. Powtarzali: Dzisiaj zostało odcięte jedno plemię od Izraela.

⁷ Co zrobimy dla tych pozostałych, skąd weźmiemy dla nich kobiety? Bo przecież my sami przysięgliśmy PANU, że nie damy im za żonę żadnej z naszych córek.

⁸ Wtedy znów powróciło pytanie: Czy jest jakiś jeden ród z Izraela, który nie przybył do PANA do Mispy? I owszem! Na zgromadzenie do obozu nie przybył nikt z Jabesz w Gileadzie!

⁹ Lud dokonał przeglądu - i rzeczywiście! - z mieszkańców Jabesz w Gileadzie nie było nikogo.

¹⁰ Wspólnota Izraela posłała tam zatem dwanaście tysięcy ludzi, dzielnych wojowników, nakazując im, co następuje: Idźcie i wybijcie ostrzem miecza mieszkańców Jabesz w Gileadzie, wraz z ich kobietami i dziećmi.

¹¹ Lecz jeszcze i to zrobicie: Każdego mężczyznę i każdą kobietę, która współżyła z mężczyzną, obłożycie klątwą, lecz zachowacie dziewice - i tak uczynili.

¹² Okazało się, że wśród mieszkańców Jabesz w Gileadzie było czterysta dziewic, które jeszcze nie współżyły z mężczyzną. Te kobiety sprowadzono do obozu w Szilo, które leży w ziemi Kanaan.

¹³ Wówczas cała wspólnota wyprawiła posłów do Beniaminitów, przebywających przy skale Rimmon, ci przemówili do nich i ogłosili im pokój.

¹⁴ Wówczas Beniaminici wrócili, a Izraelici dali im za żony kobiety, które przeżyły spośród kobiet Jabesz w Gileadzie. Lecz tych kobiet nie było dla nich dość.

¹⁵ Lud zaś wciąż żałował Beniamina, że PAN zrobił wyrwę wśród plemion Izraela.

¹⁶ Wówczas starsi wspólnoty zaczęli rozważać: Co zrobimy dla pozostałych, skąd im weźmiemy kobiety? Bo przecież po tym wszystkim w ich plemieniu nie ma już kobiet.

¹⁷ Zastanawiano się też: Jak zachować własność ocalonych z Beniamina, by nie zostało wymazane plemię Izraela?

¹⁸ My nie możemy dać im kobiet spośród naszych córek, bo Izraelici przysięgli: Przeklęty ten, kto da Beniaminowi kobietę.

¹⁹ W końcu znaleźli rozwiązanie: Oto co roku - powiedzieli - odbywa się święto na cześć PANA w Szilo, które leży na północ od Betel, na wschód od traktu wiodącego z Betel do Sychem i na południe od Lebony!

²⁰ I polecili Beniaminitom: Idźcie, zaczajcie się w winnicach

²¹ i patrzcie. Gdy z Szilo wyjdą dziewczyny powirować w tańcu, ruszcie z winnic, niech każdy schwyta sobie kobietę spośród dziewczyn z Szilo i wraca do ziemi Beniamina.

²² Gdy potem przyjdą ich ojcowie lub bracia, by się nam poskarżyć, powiemy: Zlitujcie się nad nimi. Nie zdobyliśmy dla nich kobiet w czasie walki, a i wy im ich nie daliście, bo inaczej stalibyście się winni.

²³ Beniaminici tak uczynili. Ci, dla których zabrakło kobiet, pobrali sobie żony spośród porwanych tancerek. Potem ruszyli do swoich dziedzictw, odbudowali miasta i zamieszkali w nich.

²⁴ W tym czasie rozeszli się też stamtąd synowie Izraela. Każdy poszedł do swojego plemienia i do swojej rodziny, każdy wrócił do swojego dziedzictwa.

²⁵ W tych dniach nie było jeszcze króla w Izraelu, każdy robił to, co uznał w swoich oczach za prawe.