Read the Bible

¹ (40:25) Albo czy wyciągniesz hakiem Lewiatana? Czy sznurem związałbyś mu język?² (40:26) Czy przewlekłbyś mu linę przez nozdrza albo czy szczęki przebiłbyś ościeniem?³ (40:27) Czy korzyłby się on przed tobą w licznych prośbach lub przemawiał do ciebie uprzejmie?⁴ (40:28) Czy zawarłby z tobą przymierze, aby być twoim sługą na zawsze?⁵ (40:29) Czy możesz pobawić się z nim jak z ptaszkiem lub uwiązać go niczym zabawkę dla swych córek?⁶ (40:30) Czy handlują nim cechy rybackie? Czy sprzedają go między kupców?⁷ (40:31) Czy grotem podziurawisz mu skórę lub harpunem rybackim głowę?⁸ (40:32) Połóż tylko na nim swą dłoń! Chwila walki - i kolejnej nie będzie.⁹ (41:1) Łudzi się, kto ma nadzieję go schwytać! Sam jego widok już zwala z nóg.¹⁰ (41:2) Trudno znaleźć śmiałka, który by chciał go podrażnić, a cóż dopiero kogoś, kto chciałby mierzyć się ze Mną!

¹¹ (41:3) Kto przeciw Mnie wystąpi, abym mu dał odprawę? Pod całym niebem nie ma takiego!¹² (41:4) Powiem jeszcze jednak o jego wyglądzie, o jego wielkiej sile i przepięknych kształtach.¹³ (41:5) Kto odkryje wierzch jego zbroi? Kto zechce podejść do podwójnej kolczugi?¹⁴ (41:6) Kto by chciał otworzyć wrota jego paszczy? Przecież spomiędzy jego kłów wionie grozą!¹⁵ (41:7) A jego grzbiet to rzędy tarcz, złączone ze sobą na kamień.¹⁶ (41:8) Jedna przylega do drugiej, nie przejdzie między nimi powietrze.¹⁷ (41:9) Jedna z drugą jest spojona, zwierają się i nie dzielą.¹⁸ (41:10) Swoim parskaniem rzuca błyski światła, a jego oczy są jak powieki zorzy.¹⁹ (41:11) Z jego paszczy buchają pochodnie i strzelają z niej iskry ognia.²⁰ (41:12) Z jego nozdrzy dobywa się dym jak z garnka, który paruje, lub z kotła.²¹ (41:13) Jego oddech rozpala węgle, z jego paszczy wychodzi płomień.²² (41:14) W jego karku spoczywa siła, a przed nim ludzie zataczają się w trwodze.²³ (41:15) Fałdy jego cielska łączą się ze sobą, są na nim jakby odlane, nieruchome.²⁴ (41:16) Jego klatka jest twarda jak skała, przypomina dolny kamień młyński.²⁵ (41:17) Gdy się ruszy, drżą nawet najdzielniejsi, łamią się ich szeregi, nie trafiają.²⁶ (41:18) Nie ostanie się miecz, który go dosięga, ani dzida, ani pocisk, ani włócznia.²⁷ (41:19) Żelazo uważa za słomę, brąz za drzewo zbutwiałe.²⁸ (41:20) Nie płoszy go strzała z łuku, kamienie z procy to sieczka.²⁹ (41:21) Maczugę uważa za plewę i kpi z grzechotania włóczniami.³⁰ (41:22) Od spodu ma ostre skorupy, miażdży jak broną błoto.³¹ (41:23) Głębina bulgoce przy nim jak kocioł, morze burzy się niczym wrząca maź.³² (41:24) Zostawia za sobą jasny szlak, toń wygląda jak pokryta siwizną.³³ (41:25) Prochu ziemi nie depcze nic podobnego - jest stworzeniem nie znającym lęku.³⁴ (41:26) Patrzy z góry na wszystko, co wzniosłe, on, król wszystkiego, co dumne.