Read the Bible

¹ Job odpowiedział:² Takich wypowiedzi słyszałem już wiele. Cóż, krzywdzicie mnie tylko swymi pociechami!³ Czy już koniec tym niedorzecznym słowom? Co cię ubodło, że tak się do mnie zwracasz?⁴ I ja mógłbym mówić jak wy, gdybyśmy się zamienili miejscami. Też umiałbym klecić zdania, kiwać nad wami głową,⁵ wzmacniać wypowiedziami, nie szczędzić drżenia warg.

⁶ Kiedy mówię, mój ból nie ustaje, gdy przestaję, też nie jest mi lżej.⁷ Tak, zmęczył mnie! Posłuchaj, proszę: Zniszczyłeś mą gromadę.⁸ Schwytałeś mnie! A mój żałosny stan świadczy przeciwko mnie.⁹ Jego gniew rozdziera mnie i niszczy, zgrzyta On na mnie zębami. Mój przeciwnik przenika mnie wzrokiem.¹⁰ A inni? Na mój widok rozdziawiają usta, z pogardą biją mnie po twarzy, schodzą się we wrogich zamiarach.¹¹ Bóg wydał mnie niesprawiedliwym, wyżął mnie rękami bezbożnych.¹² Żyłem beztrosko, ale On mnie skruszył, schwytał za kark i zdruzgotał - obrał mnie sobie za cel.¹³ Otaczają mnie Jego łucznicy, rozłupuje bez litości me nerki, wylewa na ziemię mą żółć.¹⁴ Zadaje mi cios za ciosem, atakuje mnie niczym wojownik.¹⁵ Uszyłem wór na moją skórę, ma godność rozsypała się w proch.¹⁶ Twarz mam czerwoną od płaczu, a na moich powiekach - cień śmierci.

¹⁷ Stało się tak mimo tego, że na moich dłoniach nie ma gwałtu, a moja modlitwa pozostaje szczera.¹⁸ O ziemio! Nie zakrywaj mojej krwi! Niech nie przebrzmi mój krzyk!¹⁹ Już teraz mam świadka na niebie, składa świadectwo na wysokościach.²⁰ Moim orędownikiem jest mój przyjaciel; przed Bogiem wypłakuję oczy,²¹ aby rozstrzygnął między człowiekiem a Bogiem, między synem człowieczym a jego bliźnim,²² bo już za kilka lat wejdę na ścieżkę, z której nie ma powrotu.