Read the Bible

¹ To, co jako Słowo PANA otrzymał prorok Jeremiasz o narodach:² Słowo o Egipcie, skierowane przeciwko wojsku faraona Necho, króla Egiptu. Stanęło ono pod Karkemisz, nad rzeką Eufrat, i zostało pobite przez Nebukadnesara, króla Babilonu, w czwartym roku Jehojakima, syna Jozjasza, króla judzkiego.³ Stańcie w szeregi z tarczą lub puklerzem, gotowi do boju!⁴ Zaprzęgnijcie konie, dosiądźcie rumaków, ustawcie się w hełmach! Sprawdźcie ostrza włóczni! Załóżcie pancerze!⁵ Dlaczego - jak widzę - są tacy przerażeni?! Ustępują pola! Ich wojownicy pobici! Uciekają w popłochu! Nikt się nie odwraca! Groza wokoło - oświadcza PAN.⁶ Nie ucieknie zwinny! Nie ujdzie bohater! Tam na północy, nad rzeką Eufrat, potknęli się i padli!⁷ Któż to wezbrał jak Nil? Komu niczym w strumieniach wzburzyła się woda?⁸ Egipt wezbrał jak Nil! Jego strumienie wzburzone! Wzbiorę - powiedział - i zaleję ziemię! Zniszczę miasta wraz z mieszkańcami!⁹ Naprzód, konie! Pędźcie, rydwany! Wystąpcie, rycerze! Kusz i Put zbrojny w tarcze, Ludyci z napiętym łukiem!¹⁰ Lecz ten dzień należy do Pana, do PANA Zastępów! To dzień pomsty! Spadnie ona na Jego wrogów! Miecz pożera do syta, upija się ich krwią! Tak, to ofiara dla Pana, dla PANA Zastępów, tam w ziemi północnej, nad rzeką Eufrat!¹¹ Idź do Gileadu. Przynieś balsam, panno, córko egipska! Daremnie mnożysz lekarstwa! Nie znajdziesz uzdrowienia!

¹² O twej hańbie wiedzą już narody, twój krzyk wypełnił już ziemię, potknął się bohater o bohatera i obaj razem upadli!¹³ Oto Słowo, które oznajmił PAN prorokowi Jeremiaszowi, o tym, że Nebukadnesar, król Babilonu, przybędzie, by uderzyć na ziemię egipską.¹⁴ Ogłoście to w Egipcie, niech usłyszą w Migdol; ogłoście w Nof i w Tachpanches! Wołajcie: Dalej, w szeregi! Bo miecz już tnie wokół ciebie!¹⁵ Dlaczego z twarzą na ziemi poległ twój waleczny? Nie ostał się, bo natarł na niego sam PAN!¹⁶ Za Jego sprawą wielu się słania, padają na siebie nawzajem. Wstawajcie! Wracajmy do swoich, do naszej rodzinnej ziemi! Uciekajmy - wołają - od okrutnego miecza!¹⁷ A faraonowi, królowi Egiptu, dajcie imię: Hałas przebrzmiały!¹⁸ Na moje życie - oświadcza Król, a Jego imię PAN Zastępów - że jak Tabor między górami i jak Karmel nad brzegiem morza, tak on nadciągnie!¹⁹ Spakuj tobołki na niewolę, zasiedziała córko Egiptu, gdyż Nof będzie pustkowiem, zgliszczami - bez mieszkańców!²⁰ Jałówką, pięknisią był Egipt, lecz giez z północy - tuż-tuż!²¹ Najemne wojsko w szeregach też jest jak tuczne cielęta! Owszem! I oni się cofną. Uciekną! Nie ostoją się! Gdyż dzień ich klęski nastąpił, czas ich nawiedzenia!²² Będzie syczał jak wąż, gdy z wojskami przybędą, z siekierami nadciągną jak drwale w gąszcz drzew.²³ Wyrąbią jego las - oświadcza PAN - gdyż był nie do przebycia, bo więcej ich jest niż szarańczy, są nie do zliczenia!²⁴ Na córkę Egiptu spadł wstyd, wpadła w ręce ludu z północy!²⁵ Tak mówi PAN Zastępów, Bóg Izraela: Oto Ja nawiedzę Amona z No i faraona, Egipt i jego bogów, jego królów i faraona, i tych, którzy mu zaufali.²⁶ I wydam ich w ręce tych, którzy chcą pozbawić ich życia, i w rękę Nebukadnesara, króla Babilonu, i w rękę jego sług. Ale potem Egipt będzie zamieszkały, jak za dawnych dni - oświadcza PAN.²⁷ Lecz ty nie bój się, mój sługo, Jakubie! Nie trwóż się, Izraelu! Bo oto Ja cię wybawię choćby z najdalszych stron, wybawię twoje potomstwo z ziemi jego niewoli! I wróci Jakub, odzyska spokój, i będzie bezpieczny, nie będzie miał kto go straszyć.²⁸ Ty się nie bój, mój sługo, Jakubie - oświadcza PAN - gdyż Ja jestem z tobą! Położę kres tym narodom, wśród których cię rozproszyłem, ale ciebie nie zniszczę, za to będę cię karcił według zasad słuszności, bez karcenia cię nie pozostawię!