Read the Bible

¹ PAN nawiedził też Sarę, tak jak zapowiedział, i spełnił wobec niej to, co przyobiecał.² Sara poczęła i gdy Abraham był już stary, urodziła mu syna. Stało się to w oznaczonym przez Boga czasie.³ Abraham nadał swemu synowi, którego urodziła mu Sara, imię Izaak.⁴ Gdy Izaak miał osiem dni, Abraham obrzezał go - tak, jak przykazał mu Bóg.⁵ Abraham zaś liczył sobie sto lat, gdy urodził mu się jego syn Izaak.⁶ Sara wówczas mawiała: Bóg dał mi powód do śmiechu! Każdy, kto o tym usłyszy, będzie śmiał się ze mną!⁷ Myślała bowiem: Kto by powiedział Abrahamowi: Sara będzie karmić piersią synów?! A tymczasem, kiedy się zestarzał, urodziłam mu syna!⁸ A gdy Izaak podrósł i został odstawiony od piersi, Abraham z tej okazji wyprawił wielką ucztę.

⁹ Wtedy Sara zauważyła, że syn Hagar, Egipcjanki, którego ta urodziła Abrahamowi, żartuje z jej syna.¹⁰ Udała się z tym do Abrahama: Wypędź tę niewolnicę wraz z jej synem! - powiedziała. - Syn tej niewolnicy nie będzie dziedziczył z moim synem Izaakiem!¹¹ Słowa te wydały się Abrahamowi okrutne. Ten chłopiec był przecież też jego synem.¹² Bóg jednak przemówił do Abrahama: Nie myśl, że to, co dotyczy chłopca i twojej niewolnicy, jest okrutne. Posłuchaj rady Sary, ponieważ twoje potomstwo będzie nazywane od Izaaka.¹³ Natomiast z syna twojej niewolnicy również wywiodę naród, gdyż jest on twoim potomkiem.

¹⁴ Abraham wstał więc wcześnie rano, wziął chleb, bukłak z wodą, włożył to Hagar na ramiona, przekazał jej dziecko i odprawił ją. Hagar odeszła. Błąkała się po pustyni wokół Beer-Szeby.¹⁵ Gdy jednak w bukłaku nie było już wody, zostawiła dziecko pod krzakiem,¹⁶ odeszła i usiadła naprzeciw w odległości lotu strzały wypuszczonej z łuku. Nie chcę patrzeć na śmierć mego dziecka - powiedziała. Usiadła więc naprzeciw i głośno zapłakała.¹⁷ Bóg jednak usłyszał głos chłopca. Anioł Boży zwrócił się z nieba do Hagar: Hagar, co tobie? Nie bój się! Z miejsca, w którym leży chłopiec, dotarł do Boga jego głos.¹⁸ Wstań, podnieś go, otocz go opieką, gdyż uczynię z niego wielki naród!¹⁹ Po czym Bóg otworzył jej oczy i zobaczyła, że w pobliżu jest studnia. Podeszła więc do niej, napełniła wodą bukłak i dała chłopcu pić.²⁰ W dalszych latach Bóg zatroszczył się o chłopca. Wyrósł on, osiadł na pustyni i został łucznikiem.²¹ Mieszkał na pustyni Paran, a matka sprowadziła mu żonę z Egiptu.

²² W tym czasie Abimelek wraz z Pikolem, dowódcą swego wojska, zwrócił się do Abrahama tymi słowy: Bóg jest z tobą we wszystkim, co czynisz.²³ Przysięgnij mi więc teraz na Boga, że nie zdradzisz mnie ani mojego potomka, ani mojego rodu; a ponadto łaskę, jaką wyświadczyłem tobie, wyświadczysz mnie w tej ziemi, w której jesteś gościem.²⁴ Abraham oświadczył: Przysięgam!²⁵ W rozmowie z Abimelekiem Abraham nawiązał jednak do studni, którą zajęli siłą słudzy Abimeleka.²⁶ Nie wiem, kto dopuścił się tej rzeczy - odpowiedział Abimelek. - Ty sam nie powiadomiłeś mnie o tym, a ja słyszę dziś o tym po raz pierwszy.²⁷ Wtedy Abraham wziął owce i bydło, przekazał je Abimelekowi i zawarli obaj przymierze.²⁸ Potem Abraham wydzielił ze stada siedem jagniąt, samiczek.²⁹ Abimelek zapytał: Dlaczego wydzieliłeś te jagnięta?³⁰ Przyjmij ode mnie te siedem jagniąt - poprosił Abraham - i niech mi będą poświadczeniem, że to ja wykopałem tę studnię.³¹ A ponieważ złożyli tam sobie przysięgę, miejscu temu nadano nazwę Beer-Szeba.³² Tak zawarli przymierze w Beer-Szebie. Potem Abimelek i Pikol, dowódca jego wojska, wrócili do ziemi filistyńskiej.

³³ Abraham natomiast zasadził w Beer-Szebie tamaryszek i wzywał tam imienia PANA, Wiecznego Boga.³⁴ Gościł też Abraham w ziemi filistyńskiej przez wiele dni.