Read the Bible

¹ PAN powiedział do Abrama: Wyjdź ze swojej ziemi, zostaw swoich krewnych i dom swojego ojca i idź do ziemi, którą ci wskażę,² a wywiodę z ciebie wielki naród i będę ci błogosławił, rozsławię twoje imię i staniesz się błogosławieństwem.³ Będę błogosławił błogosławiącym tobie, a gardzących tobą przeklnę, i będą błogosławione w tobie wszystkie plemiona ziemi.

⁴ Abram wyruszył więc, tak jak mu polecił PAN, a poszedł z nim również Lot. Abram miał siedemdziesiąt pięć lat, gdy wyszedł z Charanu.⁵ Zabrał ze sobą Saraj, swoją żonę, oraz Lota, swojego bratanka. Zabrał też cały dobytek, który zgromadzili, oraz służbę nabytą w Charanie. Wyszli, aby pójść do ziemi Kanaan. Tam też w końcu przybyli.

⁶ Abram przeszedł Kanaan, aż doszedł do miejscowości Sychem, do dębu More. W kraju tym mieszkali wówczas Kananejczycy.⁷ Pewnego razu Abramowi ukazał się PAN. Ziemię tę - obiecał - dam twojemu potomstwu. Wówczas Abram zbudował tam ołtarz PANU, który mu się ukazał.⁸ Stamtąd Abram przeniósł się w kierunku góry na wschód od Betel. Tam rozbił swój namiot. Betel miał po stronie zachodniej, a Aj po stronie wschodniej. Zbudował tam również ołtarz PANU i wzywał imienia PANA.⁹ Potem Abram powędrował dalej i dotarł aż do Negebu.

¹⁰ Tymczasem w kraju nastał głód i Abram udał się do Egiptu. Postanowił zatrzymać się tam na pewien czas, ponieważ głód ten okazał się naprawdę dotkliwy.¹¹ W drodze, zanim dotarli do Egiptu, Abram poprosił swoją żonę Saraj: Wiem, że jesteś piękną kobietą.¹² Egipcjanie na pewno to zauważą. To jego żona! - powiedzą. I zabiją mnie, ciebie zaś pozostawią przy życiu.¹³ Mów więc, proszę, że jesteś moją siostrą. Wtedy, ze względu na ciebie, będzie mi się dobrze wiodło i dzięki tobie nie zginę.

¹⁴ Po przybyciu do Egiptu Egipcjanie rzeczywiście zauważyli, że Saraj jest wyjątkowo piękna.¹⁵ Dworzanie faraona tak wychwalali ją przed swoim panem, że zabrano Saraj do pałacu.¹⁶ Ze względu na nią faraon obchodził się z Abramem bardzo przyjaźnie, tak że nie brakowało mu owiec, bydła, osłów, niewolników, niewolnic, oślic i wielbłądów.¹⁷ PAN jednak, z powodu żony Abrama Saraj, dotknął faraona i jego dom ciężkimi plagami.¹⁸ Wówczas faraon wezwał Abrama do siebie: Cóż to mi zrobiłeś? - zapytał. - Dlaczego mnie nie uprzedziłeś, że to twoja żona?¹⁹ Dlaczego utrzymywałeś: Ona jest moją siostrą? Przez to wziąłem ją sobie za żonę. A teraz posłuchaj: Oto twoja żona. Weź ją i odejdź!²⁰ Po czym rozkazał faraon swoim sługom, aby odprawili Abrama wraz z jego żoną i wszystkim, co do niego należało.