Read the Bible

¹ Gdy to wszystko mieliśmy już za sobą, spotkali się ze mną miejscowi przełożeni i wyznali: Lud izraelski, nie wyłączając kapłanów i Lewitów, nie żyje w oddzieleniu od okolicznych ludów. Nie trzyma się z dala od obrzydliwości Kananejczyków, Chetytów, Peryzytów, Jebuzytów, Ammonitów, Moabitów, Egipcjan i Amorytów.² Przeciwnie, wielu pobrało ich córki za żony dla siebie i swoich synów. Spowinowacili się z ludami tych ziem. Zamiast świętego potomstwa mamy dzieci o mieszanym pochodzeniu, a ludzie stojący na czele wiedli wręcz prym w tym wiarołomstwie!³ Gdy to usłyszałem, rozdarłem swoją szatę i płaszcz. Zacząłem rwać sobie włosy na głowie i brodzie. Usiadłem. Byłem zdruzgotany.⁴ Rażeni wiarołomstwem przybyłych z niewoli, zgromadzili się przy mnie ci, których słowa Boga Izraela napawały lękiem. A ja siedziałem przybity aż do ofiary wieczornej.

⁵ W czasie jej składania powstałem. Wciąż czując upokorzenie niczym podczas postu, w rozdartych szatach i płaszczu padłem na kolana, wzniosłem dłonie ku PANU, mojemu Bogu,⁶ i zawołałem: Boże mój! Jest mi wstyd! Nie ośmielam się nawet podnieść ku Tobie oblicza. Bo nasze winy, Boże, wyrosły nam ponad głowę! Nasze odstępstwa dosięgły samych niebios!⁷ Od dni naszych ojców aż po dzień dzisiejszy tkwimy w wielkim odstępstwie. Z powodu naszych win zostaliśmy wydani - my sami, nasi królowie i kapłani - w ręce królów tych ziem na miecz, na niewolę, na łup i na straszną hańbę, jak to jest dzisiaj.⁸ A teraz, jakby na chwilę, spotkała nas Twoja przychylność, PANIE, nasz Boże. Pozostawiłeś nam ocalonych. Zaczepiliśmy się znów w Twym świętym miejscu. Rozjaśniłeś nam oczy, nasz Boże. Ożywiłeś nas w naszej niewoli.⁹ Tak, jesteśmy niewolnikami. Lecz nie opuściłeś nas, Boże, w naszej niewoli. Rozciągnąłeś nad nami łaskę wobec królów perskich, by nam dać ożywienie, by pozwolić nam wznieść dom naszego Boga, naprawić jego zniszczenia, by dać nam mur, tu w Judei i w Jerozolimie.¹⁰ A teraz, po tym wszystkim, co mamy powiedzieć, nasz Boże? Bo przecież porzuciliśmy Twoje przykazania.¹¹ Nadając nam je za pośrednictwem Twoich sług, proroków, powiedziałeś: Ziemia, do której wchodzicie, aby ją wziąć w posiadanie, jest ziemią splamioną nieczystością jej ludów. Jest pełna obrzydliwości ich nierządu od krańca po kraniec.¹² Dlatego nie dawajcie waszych córek ich synom za żony. Nie bierzcie ich córek waszym synom za żony. Nie zabiegajcie o ich pokój i szczęście na wieki. Raczej wzmocnijcie się, abyście spożywali dobra tej ziemi i mogli ją przekazywać waszym synom na wieki.¹³ A po tym wszystkim, co nas spotkało z powodu naszych niegodziwości, z powodu naszego wielkiego odstępstwa, co mamy czynić? Ty, nasz Boże, nie porzuciłeś nas w dole. Nie dałeś nam zginąć z powodu naszych win. Przeciwnie, darowałeś nam ocalonych, jak to jest właśnie teraz.¹⁴ Czy znów mamy łamać Twoje przykazania, spowinowacając się z obrzydliwościami tych ludów? Czy nie rozgniewasz się ku naszej zagładzie, tak że nie pozostanie nam nawet resztka ocalonych?¹⁵ PANIE! Boże Izraela! Ty jesteś sprawiedliwy! Ty przecież pozostawiłeś nam ocalonych, jak to jest dzisiaj. Oto stoimy przed Twoim obliczem. Stoimy z naszym odstępstwem, choć nie godzi nam się stać przed Tobą w taki sposób.