Read the Bible

¹ Gdy nadszedł siódmy miesiąc - a synowie Izraela przebywali już wtedy w swoich miastach - cały lud, jak jeden mąż, zgromadził się w Jerozolimie.² Wtedy Jeszua, syn Josadaka, wraz ze swoimi braćmi kapłanami, oraz Zorobabel, syn Szealtiela, wraz ze swoimi braćmi, zbudowali ołtarz Bogu Izraela, aby składać na nim ofiary całopalne, zgodnie z Prawem Mojżesza, męża Bożego.³ Postawili oni ten ołtarz na jego dawnym miejscu. Przynaglił ich do tego lęk wobec ościennych ludów. Zaczęli na nim składać ofiary całopalne dla PANA rano i wieczorem.⁴ Urządzili też - zgodnie z Prawem - Święto Szałasów. Składali wtedy ofiary całopalne w przewidzianej na każdy dzień liczbie.⁵ Poza ofiarami stałymi składali również ofiary w dniu nowiu księżyca oraz w czasie wszystkich świąt poświęconych PANU. Składali PANU ponadto ofiary dobrowolne przynoszone przez wszystkich chętnych.⁶ Składanie ofiar całopalnych dla PANA zaczęło się pierwszego dnia siódmego miesiąca, mimo że odbudowa przybytku PANA nie została jeszcze rozpoczęta.⁷ Dla jej rozpoczęcia opłacono kamieniarzy i murarzy, a Sydończykom i Tyryjczykom przesłano żywność, napój i oliwę. Mając zezwolenie Cyrusa, króla Persji, zlecono im, aby drogą morską sprowadzili z Libanu do Jafy drewno cedrowe.

⁸ W drugim roku zatem i w drugim miesiącu po swoim przybyciu do świątyni Bożej w Jerozolimie, Zorobabel, syn Szealtiela, i Jeszua, syn Josadaka, wraz z resztą swoich braci, z kapłanami i Lewitami oraz wszystkimi, którzy przybyli z niewoli do Jerozolimy, rozpoczęli odbudowę świątyni. Do kierowania pracami w świątyni PANA wyznaczyli Lewitów od dwudziestego roku życia wzwyż.⁹ Tak więc Jeszua z synami i braćmi, Kadmiel z synami oraz synowie Judy jak jeden mąż zebrali się, by wraz z synami Chenadada oraz ich synami i braćmi, Lewitami, pokierować pracującymi w świątyni Bożej.¹⁰ A gdy budowniczowie położyli fundament przybytku PANA, kapłani w swoich odświętnych strojach, z trąbami, oraz Lewici, synowie Asafa, z cymbałami, zebrali się, aby chwalić PANA według wskazań Dawida, króla Izraela.¹¹ Wznieśli oni PANU pieśń pochwalną i dziękczynną za to, że jest dobry i że Jego łaska nad Izraelem trwa na wieki. A cały lud wznosił okrzyki radości na chwałę PANA, ciesząc się, że położono fundament pod Jego świątynię.¹² W czasie uroczystości wielu kapłanów, Lewitów oraz naczelników rodów, ludzi w podeszłym już wieku, którzy oglądali poprzednią świątynię, głośno płakało widząc, że na ich oczach rozpoczyna się budowa następnej. Wielu innych z kolei wznosiło radosne okrzyki.¹³ Nikt nie był w stanie odróżnić tych radosnych okrzyków zadowolenia od donośnego płaczu. Odgłosy radości ludu słychać zaś było z daleka.